Сахалін

Сахалін
рус. Сахалин
Характарыстыкі
Плошча	76 600 км²
Найвышэйшы пункт	1 609 м
Насельніцтва	493 000 чал. (2010)
Шчыльнасць насельніцтва	6,44 чал./км²
Размяшчэнне
050°51′ пн. ш. 143°08′ у. д.
Акваторыі	Ахоцкае мора, Ціхі акіян
Краіна	Расія
Суб’ект РФ	Сахалінская вобласць
Сахалін
Сахалін
Аўдыё, фота і відэа на Вікісховішчы

Сахалін — востраў каля ўсходняга ўзбярэжжа Азіі. Уваходзіць у склад Сахалінскай вобласці, буйнейшы востраў у складзе Расійскай Федэрацыі.

Геаграфія

Амываецца Ахоцкім і Японскім марамі. Ад мацерыковай Азіі аддзелены Татарскім пралівам (у самай вузкай частцы — праліў Невяльскога — мае шырыню 7,3 км і замярзае зімой); ад японскага вострава Хакайда — пралівам Лаперуза.

Даўжыня вострава 948 км, шырыня ад 6 (на Охінскім паяску) да 160 км. Берагі зрэзаны слаба. Буйнейшыя залівы: Аніва і Цярпення. У мора значна выступаюць паўастравы Шміта, Цярпення, Крыльёнскі і Таніна-Аніўскі. Рэльеф вызначаецца сярдневысотнымі гарамі, нізкагор'ямі і нізіннымі раўнінамі. Уздоўж берагоў працягнуліся Заходне-Сахалінскія (вышыні да 1330 м, гара Онар) і Усходне-Сахалінскія (вышыні да 1609 м, гара Лапаціна) горы. Паміж імі знаходзіцца Тымь-Паранайская нізіна. Паўночную частку вострава, за выключэннем паўвострава Шміта, займае Паўночна-Сахалінская раўніна.

Гл. таксама

• Таніна-Аніўскі паўвостраў

Літаратура

• Лоўчая Л. В., Нікіцін М. Г. Сахалін // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14: Рэле — Слаявіна. — С. 204—205. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14), ISBN 985-11-0035-8.

Спасылкі

• Сахалин // Вялікая савецкая энцыклапедыя (руск.) 
• Сахалин // Российский гуманитарный энциклопедический словарь: В 3 т. — М.: Гуманит. изд. центр ВЛАДОС: Филол. фак. С.-Петерб. гос. ун-та, 2002. (руск.)