Валянцін Іванавіч Гусеў

Валянцін Іванавіч Гусеў
Валянцін Іванавіч Гусеў
Дата нараджэння	6 мая 1911
Месца нараджэння	Александрыя[d], Александрыйскі сельсавет[d], Благадарненскі раён[d], Стаўрапольскі край, РСФСР;
Дата смерці	17 ліпеня 1983 (72 гады)
Грамадзянства	БССР;
Альма-матар	Маскоўскі архітэктурны інстытут;
Месца працы	БНТУ; Дзяржкамітэт Рэспублікі Беларусь па архітэктуры і будаўніцтве; Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут; Белпрампраект; Мінскпраект;
Член у	Саюз архітэктараў СССР; Беларускі саюз архітэктараў;
Узнагароды

Валянцін Іванавіч Гусеў (6 мая 1911, с. Александрыя, Стаўрапольскі край — 17 ліпеня 1983) — беларускі архітэктар, педагог. Заслужаны архітэктар Беларусі (1969).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Маскоўскі архітэктурны інстытут у 1936 годзе. З 1936 года выкладчык БПІ^[1]. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны^[2].

Працаваў у Белпрампраекце, начальнікам Мінскпраекта^[2], у 1953—1959 намеснік старшыні Дзяржбуда Беларусі. У 1959—1978 гадах выкладаў у Беларускім тэатральна-мастацкім інстытуце (у 1964—1978 гадах загадчык кафедры інтэр’ера і абсталявання).

Член Саюза архітэктараў СССР з 1969 года.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

У творах выкарыстоўваў кампазіцыйныя прыёмы і формы класічнай архітэктуры. Сярод асноўных работ Дом афіцэраў у Бабруйску (1937), фабрыка піяніна ў Барысаве (1937), першыя жылыя пасёлкі на торфапрадпрыемствах у Мінскай, Віцебскай, Магілёўскай, Гомельскай абласцей (1937—1939); праекты аднаўлення і рэканструкцыі разбураных у гады Вялікай Айчыннай вайны Акруговага Дома афіцэраў (1945—1946, з І. Р. Лангбардам) і жылых дамоў па праспекце Ф. Скарыны (1945—1946), адміністрацыйныя будынкі на вуліцах Камуністычнай (1945—1948), Фрунзэ (1948), будынак Упраўлення Беларускай чыгункі (1951, у сааўт.) у Мінску, забудова праспекта Кірава ў Віцебску (1951—1954, у аўтарскім калектыве).

Дакументы дзейнасці (праекты, рэцэнзіі, артыкулы), біяграфічныя дакументы і фотаздымкі (будынкаў, індывідуальныя, у групах) захоўваюцца ў БДАНТД, куды перададзены жонкай^[3].

Зноскі

↑ Гусеў Валянцін Іванавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
↑ ^а ^б Гусев Валентин Иванович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
↑ Вольга Іванова. Асaбістыя архівы Беларусі канца XVIII-пач. XXІ ст. Мінск, 2014. 404 с.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Гусеў Валянцін Іванавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).
Гусеў Валянцін Іванавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
Гусев Валентин Иванович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

[АБ-1] Гусеў Валянцін Іванавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.

[АСБ-2] а ^б Гусев Валентин Иванович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

[academia-3] Вольга Іванова. Асaбістыя архівы Беларусі канца XVIII-пач. XXІ ст. Мінск, 2014. 404 с.

[1]

[2]

[3]