Вера Мікалаеўна Пола

Вера Мікалаеўна Пола
'Канверт Белпошты, выпушчаны да 100-годдзя Веры Мікалаеўны Пола'
Дата нараджэння:	7 лютага 1901(1901-02-07)
Дата смерці:	15 кастрычніка 1989(1989-10-15) (88 гадоў)
Месца смерці:	Мінск, БССР, СССР
Месца пахавання:	Усходнія могілкі
Грамадзянства:	СССР
Месца працы:	Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы
Прафесія:	актрыса
Узнагароды:	Сталінская прэмія СССР
IMDb:	nm4914503
Вера Мікалаеўна Пола на ВікіСховішчы

Вера Мікалаеўна Пола (7 лютага 1901 — 15 кастрычніка 1989) — Народная артыстка Беларусі, лаўрэат Сталінскай прэміі СССР, прыма Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы.

Біяграфія

Вучылася акцёрскаму майстэрству у тэатральнага рэжысёра і педагога Е. А. Міровіча. На сцэне Купалаўскага тэатра з 1922. Адной з найбольш значных першых роляў была роля Маланні ў спектаклі Міровіча «Кар'ера таварыша Брызгаліна». За выкананне ролі Паўліны ў спектаклі Кандрата Крапівы «Спяваюць жаўрукі» атрымала Сталінскую прэмію трэцяй ступені. Здымалася ў кіно (фільм «Несцерка»). Была жонкай вядомага тэатральнага мастака Барыса Малкіна. Пасля смерці мужа ў 1972 годзе, была ініцыятарам выставы яго твораў, якая адбылася ў 1974 годзе ў Мінску, у будынку Саюза мастакоў БССР на Цэнтральнай плошчы. Куратарам выставы была беларускі мастацтвазнаўца Ларыса Фінкельштэйн. Вера Мікалаеўна разам з дачкой Лялей прывезла вялікую колькасць работ — малюнкаў, эстампаў, плакатаў, жанравых кампазіцый, партрэтаў, нацюрмортаў. Але толькі чацвёртую частку ўсяго гэтага атрымалася змясціць у два маленькіх выставачных залы.

Тэатральныя ролі

• Кацярына («Партызаны», Кандрат Крапіва 1938);
• Ганна Паўлаўна («Хто смяецца апошнім», Кандрат Крапіва, 1939);
• Сцепаніда («Згуба ваўка», Э. Л. Самуйлёнак, 1939);
• Коўшык («Калінавы гай», Аляксандр Карнейчук, 1950);
• Паўліна («Спяваюць жаўрукі», Кандрат Крапіва);
• Агата («Паўлінка», Янка Купала, 1944);
• Аўдоцця («Твой светлы шлях», Аркадзь Маўзон, 1961);
• Купавіна, Карміна («Ваўкі і авечкі», «Жаніцьба Белугіна»);
• Панова, Дунька («Любоў Яравая»);
• Ксенія Міхайлаўна («Агністы мост», Б. Рамашоў);
• Жыўка («Спадарыня міністэрша», Браніслаў Нушыч, 1956);
• Дуэння («Дзень цудоўных падманаў», Рычард Шэрыдан, 1948);
• Карміцелька («Рамэа і Джульета», 1946)