Венецыянская школа жывапісу

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Венецыянская школа жывапісу — адна з галоўнейшых італьянскіх жывапісных школ. Найбольшае развіццё атрымала ў XІVXVIІІ стст. Для гэтай школы жывапісу ўласціва перавага маляўнічых пачаткаў, яркіх каларыстычных рашэнняў, дэкаратыўных арнаментаў, паглыбленае валоданне пластычна выразнымі магчымасцямі алейнага жывапісу. На пачатку ў ёй спалучаліся гатычныя і візантыйскія традыцыі. У 15 стагоддзі ўзнікаюць рэнесансныя тэндэнцыі, узмоцненыя фларэнційскім уплывам. Найбольшага росквіту школа дасягнула ў 1-й палове 16 стагоддзя (Джарджонэ, Тыцыян). У 17 стагоддзі школа перажывала спад. Новы яе росквіт выявіўся ў манументальна-дэкаратыўным і жанравым жывапісе (гл.ведута).

Прадстаўнікі[правіць | правіць зыходнік]

Вылучаюць наступных яркіх прадстаўнікоў школы:

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • БЭ ў 18 тамах. Т.4, Мн., 1997, С.86

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]