Віктар Паўлавіч Качубей

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Віктар Паўлавіч Качубей
Віктар Паўлавіч Качубей
Kochubey Viktor Pavlovich.jpg
Мастак Ф. Жэрар, 1809 год.
Дзяржаўны Эрмітаж (Санкт-Пецярбург)
Сцяг Канцлер Расійскай імперыі
Нараджэнне 11 (22) лістапада 1768[1]
Смерць 15 чэрвеня 1834(1834-06-15)[1] (65 гадоў)
Месца пахавання
Род House of Kochubey[d]
Бацька Павел Васілевіч Качубей (1738—1786)
Маці Q28596635?[1]
Жонка Maria Vasilyevna Kochubey[d]
Дзеці Mikhail Viktorovič Kocubej[d], Vassili Viktorovitch Kotchoubeï[d][3][4], Sergueï Viktorovitch Kotchoubeï[d], Lev Viktorovitch Kotchoubeï[d] і Nataliya Viktorovna Stroganova[d]
Адукацыя
Дзейнасць дыпламат, дзяржаўны дзеяч
Аўтограф Kochubey signature.jpg
Узнагароды
ордэн Святога апостала Андрэя Першазванага ордэн Святога Уладзіміра I ступені кавалер Ордэна Святога Аляксандра Неўскага ордэн Святога Уладзіміра 2 ступені Ордэн Святой Ганны I ступені ордэн Чорнага арла ордэн Чырвонага арла Order of Saint John of Jerusalem
Commons-logo.svg Віктар Паўлавіч Качубей на Вікісховішчы

Віктар Паўлавіч Качубей (11 (22) лістапада 1768 — 3 (15) чэрвеня 1834) — дыпламат і дзяржаўны дзеяч, міністр унутраных спраў Расійскай імперыі (у 1802—1807 і ў 1819—1828). У 1799 годзе ўзведзены ў графскую, а ў 1831 — княскую годнасць.

Выхоўваўся Андрэем Якаўлевічам Італінскім. Пачаткаў дыпламатычную кар’еру ў 1784 годзе ў рускай місіі ў Швецыі, затым служыў у Лондане, быў прызначаны надзвычайным пасланцам у Канстанцінопаль. Як дыпламат ён трымаўся «нацыянальнай сістэмы, заснаванай на карысці Расіі», жадаў, каб «усе дзяржавы шанавалі яе сяброўствам» і баяўся яе тэрытарыяльных пашырэнняў. Пасля ўступлення на прастол Паўла I быў узведзены ў графскую годнасць, але неўзабаве трапіў у няміласць.

Калі імператарам стаў Аляксандр I, зрабіўся адным з найбліжэйшых яго саветнікаў. Кочубей быў прызначаны членам Дзяржаўнага савета, а з утварэннем міністэрстваў стаў першым міністрам унутраных спраў Расіі (1802). Яшчэ раней ён увайшоў у неафіцыйны дарадчы орган пры імператары — Нягласны камітэт, у працы якога таксама ўдзельнічалі граф П. А. Строганаў, князь А. Чартарыйскі і М. М. Навасільцаў і абмяркоўваліся ліберальныя рэформы. Пасля ўзыходжання Мікалая I Качубей стаў старшынёй Дзяржсавета і Камітэта міністраў (у 1827 годзе) і быў узведзены ў княжую годнасць (1831). У 1834 годзе ён стаў канцлерам па ўнутраных справах. У тым жа году ён памёр ад прыпадку грудной жабы (стэнакардыі) і быў пахаваны ў царкве Святога Духу Аляксандра-Неўскай лаўры.

Зноскі

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Н. Чечулин Кочубей, Виктор Павлович // Русский биографический словарь — СПб.: 1903. — Т. 9. — С. 366–382.
  2. ↑ Кочубей Виктор Павлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  3. ↑ Кочубей, Василий Викторович // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1895. — Т. XVI. — С. 465.
  4. ↑ Кочубей, Василий Викторович // Русский биографический словарь — СПб.: 1903. — Т. 9. — С. 363–364.


Папярэднік:
Пётр Васільевіч Лапухін 		Прэм'ер-міністр Расійскай імперыі
1827–1832 		Пераемнік:
Мікалай Мікалаевіч Навасільцаў
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Віктар_Паўлавіч_Качубей&oldid=3781364"