Перайсці да зместу

Вялікагалёнкавая косць

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вялікагалёнкавая косць
лац.: os tibia
Каталогі
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вялікагалё́нкавая ко́сць[1], або вялікагалё́начная ко́сць[1] (лац.: os tibia) — вялікая трубчастая косць, якая разам з малагалёнкавай косцю ўтварае шкілет галёнкі[2]. Вялікагалёнкавая косць з'яўляецца другой па даўжыні пасля сцегнавой косці ў целе чалавека — яе даўжыня дасягае 38 см. Акрамя таго, яна з'яўляецца адной з самых тоўстых касцей[3]. Вялікагалёнкавая косць ляжыць медыяльна, у той час як малагалёнкавая — латаральна[2].

Праксімальны эпіфіз вялікагалёнкавай косці (лац.: tibia) утварае два мышчалкі — медыяльны (лац.: condylus medialis) і латаральны (лац.: condylus lateralis)[2].

Мышчалкі зверху забяспечаны ўвагнутымі сустаўнымі паверхнямі (лац.: facies articularissuperior) для сучлянення з мышчалкамі сцегнавой косці. Абедзве сустаўныя паверхні мышчалак вялікагалёнкавай косці падзелены паміж сабой міжмышчалкавым узвышшам (лац.: eminentia intercondylaris), наперад ад якога знаходзіцца пярэдняе міжмышчалкавае поле (лац.: area intercondylaris anterior), а назад — задняе міжмышчалкавае поле (лац.: area intercondylaris posterior), да якіх прымацоўваюцца ўнутрысустаўныя звязкі[2].

Спераду, ніжэй за патоўшчаны край мышчалак, знаходзіцца грудаватасць (лац.: tuberositas tibiae) (апофіз) — месца прымацавання сухажылля чатырохгаловай цягліцы (у выглядзе звязкі надкаленіцы). У вобласці заднебакавой часткі латаральнай мышчалкі знаходзіцца невялікая плоская сустаўная паверхня — месца сучлянення з галоўкай малагалёнкавай косці. Цела вялікагалёнкавай косці мае трохгранную форму. Ніжні дыстальны эпіфіз мае ніжнюю сустаўную паверхню (лац.: facies articularis inferior) для сучлянення з касцямі ступні, а на медыяльным боку — медыяльную шчыкалатку (лац.: malleolus medialis) з сустаўнай паверхняй (лац.: facies articularis malleoli). На латаральным краі дыстальнага канца вялікагалёнкавай косці знаходзіцца малагалёнкавая выразка (лац.: incisura fibularis) — месца злучэння з малагалёнкавай косцю[2].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б Анатомия : словарь / С. П. Ярошевич [и др.].. — Минск: БГМУ, 2016. — С. 38. — 248 с. — ISBN 978-985-567-629-5.
  2. ↑ а б в г д Большеберцовая кость // Анатомия человека : учебное пособие / Е. С. Околокулак, Ф. Г. Гаджиева; под ред. Е. С. Околокулака. — Минск: Вышэйшая школа, 2020. — С. 55-56. — 383 с. — ISBN 978-985-06-3166-4.
  3. ↑ Пластическая анатомия: учебное пособие / А. П. Амвросьев, С. П. Амвросьева, Е. А. Гусева. — Минск: Вышэйшая школа, 2015. — С. 123. — 167 с. — ISBN 978-985-06-1737-8.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Вялікагалёнкавая_косць&oldid=4983758"