Войцех Герсан

З пляцоўкі Вікіпедыя
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку
Войцех Герсан
Фатаграфія
Дата нараджэння 1 ліпеня 1831(1831-07-01)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 25 лютага 1901(1901-02-25)[1][2][…] (69 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Бацька Wojciech Gerson[d]
Дзеці Maria Gerson-Dąbrowska[d]
Род дзейнасці мастак, мастацтвазнавец
Месца працы
Вучоба
Мастацкі кірунак рамантызм
Уплыў на Adrianna Stromfeld-Mikulska[d]
Commons-logo.svg Працы на Вікісховішчы

Войцех Герсан (польск.: Wojciech Gerson; 1 ліпеня 1831, Варшава — 25 лютага 1901, Варшава) — польскі мастак-рэаліст, пісьменнік, педагог, акадэмік і прафесар Імператарскай Акадэміі мастацтваў.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся падчас паўстання 1830—1831 гадоў. У 1844 годзе паступіў у Варшаўскую школу прыгожых мастацтваў, скончыў яе з адзнакай ў 1850 годзе. У 1853 годзе атрымаў стыпендыю Царства Польскага і два гады вывучаў гістарычны жывапіс у Імператарскай Акадэміі мастацтваў у Аляксея Маркава. Скончыў Акадэмію з сярэбраным медалём і вярнуўся ў Варшаву ў 1855 годзе. У 1856 годзе паехаў у Парыж і вучыўся ў Леона Канье. У 1858 годзе вярнуўся ў Варшаву і ў 1872—1896 гадах займаўся выкладчыцкай дзейнасцю.

Атрымаў званне акадэміка Імператарскай Акадэміі мастацтваў (1873) за карціны «Кейстут і Вітальд палонныя Ягелы» і інш. Званне прафесара Акадэміі мастацтваў (1878) за карціну «Капернік выкладае сваю сістэму астраноміі».[4]

У 1898—1901 гадах прэзідэнт Калегіі касцёлаў.

Пахаваны на лютэранскіх могілках Варшавы.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Асноўнай тэмай яго твораў былі горныя пейзажы, гарадскія замалёўкі, гістарычны жывапіс. Найбольшы ўклад Герсана ў польскае мастацтва — графіка і гістарычныя палотны.

Стварыў літаграфіі відаў Варшавы і польскіх народных строяў, ілюстрацыі да выдання «Польскія гетманы». Сярод карцін на гістарычную тэму адзначаюць «Хрышчэнне праз слёзы», «Казімір Аднаўляльнік», «Капернік ў Рыме», «Маркграф Гера і славяне», «Развітанне Яна Сабескага з сям’ёй» і інш.

Аўтар біяграфіі мастака Ёзэфа Зімлера і падручніка па анатоміі для мастакоў.

Пераклаў на польскую мову «Трактат пра жывапіс» Леанарда ды Вінчы.

Педагагічная дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Выкладаў малюнак і жывапіс у варшаўскім класе малявання.

Сярод вучняў майстра Юзаф Хелмонскі, Людвіг Весялоўскі, Леан Вычулкоўскі, Багдан Клечынскі, Апалоній Кіндзерскі, Станіслаў Ленц, Уладзіслаў Падкавінскі, Юзаф Панкевіч, Людамір Бенедыктовіч, Вацлаў Хадкоўскі, Элігіюш Невядомскі, Альфрэд Кавальскі-Веруш, Леапольд Піліхоўскі, Станіслаў Памян Вольскі, Эдвард Окунь, Ян Станіслаўскі, Казімір Алхімовіч, Станіслаў Багенскі, Ганна Білінская, Мілаш Катарбінскі, Генрых Вейсенгоф, Вінцэнт Вадзіноўскі, Стэфан Папоўскі, Станіслаў Чайкоўскі, Ігнацы Урублеўскі і многія іншыя.

Нашчадкі[правіць | правіць зыходнік]

Дачка Марыя Герсан-Дамброўская — польская пісьменніца і мастачка, жонка польскага раманіста Ігнацыя Дамброўскага.

Праўнук — Міхал Вітвіцкі, архітэктар, рэстаўратар гістарычных будынкаў.

Галерэя[правіць | правіць зыходнік]

  • Пастушы канцэрт (1862)

    Пастушы канцэрт (1862)

  • Кейстут і Вітальд у палоне Ягела (1873)

    Кейстут і Вітальд у палоне Ягела (1873)

  • Хрышчэнне праз слёзы (1866)

    Хрышчэнне праз слёзы (1866)

  • Казімір Вялікі і яўрэі, якія моляць прыняць іх у Польшчы (1874)

    Казімір Вялікі і яўрэі, якія моляць прыняць іх у Польшчы (1874)

  • Гданьск у XVII стагоддзі (1865)

    Гданьск у XVII стагоддзі (1865)

  • Аўдавелы Жыгімонт Аўгуст (1866)

    Аўдавелы Жыгімонт Аўгуст (1866)

  • Дзімітр з Горай і каралева Ядзвіга (1869)

    Дзімітр з Горай і каралева Ядзвіга (1869)

  • Развітанне Яна III Сабескага з сям'ёй (1882)

    Развітанне Яна III Сабескага з сям'ёй (1882)

  • Казімір Аднаўляльнік (1887)

    Казімір Аднаўляльнік (1887)

  • «Пазбаўленыя зямлі». Памаряне, якія пайшлі ў мора пад націскам немцаў (1888)

    «Пазбаўленыя зямлі». Памаряне, якія пайшлі ў мора пад націскам немцаў (1888)

  • Уладзіслаў Лакеток у выгнанні (1889)

    Уладзіслаў Лакеток у выгнанні (1889)

  • Уладзіслаў Лакеток пад Ойцавым (1890)

    Уладзіслаў Лакеток пад Ойцавым (1890)

  • Жыгімонт Стары і Станчык у Вавелі (1895)

    Жыгімонт Стары і Станчык у Вавелі (1895)

Зноскі

  1. ↑ 1,0 1,1 RKDartists Праверана 24 жніўня 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 Wojciech Gerson // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 Bibliothèque nationale de France Wojciech Gerson // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.
  4. ↑ ЮС ИАХ, 1915, с. 47

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Кондаков С. Н. Юбилейный справочник Императорской Академии художеств. 1764-1914. — Товарищество Р. Голике и А. Вильборг, 1915. — Т. 2 (Часть биографическая). — С. 47. — 459 с.
  • Piotr Kopszak Wojciech Gerson (1831—1901). — Warszawa, 2007. — Serie: Ludzie, czasy, dzieła. -- Band 44. — ISBN 978-83-7477-223-5
  • Герсон, Войцех // Большая советская энциклопедия : [в 51 т.] / гл. ред. С. И. Вавилов. — 2-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1949—1958. — Т. 11. — С. 146.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Войцех_Герсан&oldid=4113763"