Венскае літаратурнае пагадненне

Венскае літаратурнае пагадненне (сербахарв.: Договор о српском књижевном jезику у Бечу/Dogovor o srpskom književnom jeziku u Beču, сербахарв.: Бечки књижевни договор/Bečki književni dogovor) — першы з дзвюх дагавор аб адзінстве сербскахарвацкай мовы, падпісаны 28 мая 1850 года ў Вене (сербахарв.: Беч/Beč, венг.: Bécs) найбуйнейшымі сербскімі, харвацкімі і славенскімі навукоўцамі.

Яго ініцыятарамі былі Вук Стэфанавіч Караджыч з сербскага боку і Людэвіт Гай з харвацкага. У аснову мовы быў пакладзены распаўсюджаны ў Сербіі штокаўскі дыялект, пры гэтым былі прызнаны раўнапраўнымі «экаўская» і «іекаўская» нормы (гэта значыць вымаўленне былога «яць» як «э» або «іе»).

Спасылкі

• Арыгінальны тэкст у сербскіх «Вікікрыніцах»
• Багдасаров А. Р. История развития хорватско-сербских этноязыковых отношений (1940-1990-я гг. XX в.)//Славянский вестник. Вып. 2. — М.: МАКС пресс, 2004. — С. 608.