Варонічы (Пухавіцкі раён)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вёска
Варонічы
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1713
Паштовыя індэксы
222822
Аўтамабільны код
5
СААТА
6244757026
Варонічы на карце Беларусі ±
Варонічы (Пухавіцкі раён) (Беларусь)
Варонічы (Пухавіцкі раён)
Варонічы (Пухавіцкі раён) (Мінская вобласць)
Варонічы (Пухавіцкі раён)

Варо́нічы[1] (трансліт.: Varoničy, руск.: Вороничи) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Рудзенскага сельсавета.

Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Знаходзіцца каля р. Пціч, за 28 км на паўночны захад ад раённага цэнтра, 43 км ад Мінска, 5 км ад чыгуначнай станцыі Рудзенск.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Вялікае Княства Літоўскае[правіць | правіць зыходнік]

У XVIII ст. вёска ў Мінскім павеце Мінскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. У 1744 годзе вядомы млын, карчма, царква; уласнасць С. Кернажыцкага. У 1785 вёска са слабадой, карчма.

Пад уладай Расійскай імперыі[правіць | правіць зыходнік]

Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793 г.) — у складзе Расійскай імперыі.
У 1800 г. — сяло ў Ігуменскім павеце Мінскай губерні. У 19 ст. — сяло ў Цітвянскай воласці Ігуменскага павета.
У 1838 г. пабудавана новая царква з дрэва на сродкі прыхажан. На 1886 г. узгадываецца капліца.
У 1897 г. працавала пітная установа, хлебазапасны магазін.
У 1902 г. адкрыта царкоўна прыхадская школа.

Найноўшы час[правіць | правіць зыходнік]

У канцы лютага 1918 года тэрыторыя акупіравана войскамі кайзераўскай Германіі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час Польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 года пад акупацыяй Польшчы.

З 31 ліпеня 1920 года ў БССР. Была створана працоўная школа 1-ай ступені, у якой было больш за 100 вучняў, працавалі 2 настаўніка (1922 год). У 1930-я гады створаны калгас «Новае жыццё», працавала кузня.

У канцы чэрвеня 1941 года акупавана нямецкімі войскамі. Вызвалена ў 1944 годзе.

У 1966 годзе з вёскай зліліся пасёлак Варонічы і сяло Вароніцкая Слабада. Да 31 сакавіка 1977 года вёска ўваходзіла ў склад Цітвянскага сельсавета[2], да 28 мая 2013 года занходзілася ў адміністрацыйным падпарадкаванні Рудзенскага пассавета, з 28 мая 2013 года — у Рудзенскім сельсавеце.

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  • 1886 - 37 двароў, 367 жыхароў.
  • 1897 - 77 двароў, 441 жыхароў.
  • пачатак XX ст. - 92 двары, 629 жыхароў. Маёнтак - 1 двор, 5 жыхороў. Урочышча - 1 дворб 3 жыхара.
  • 1917 - 110 двароў, 426 жыхароў.
  • 1 студзеня 2002 — 104 двары, 190 жыхароў.

Вядомыя асобы[правіць | правіць зыходнік]

Славутасці[правіць | правіць зыходнік]

На могілках у Варонічах пахаваны беларускі паэт Рыгор Папараць.

Страчаная спадчына[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
  2. Рашэнне выканкома Мінскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 31 сакавіка 1977 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1977, № 15 (1533).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Гарады і вёскі Беларусі : энцыклапедыя. Т. 8. Мінская вобласць, кн. 4. — Мінск, 2013.
  • Памяць : Пухавіцкі раён: гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / [укладальнік А. А.Прановіч; рэдкалегія: А. М. Карлюкевіч і інш.]. - Мінск : Беларусь, 2003. - 748 с. - 3000 экз. ISBN 985-01-0251-9

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]