Аношкі (Вілейскі раён)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Вёска Аношкі, Вілейскі раён)
Вёска
Аношкі
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
  • 16 чал. (2019)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1771
Паштовыя індэксы
222422
Аўтамабільны код
5
СААТА
6213817003
Аношкі на карце Беларусі ±
Аношкі (Вілейскі раён) (Беларусь)
Аношкі (Вілейскі раён)
Аношкі (Вілейскі раён) (Мінская вобласць)
Аношкі (Вілейскі раён)

Ано́шкі[1] (трансліт.: Anoški, руск.: Аношки) — вёска ў Вілейскім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Даўгінаўскага сельсавета.

Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Знаходзіцца за 48 км на поўнач ад горада Вілейкі, 29 км ад чыгуначнай станцыі Княгінін на лініі Маладзечна — Полацк, за 144 км ад Мінска.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

У 1765 годзе вёска ў Ашмянскім павеце Вялікага Княства Літоўскага, у складзе маёнтка Даўгінава Б. Каменскага, 1 двор.

Пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) у Расійскай імперыі. У 1800 годзе ў Вілейскім павеце Мінскай губерні. У 1897 годзе вёска ў Даўгінаўскай воласці Вілейскага павета Віленскай губерні.

З 1921 года вёска ў складзе Польскай Рэспублікі, належала да гміны Даўгінава Вілейскага павета Віленскага ваяводства[2].

З лістапада 1939 года ў складзе БССР, з 4 снежня 1939 года ў Вілейскім павеце Вілейскай вобласці, з 15 студзеня 1940 года ў Крывіцкім раёне, з 12 кастрычніка 1940 года ў Даўгінаўскім сельсавеце. У Вялікую Айчынную вайну з чэрвеня 1941 года да 3 ліпеня 1944 года акупіраваны нацыстамі. З фронту не вярнуўся 1 жыхар. З 20 верасня 1944 года ў Даўгінаўскім сельсавеце Крывіцкага раёна Маладзечанскай, з 20 студзеня 1960 года Мінскай абласцей. У чэрвені 1950 года створаны калгас «Савецкая Беларусь». З 25 снежня 1962 года ў Вілейскім раёне. Знаходзілася ў складзе калгаса «Праўда», працавала вячэрняя школа.

З 1991 года ў незалежнай Беларусі. 30 кастрычніка 2009 года вёска перададзена ў склад Сцешыцкага сельсавета[3], пасля ліквідацыі якога 28 мая 2013 года зноў вернута ў склад Даўгінаўскага сельсавета[4].

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  • 1800 год — 115 жыхароў, 18 двароў.
  • 1866 год — 229 жыхароў, 21 двор[5].
  • 1897 год — 361 жыхар, 56 двароў.
  • 1908 год — 460 жыхароў.
  • 1921 год — 317 жыхароў, 71 двор[6].
  • 1931 год — 424 жыхары, 91 двор[7].
  • 1960 год — 383 жыхары.
  • 1988 год — 113 жыхароў, 65 двароў.
  • 2003 год — 59 жыхароў, 32 гаспадаркі.
  • 2008 год — 37 жыхароў, 28 гаспадарак.

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  3. Рашэнне Мінскага абласнога савета дэпутатаў ад 30.10.2009 № 219 «Аб змяненні адміністрацыйна-тэрытарыяльнага падзелу Мінскай вобласці» Архівавана 28 чэрвеня 2021. (руск.)
  4. «Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области». Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234 Архівавана 31 сакавіка 2016. (руск.)
  5. http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_VII/535
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 78.
  7. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]