Віктар Паўлавіч Качубей
Віктар Паўлавіч Качубей | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Віктар Паўлавіч Качубей | |||||||
![]() Мастак Ф. Жэрар, 1809 год. Дзяржаўны Эрмітаж (Санкт-Пецярбург) | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Мікіта Пятровіч Панін[d] | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
11 (22) лістапада 1768[1] |
||||||
Смерць |
15 чэрвеня 1834[1] (65 гадоў) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | House of Kochubey[d] | ||||||
Бацька | Pavel Kochubey[d] | ||||||
Маці | Ulyana Bezborodko[d][1] | ||||||
Жонка | Mariya Kochubey[d] | ||||||
Дзеці | Mikhail Kochubey[d], Vasiliy Viktorovich Kochubey[d][3][4], Sergey Victorovich Kochubey[d], Lev Kochubey[d] і Nataliya Viktorovna Stroganova[d] | ||||||
Адукацыя | |||||||
Дзейнасць | дыпламат, дзяржаўны дзеяч, палітык | ||||||
Аўтограф |
![]() |
||||||
Узнагароды | |||||||
![]() |
Віктар Паўлавіч Качубей (11 (22) лістапада 1768 — 3 (15) чэрвеня 1834) — дыпламат і дзяржаўны дзеяч, міністр унутраных спраў Расійскай імперыі (у 1802—1807 і ў 1819—1828). У 1799 годзе ўзведзены ў графскую, а ў 1831 — княскую годнасць.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Выхоўваўся Андрэем Якаўлевічам Італінскім. Пачаткаў дыпламатычную кар’еру ў 1784 годзе ў рускай місіі ў Швецыі, затым служыў у Лондане, быў прызначаны надзвычайным пасланцам у Канстанцінопаль. Як дыпламат ён трымаўся «нацыянальнай сістэмы, заснаванай на карысці Расіі», жадаў, каб «усе дзяржавы шанавалі яе сяброўствам» і баяўся яе тэрытарыяльных пашырэнняў. Пасля ўступлення на прастол Паўла I быў узведзены ў графскую годнасць, але неўзабаве трапіў у няміласць.
Калі імператарам стаў Аляксандр I, зрабіўся адным з найбліжэйшых яго саветнікаў. Кочубей быў прызначаны членам Дзяржаўнага савета, а з утварэннем міністэрстваў стаў першым міністрам унутраных спраў Расіі (1802). Яшчэ раней ён увайшоў у неафіцыйны дарадчы орган пры імператары — Нягласны камітэт, у працы якога таксама ўдзельнічалі граф П. А. Строганаў, князь А. Чартарыйскі і М. М. Навасільцаў і абмяркоўваліся ліберальныя рэформы. Пасля ўзыходжання Мікалая I Качубей стаў старшынёй Дзяржсавета і Камітэта міністраў (у 1827 годзе) і быў узведзены ў княжую годнасць (1831). У 1834 годзе ён стаў канцлерам па ўнутраных справах. У тым жа году ён памёр ад прыпадку грудной жабы (стэнакардыі) і быў пахаваны ў царкве Святога Духу Аляксандра-Неўскай лаўры.
Зноскі
- ↑ а б в г Н. Чечулин Кочубей, Виктор Павлович // Русский биографический словарь — СПб.: 1903. — Т. 9. — С. 366–382.
- ↑ Кочубей Виктор Павлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ Кочубей, Василий Викторович // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1895. — Т. XVI. — С. 465.
- ↑ Кочубей, Василий Викторович // Русский биографический словарь — СПб.: 1903. — Т. 9. — С. 363–364.
- Нарадзіліся 22 лістапада
- Нарадзіліся ў 1768 годзе
- Нарадзіліся ў Палтаўскім павеце
- Памерлі 15 чэрвеня
- Памерлі ў 1834 годзе
- Памерлі ў Маскве
- Пахаваныя на Лазараўскіх могілках Аляксандра-Неўскай лаўры
- Выпускнікі Упсальскага ўніверсітэта
- Кавалеры ордэна Святога апостала Андрэя Першазванага
- Кавалеры ордэна Святога Уладзіміра 1 ступені
- Кавалеры ордэна Святога Аляксандра Неўскага
- Кавалеры ордэна Святога Уладзіміра 2 ступені
- Кавалеры ордэна Святой Ганны 1 ступені
- Кавалеры ордэна Чорнага арла
- Кавалеры ордэна Чырвонага арла
- Кавалеры ордэна Святога Іаана Іерусалімскага (Расія)
- Асобы
- Міністры ўнутраных спраў Расійскай імперыі
- Члены Дзяржаўнага савета Расійскай імперыі
- Канцлеры Расійскай імперыі
- Дыпламаты Расійскай імперыі
- Ганаровыя аматары Імператарскай Акадэміі мастацтваў
- Нарадзіліся ў Палтаўскай вобласці
- Нарадзіліся ў Палтаўскай губерні