Вальдэмар Вялікі

Вальдэмар Брандэнбургскі ням.: Waldemar von Brandenburg
Помнік Вальдэмару Вялікаму працы Макса Унгера на мосце Мюлендамбруке ў Берліне. 1894
маркграф Брандэнбург-Штэндаля
1302 — 1319
Суправіцелі	Конрад I Брандэнбургскі, Атон IV Са Стралой, Ёган IV
Папярэднік	Ёган IV
Пераемнік	Генрых II Дзіцё
Маркграф Брандэнбург-Зальцведэля
1317 — 1319
Папярэднік	Ёган V
Пераемнік	Генрых II Дзіцё
Дзейнасць	кіраўнік
Нараджэнне	1281 ці каля 1280
Смерць	14 жніўня 1319 ці 1319 Мешкавіцы, Гміна Мешкавіцы, Грыфінскі павет, Заходнепаморскае ваяводства, Польшча
Дынастыя	Асканіі[d]
Бацька	Conrad, Margrave of Brandenburg-Stendal[d]
Маці	Constance of Greater Poland[d]
Жонка	Agnes of Brandenburg-Salzwedel[d]

Вальдэмар Вялікі (ням.: Waldemar, Markgraf von Brandenburg, Woldemar; каля 1280 — 14 жніўня 1319, Мешкавіцы) — у 1309—1319 гадах маркграф Брандэнбурга з роду Асканіяў, суправіцель з 1302 года, з 1309 года як апякун свайго кузена Генрыха II.

Вальдэмар нарадзіўся ў сям'і маркграфа Конрада I Брандэнбургскага і яго жонкі Канстанцыі Польскай, дачкі герцага вялікапольскага Пржамыслава I. Паводле Солдзінскага міру 1309 года(руск.) бел. Вальдэмар адмовіўся ад сваіх прэтэнзій на Паморскае герцагства з Данцыгам за 10 тысяч марак срэбра на карысць Тэўтонскага ордэна.

У 1312 годзе Вальдэмар вёў вайну з маркграфам Мейсена Фрыдрыхам I, захапіў яго ў палон і прымусіў заключыць 14 красавіка 1312 года Тангермюндскі мір. У 1316 годзе Вальдэмар захапіў Дрэздэн. У 1319 годзе Вальдэмар набыў для Брандэнбурга Сулехаў і Свябодзін.

У 1315 годзе падчас так званай Паўночнагерманскай маркграфскай вайны Вальдэмар захапіў Штаргард, але саступіў Генрыху II Мекленбургскаму ў бітве пры Гранзэе і быў вымушаны аддаць Штаргард паводле Тэмплінскага міру Генрыху II 25 лістапада 1317 года.

У 1309 годзе Вальдэмар ажаніўся з Агнэсай Брандэнбургскай (1297—1334), дачкой маркграфа Германа I. Гэты шлюб апынуўся бяздзетным. У 1319 годзе маркграф Вальдэмар памёр, а ўслед за ім памёр і яго кузен Генрых II. На гэтым згасла дынастыя маркграфаў брандэнбургскіх з роду Асканіяў.

Брандэнбург у 1320 г.

У 1348 годзе ў Магдэбургскім архібіскупстве абвясціўся пажылы чалавек, які сцвярджаў, што ён з'яўляецца маркграфам Вальдэмарам, які вярнуўся з паломніцкай паездкі ў Святую зямлю. У 1319 годзе замест яго нібы пахавалі іншага чалавека. Афёра Ілжэвальдэмара раскрылася толькі ў 1350 годзе, а да гэтага часу махляр кіраваў Брандэнбургскай маркай, якую яму перадаў у леннае валоданне імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі Карл IV.

Літаратура

• Richard George (Hrsg.): Hie gut Brandenburg alleweg! Geschichts- und Kulturbilder aus der Vergangenheit der Mark und aus Alt-Berlin bis zum Tode des Großen Kurfürsten, Verlag von W. Pauli’s Nachf., Berlin 1900.
• Uta Lehnert: Der Kaiser und die Siegesallee. Réclame Royale, Dietrich Reimer Verlag, Berlin 1998, ISBN 3-496-01189-0.
• Вольдемар, бранденбургский маркграф // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Вальдэмар Вялікі