Віктар Уладзіміравіч Шэйман
Віктар Уладзіміравіч Шэйман (26 мая 1958, в. Салтанішкі, Воранаўскі раён, Гродзенская вобласць, БССР) — беларускі дзяржаўны дзеяч.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся 26 мая 1958 года ў в. Салтанішкі Воранаўскага раёна Гродзенскай вобласці.
Праходзіў вайсковую службу ў Афганістане як афіцэр савецкай арміі.
Абраны Дэпутатам Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь XII склікання (1990—1994). Адзін з членаў Беларускага згуртавання вайскоўцаў. Увайшоў у каманду Аляксандра Лукашэнкі ў час прэзідэнцкіх выбараў 1994 года.
Дзяржаўны сакратар Савета бяспекі Рэспублікі Беларусь (1994—2000 і 2006—2008), в. а. Міністра ўнутраных спраў Рэспублікі Беларусь (1995), Генеральны пракурор Рэспублікі Беларусь (2000—2004), кіраўнік Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (2004—2006).
24 верасня 1999 года суд задаволіў іск Віктара Шэймана да незалежнай газеты «Навіны» і журналіста Сяргея Аніські памерам 15 млрд.; у выніку непамернага штрафу газета спыніла існаванне. Беларуская дэмакратычная апазіцыя і міжнародныя праваабарончыя структуры сцвярджаюць, што менавіта ён у свой час быў арганізатарам так званых «эскадронаў смерці», якім прыпісваюцца забойствы лідараў арганізаванай злачыннасці, кіраўнікоў апазіцыі і аператара расійскага тэлеканала ГРТ Змітра Завадскага[1][2][3].
З 20 сакавіка 2006 года[4] да 8 ліпеня 2008 года — дзяржаўны сакратар Савета бяспекі Рэспублікі Беларусь. Звольнены з пасады пасля тэрарыстычнага акту ў Мінску пад час святкавання Дня незалежнасці ў ноч на 4 ліпеня 2008 года.
Са студзеня 2009 года — памочнік прэзідэнта па асаблівых даручэннях. Затым кіраўнік справамі Прэзідэнта (2013—2021).
Паводле дакументаў з «Папераў Пандоры», сын Шэймана Сяргей разам з беларуска-амерыканскім прадпрымальнікам Аляксандрам Зінгманам валодае афшорнай кампаніяй (у кожнага па 50%), якая праз пасрэднікаў займаецца геалагічнай разведкай і здабычай золата ў Зімбабвэ[5]. Віктар Шэйман як мінімум двойчы быў у Зімбабвэ, і менавіта ён абвясціў пра пагадненне аб здабычы карысных выкапняў у Зімбабвэ[5].
Санкцыі[правіць | правіць зыходнік]
Як кіраўніку перадвыбарнага штаба Лукашэнкі на прэзідэнцкіх выбарах 2006 года ў красавіку 2006 года па падазрэннях ва ўдзеле ў фальсіфікацыях прэзідэнцкіх выбараў В. Шэйману быў забаронены ўезд у ЗША і краіны Еўрасаюза як асобе са спісаў спецыяльна прызначаных грамадзян і заблакіраваных асоб і Чорнага спісу Еўрасаюза.
13 кастрычніка 2008 г. міністры замежных спраў краін Еўрасаюза прыпынілі дзеянне забароны на ўезд у краіны саюза прэзідэнта Беларусі А. Лукашэнкі і «некаторых яго набліжаных». Але санкцыі супраць былога дзяржсакратара Савета бяспекі Віктара Шэймана засталіся ў сіле.
Чыны і званні[правіць | правіць зыходнік]
- 6 снежня 1996 года — генерал-маёр[6] (у запасе з 27 лістапада 2000 года);
- 28 лістапада 2000 года — дзяржаўны дараднік юстыцыі II класа[7];
- 25 лістапада 2004 года — дзяржаўны дараднік юстыцыі I класа[8];
- 29 лістапада 2004 года — вышэйшы клас дзяржаўнага служачага.
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
- Ордэн Чырвонага Сцяга (СССР; 1986, уручаны ў 2002 годзе)[9];
- Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга (СССР);
- Ордэн Чырвонай Зоркі (СССР);
- два медаля «За адвагу» (СССР);
- Ордэн Айчыны III ступені (1998)[10]
- Ордэн Айчыны II ступені (2003)[11]
- Ордэн «Зорка Карабоба» (Венесуэла, 2012);
- Ордэн Айчыны I ступені (2021)[12],
- іншыя ўзнагароды.
Зноскі
- ↑ Куды падзеліся «эскадроны смерці»? // Радыё Свабода
- ↑ Прывіды(недаступная спасылка)
- ↑ Зондэркаманда?(недаступная спасылка) // Наша Ніва
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 20 марта 2006 года № 175 «О назначении В. В. Шеймана Государственным секретарем Совета Безопасности Республики Беларусь»
- ↑ 5,0 5,1 «Pandora Papers»: Як сын Шэймана здабываў золата ў Афрыцы. Белсат (4 кастрычніка 2021). Архівавана з першакрыніцы 6 кастрычніка 2021. Праверана 6 кастрычніка 2021.
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 6 декабря 1996 г. № 512 «О присвоении В. В. Шейману воинского звания генерал-майора» (руск.)
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 28 ноября 2000 г. № 635 «О присвоении В. В. Шейману классного чина» Архівавана 7 ліпеня 2011. (руск.)
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ БЕЛАРУСЬ 25 ноября 2004 г. № 578 О ПРИСВОЕНИИ В. В. ШЕЙМАНУ КЛАССНОГО ЧИНА (руск.)
- ↑ Орден нашел владельца Архівавана 10 сакавіка 2008. (руск.)
- ↑ Указ президента Республики Беларусь 26 мая 1998 г. N 285 г. Минск о награждении В. В. Шеймана орденом Отечества III степени (руск.)
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ БЕЛАРУСЬ 10 ноября 2003 г. № 495 О НАГРАЖДЕНИИ В. В. ШЕЙМАНА И Л. С. МАЛЬЦЕВА (руск.)
- ↑ Аляксандр Лукашэнка: Шмат таленавітых, вялікіх, але я цаню велічнасць у тых людзях, якія параджаюць сабе падобных
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Шэйман Віктар Уладзіміравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — Яя. — С. 25. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0295-4 (т. 18. Кн. 1), ISBN 985-11-0035-8.
- Шейман Виктор Владимирович // Республика Беларусь : энциклопедия : [в 7 т.]. – Минск, 2008. – Т. 7. — С. 579—580.
 | |
|---|---|
| Генеральныя пракуроры Беларускай ССР | |
| Генеральныя пракуроры Рэспублікі Беларусь | |
| |
|---|---|
Віктар Шэйман (1994—2000) • Урал Латыпаў (2000—2001) • Генадзь Невыглас (2001—2006) • Юрый Крывашэеў (2006) • Віктар Шэйман (2006—2008) • Юрый Жадобін (2008—2009) • Леанід Мальцаў (2009—2013) • Аляксандр Мяжуеў (2013—2015) • Станіслаў Зась (2015—2019) • Андрэй Раўкоў (2020) • Валерый Вакульчык (2020) • Аляксандр Вальфовіч (з 2021) | |
| |
|---|---|
| Прэзідэнт | |
| Кіраўнікі Адміністрацыі | Леанід Сініцын (1994—1995) • Міхаіл Мясніковіч (1995—2001) • Урал Латыпаў (2001—2004) • Віктар Шэйман (2004—2006) • Генадзь Невыглас (2006—2008) • Уладзімір Макей (2008—2012) • Андрэй Кабякоў (2012—2014) • Аляксандр Косінец (2014—2016) • Наталля Качанава (2016—2019) • Ігар Сергеенка (з 2019) |
| ||
|---|---|---|
| Прэзідэнт |  | |
| Кіраўнікі Справамі | Іван Ціцянкоў (1994—1999) • Уладзімір Ганчарэнка (1999—2001) • Галіна Жураўкова (2001—2004) • Аляксандр Кулічкоў (2005—2008) • Мікалай Дамашкевіч (2008—2009) • Мікалай Корбут (2009—2013) • Віктар Шэйман (2013—2021) • Валерый Іваноў (з 2021) | |
- Нарадзіліся 26 мая
- Нарадзіліся ў 1958 годзе
- Нарадзіліся ў Воранаўскім раёне
- Выпускнікі Акадэміі Міністэрства ўнутраных спраў Рэспублікі Беларусь
- Асобы
- Генерал-палкоўнікі Беларусі
- Кавалеры ордэна Айчыны I ступені (Беларусь)
- Кавалеры ордэна Айчыны II ступені (Беларусь)
- Кавалеры ордэна Айчыны III ступені (Беларусь)
- Кавалеры ордэна Чырвонага Сцяга
- Кавалеры ордэна Працоўнага Чырвонага Сцяга
- Кавалеры ордэна Чырвонай Зоркі
- Узнагароджаныя медалём «За адвагу»
- Узнагароджаныя медалём «У памяць 10-годдзя вываду савецкіх войскаў з Афганістана» (Беларусь)
- Узнагароджаныя медалём «За адзнаку ў вайсковай службе» 1 ступені
- Узнагароджаныя медалём «За ўмацаванне баявой садружнасці» (Мінабароны Расіі)
- Узнагароджаныя медалём «За бездакорную службу» 2 ступені
- Узнагароджаныя медалём «За бездакорную службу» 3 ступені
- Узнагароджаныя медалём «Генерал арміі Маргелаў» (Мінабароны Расіі)
- Узнагароджаныя медалём Анатоля Коні (Мінюст Расіі)
- Узнагароджаныя нагрудным знакам «Воіну-інтэрнацыяналісту»
- Дзяржаўныя сакратары Савета бяспекі Рэспублікі Беларусь
- Удзельнікі Афганскай вайны (1979—1989)
- Генерал-маёры (Беларусь)
- Дэпутаты Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь 12-га склікання
- Кіраўнікі Адміністрацыі Прэзідэнта Беларусі
- Генеральныя пракуроры Рэспублікі Беларусь
- Палітыкі Беларусі
- Памочнікі Прэзідэнта Беларусі
- Кіраўнікі справамі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь
- Беларускія асобы ў спісе спецыяльна прызначаных грамадзян і заблакіраваных асоб ЗША
- Беларускія асобы ў Чорным спісе ЕС