Весялова (Лепельскі раён)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вёска
Весялова
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Першая згадка
Насельніцтва
29 чалавек (2019)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 2132
Паштовыя індэксы
211183
Аўтамабільны код
2
СААТА
2227804011
Весялова на карце Беларусі ±
Весялова (Лепельскі раён) (Беларусь)
Весялова (Лепельскі раён)
Весялова (Лепельскі раён) (Віцебская вобласць)
Весялова (Лепельскі раён)

Весяло́ва[1] (трансліт.: Viesialova, руск.: Веселово) — вёска ў Лепельскім раёне Віцебскай вобласці. Уваходзіць у склад Валосавіцкага сельсавета.

Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Знаходзіцца за 13,5 км на паўднёвы ўсход ад Лепеля, за 132 км ад Віцебска. Транспартная сувязь ажыццяўляецца па мясцовай дарозе праз Новыя Валосавічы і далей па аўтамабільнай дарозе Н2800 Лепель—Халопенічы. Праз вёску працякае рака Букавіца.

Дарожная інфраструктура вёскі складаецца з двух вуліц і аднаго завулка.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Узнікла ў 1920-я гады праз калектывізацыю хутароў польскіх перасяленцаў, якія на пачатку XX ст. купілі навакольныя землі ў пана Рамуальда Зацвіліхоўскага[2].

Аб’ява ў «Kurjer Polski» № 229 за 1913 год пра продаж зямлі Зацвіліхоўскімі.

«Танна і зручна. Можна набыць надзелы зямлі ад 6 да 300 моргаў адным кавалкам, таксама двор 95 валок. Ужо пасялілася 100 сем’яў перасяленцаў з Польшчы. Інфармую неадкладна. Любыя пытанні накіроўваць панне Вандзе Зацвіліхоўскай, горад Лепель, Віцебская губерня, маёнтак Валасевічы (Валосавічы)»

Назву атрымала ад калгаса імя Весялоўскага, названага ў гонар польскага рэвалюцыянера Браніслава Весялоўскага[3]. У 1922 годзе адкрыта польская школа[4]. У 1927—1937 гадах — цэнтр Весялоўскага нацыянальнага польскага сельсавета.

У 1938 годзе заснаваны дзіцячы дом, які з перапынкам на 2-ю сусветную вайну праіснаваў да 1968 года. Пасля вайны адкрылася сямігадовая школа, узведзены буйны жывёлагадоўчы комплекс.

У 1971 годзе ў вёсцы жыло 53 сям’і (238 чалавек), з іх 12 польскіх, 32 беларускія, 3 польска-беларускія (галава сям’і — паляк), 5 беларуска-польскіх (галава сям’і — беларус) і адна руска-польская (глава сям’і — рускі). Колькасна нацыянальны склад выглядаў наступным чынам: 68 палякаў, 166 беларусаў і 4 рускія. У 10 сем’ях (19 чалавек) мовай хатніх зносін была польская, у 15 сем’ях (84 чалавекі) — беларуская, але іх члены ў той ці іншай ступені ведалі польскую мову і ўмелі ёю карыстацца; у 28 сем’ях (135 чалавек) карысталіся толькі беларускай мовай, польскую мову ў іх не ведалі зусім.

Таксама ў 1971 годзе ў будынку былога дзіцячага дома адкрылі ўчастковую бальніцу, пазней ператварылі яе ў урачэбную амбулаторыю, якая была закрыта ў 2014 годзе.

Насельніцтва[4][правіць | правіць зыходнік]

  • 1926 — 6 гаспадарак, 37 жыхароў
  • 1971 — 53 гаспадаркі, 238 жыхароў
  • 1997 — 40 гаспадарак, 76 жыхароў
  • 2018 — 18 гаспадарак, 29 жыхароў

Славутасці[правіць | правіць зыходнік]

У вёсцы дзейнічае касцёл. Таксама на вясковых могілках знаходзіцца міжваенная драўляная каталіцкая капліца.

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7 (DJVU).
  2. 255. ИСТОРИЯ ПОЯВЛЕНИЯ ПОЛЯКОВ НА ЛЕПЕЛЬЩИНЕ. Колпак Тадеуш(недаступная спасылка). lepelby.net (17 чэрвеня 2016). Архівавана з першакрыніцы 15 мая 2021. Праверана 15 мая 2021.
  3. 680. ПОЛЬСКАЯ ВЁСКА: ЛЮДЗІ І ЛЁСЫ. Тухта Валер(недаступная спасылка). lepelby.net (24 лістапада 2018). Архівавана з першакрыніцы 15 мая 2021. Праверана 15 мая 2021.
  4. а б Гарады і вёскі Беларусі: энцыклапедыя. Т. 10. Віцебская вобласць. Кн. 2 / рэдкал.: У. У. Андрыевіч (гал. рэд.) [і інш.]. — Мінск: БелЭн, 2019. — 728 с.: іл. ISBN 978-985-11-1126-4 — С. 142

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]