Вера Мікалаеўна Пола

Вера Мікалаеўна Пола
'Канверт Белпошты, выпушчаны да 100-годдзя Веры Мікалаеўны Пола'
Дата нараджэння	7 лютага 1901(1901-02-07)
Дата смерці	15 кастрычніка 1989(1989-10-15) (88 гадоў)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Грамадзянства	СССР
Месца працы	Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы
Прафесія	актрыса
Узнагароды	Сталінская прэмія СССР
IMDb	nm4914503
Вера Мікалаеўна Пола на ВікіСховішчы

Вера Мікалаеўна Пола (7 лютага 1901 — 15 кастрычніка 1989) — Народная артыстка Беларусі, лаўрэат Сталінскай прэміі СССР, прыма Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы.

Біяграфія

Вучылася акцёрскаму майстэрству у тэатральнага рэжысёра і педагога Е. А. Міровіча. На сцэне Купалаўскага тэатра з 1922. Адной з найбольш значных першых роляў была роля Маланні ў спектаклі Міровіча «Кар'ера таварыша Брызгаліна». За выкананне ролі Паўліны ў спектаклі Кандрата Крапівы «Спяваюць жаўрукі» атрымала Сталінскую прэмію трэцяй ступені. Здымалася ў кіно (фільм «Несцерка»). Была жонкай вядомага тэатральнага мастака Барыса Малкіна. Пасля смерці мужа ў 1972 годзе, была ініцыятарам выстаўкі яго твораў, якая адбылася ў 1974 годзе ў Мінску, у будынку Саюза мастакоў БССР на Цэнтральнай плошчы. Куратарам выстаўкі была беларуская мастацтвазнаўца Ларыса Фінкельштэйн. Вера Мікалаеўна разам з дачкой Лялей прывезла вялікую колькасць работ — малюнкаў, эстампаў, плакатаў, жанравых кампазіцый, партрэтаў, нацюрмортаў. Але толькі чацвёртую частку ўсяго гэтага атрымалася змясціць у дзвюх маленькіх выставачных залах.

Тэатральныя ролі

• Кацярына («Партызаны», Кандрат Крапіва 1938);
• Ганна Паўлаўна («Хто смяецца апошнім», Кандрат Крапіва, 1939);
• Сцепаніда («Згуба ваўка», Э. Л. Самуйлёнак, 1939);
• Коўшык («Калінавы гай», Аляксандр Карнейчук, 1950);
• Паўліна («Спяваюць жаўрукі», Кандрат Крапіва);
• Агата («Паўлінка», Янка Купала, 1944);
• Аўдоцця («Твой светлы шлях», Аркадзь Маўзон, 1961);
• Купавіна, Карміна («Ваўкі і авечкі», «Жаніцьба Белугіна»);
• Панова, Дунька («Любоў Яравая»);
• Ксенія Міхайлаўна («Агністы мост», Б. Рамашоў);
• Жыўка («Спадарыня міністэрша», Браніслаў Нушыч, 1956);
• Дуэння («Дзень цудоўных падманаў», Рычард Шэрыдан, 1948);
• Карміцелька («Рамэа і Джульета», 1946)