Вільгельм Фрыдрых Оствальд

Вільгельм Фрыдрых Оствальд
Wilhelm Friedrich Ostwald
Дата нараджэння	2 верасня 1853(1853-09-02)[…]
Месца нараджэння	Рыга, Расійская імперыя
Дата смерці	4 красавіка 1932(1932-04-04)[…] (78 гадоў)
Месца смерці	Лейпцыг, Германія
Месца пахавання	Вялікія могілкі[d]
Грамадзянства	Германія  Расійская імперыя
Бацька	Gottfried Ostwald[d]
Маці	Elisabeth Ostwald[d]
Жонка	Helene Ostwald[d]
Дзеці	Wolfgang Ostwald[d] і Walter Ostwald[d]
Род дзейнасці	хімік, эсперантыст, вынаходнік, выкладчык універсітэта, ідыст, пісьменнік, фізік, філосаф, настаўнік
Навуковая сфера	фізіка, хімія, філасофія
Месца працы	Рыжскае політэхнічнае вучылішча Лейпцыгскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктарская ступень[d]
Альма-матар	Імператарскі Дэрпцкі ўніверсітэт[d] Тартускі ўніверсітэт Першая Рыжская дзяржаўная гімназія[d]
Навуковы кіраўнік	Carl Schmidt[d] і Arthur von Oettingen[d]
Член у	Пруская акадэмія навук Саксонская акадэмія навук[d] Шведская каралеўская акадэмія навук Акадэмія навук СССР Пецярбургская акадэмія навук Венгерская акадэмія навук Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Расійская акадэмія навук Леапальдзіна[d] Нідэрландская каралеўская акадэмія навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША Турынская акадэмія навук[d] Korporatsioon Fraternitas Rigensis[d]
Узнагароды	Нобелеўская прэмія па хіміі (1909)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вільгельм Фрыдрых Оствальд (ням.: Wilhelm Friedrich Ostwald, лат.: Vilhelms Ostvalds; 2 верасня 1853, Рыга — 4 красавіка 1932, Лейпцыг) — нямецкі фізіяхімік і філосаф, адзін з заснавальнікаў фізічнай хіміі, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі (1909).

Біяграфічныя звесткі

Скончыў у 1875 Дэрпцкі (Тартускі) ўніверсітэт (1875), дзе і працаваў. Прафесар Рыжскага політэхнічнага вучылішча (1882-1887), Лейпцыгскага ўніверсітэта (1887-1906), адначасова ў 1898—1905 дырэктар заснаванага ім Фізіка-хімічнага інстытута. 3 1906 праводзіў даследаванні ва ўласнай хімічнай лабараторыі.

Замежны член-карэспандэнт Пецярбургскай АН (1895).

Навуковая дзейнасць

Навуковыя працы па хімічнай кінетыцы і каталізе, тэорыі электралітычнай дысацыяцыі, вучэнні аб колерах, гісторыі хіміі. Вывеў суадносіны паміж электраправоднасню разбаўленых раствораў бінарных слабых электралітаў і іх канцэнтрацыяй (закон разбаўлення Оствальда, 1888). Распрацаваў спосаб каталітычнага акіслення аміяку да азотнай кіслаты (1902).

У 1889 распачаў выданне серыі «Класікі дакладных навук».

Светапогляд

Стваральнік філасофскай тэорыі энергетызму, паводле якой адзінай субстанцыяй сусвету з'яўляецца энергія.

Літаратура

• Оствальд Вільгельм Фрыдрых // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. С. 455.

Спасылкі

• Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта (англ.)
• Профіль Вільгельма Фрыдрыха Оствальда на афіцыйным сайце РАН
• Оствальд, В. «Натурфіласофія» (1907)(недаступная спасылка)