Вольга Уладзіміраўна Галіна

Вольга Уладзіміраўна Галіна
Вольга Уладзіміраўна Галіна
	Вольга Уладзіміраўна Александроўская
Імя пры нараджэнні	Вольга Уладзіміраўна Грудзінская
Дата нараджэння	11 (23) сакавіка 1899
Месца нараджэння	Жалудок, Лідскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	4 снежня 1980 (81 год)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР;
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР;
Прафесія	актрыса
Тэатр	Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут; Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы;
Член у	БСТД;
Узнагароды	;

Вольга Уладзіміраўна Галі́на (па мужу Александроўская, дзявочае Грудзінская; 11 (23) сакавіка 1899, Жалудок Лідскага павета (цяпер Шчучынскі раён) — 4 снежня 1980, Мінск) — беларуская актрыса. Народная артыстка БССР (1946)^[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзілася ў сям’і настаўніка. У 1906 годзе сям’я Грудзінскіх пераехала ў Вільню. У 1909 годзе Вольга паспяхова вытрымала ўступныя экзамены і стала вучаніцай жаночай гімназіі, дзе пачалося яе першае сапраўднае знаёмства з культурай і мастацтвам. Раз на тыдзень гімназісты звычайна хадзілі ў тэатр на ранішнія спектаклі. Тут Грудзінскія пражылі да 1914 годзе^[2].

З пачаткам Першай сусветнай вайны сям’я эвакуіравалася ў Тулу, дзе Вольга паступіла ў мясцовую гімназію і скончыла яе з залатым медалём. Цяжкія ўмовы, голад вымусілі сям’ю Грудзінскіх пераехаць ва Украіну. 18-гадовая Вольга засталася ў Туле, каб хоць так аблегчыць жыццё бацькоў. Апынуўшыся адна, дзяўчынка падала заяву ў тэатральную студыю і паспяхова вытрымала экзамены^[2].

Сцэнічную дзейнасць пачала ў 1919 годзе на Украіне. У 1921 годзе ў трупе палітаддзела 45-й савецкай стралковай дывізіі (руск.) (бел..

У 1923—1962 актрыса ў БДТ-1 (Мінск)^[1], пачынала працаваць пад кіраўніцтвам Е. Міровіча. У 1948—1963 выкладала ў Беларускім тэатральна-мастацкім інстытуце.

Член Беларускага саюза тэатральных дзеячаў з 1946 года.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Сярод найбольш значных роляў Марыя Аляксандраўна («Сям’я» І. Папова (руск.) (бел.), Купавіна («Ваўкі і авечкі (руск.) (бел.» А. Астроўскага), Соф’я («Апошнія» М. Горкага), Ранеўская (руск.) (бел., Аркадзіна («Вішнёвы сад (руск.) (бел.», «Чайка (руск.) (бел.» А. Чэхава)^[1]. Сярод іншых роляў: Ганка («Машэка» Е. Міровіча), Яворская («Мост» Я. Рамановіча), Паляжаева («Неспакойная старасць» Л. Рахманава (руск.) (бел.), Тэадора («Дурная для іншых, разумная для сябе (ісп.) (бел.» Лопэ дэ Вэга), сіньёра Капулеці («Рамэа і Джульета» У. Шэкспіра), Барабошава («Праўда добра, а шчасце лепей (руск.) (бел.» А. Астроўскага), Карэніна («Жывы труп (руск.) (бел.» Л. Талстога), Багаеўская («Варвары» М. Горкага, Дзяржаўны рускі тэатр БССР)^[1].

Выступала ў перыядычным друку з успамінамі пра дзеячаў беларускага тэатра, з рэцэнзіямі на спектаклі, артыкуламі-разважаннямі пра сутнасць акцёрскага майстэрства.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

У 1946 годзе ўдастоена звання Народнай артысткі БССР. Узнагароджана ордэнам «Знак Пашаны» (1940) і двойчы ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга (1948, 1955)^[2].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Галина Ольга Владимировна // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 134-135. — 737 с.
↑ ^а ^б ^в ГАЛІНА ВОЛЬГА

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Галіна Вольга Уладзіміраўна // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).
Тамара Гаробчанка. «Вольга Галіна. Крытыка-біяграфічны нарыс».
Календарыюм // «Czasopis» № 12/2005
Лідзяне ХХ стагоддзя // Лідскі летапісец № 14 — Эл.рэсурс pawet.net

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Галіна (сцэнічны псеўданім: дзявочае Грудзінская, па мужу Александроўская) Вольга Уладзіміраўна Архівавана 4 сакавіка 2016.

[БС-1] а ^б ^в ^г Галина Ольга Владимировна // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 134-135. — 737 с.

[tatianakachuk-2] а ^б ^в ГАЛІНА ВОЛЬГА

[1]

[2]