Віталь Міхайлавіч Фамін

Віталь Міхайлавіч Фамін
Віталь Міхайлавіч Фамін
Дата нараджэння	20 мая 1927
Месца нараджэння	Чорнае, Белабалоцкі сельсавет, Рэчыцкі раён, Рэчыцкая акруга, БССР, СССР;
Дата смерці	8 красавіка 2020 (92 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларусь;
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	гісторык, дацэнт, прафесар
Месца працы	БДПУ;
Альма-матар	БДПУ;
Узнагароды

Фамін Віталь Міхайлавіч (20 мая 1927, в. Чорнае, Гомельская вобласць — 8 красавіка 2020) — савецкі і беларускі гісторык, доктар гістарычных навук, прафесар, педагог, Заслужаны работнік вышэйшай школы БССР^[1]^[2].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 1959 годзе скончыў гісторыка-філалагічны факультэт Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута імя А. М. Горкага. Навучаўся ў аспірантуры МДПІ ім. А. М. Горкага (1960—1963). У 1964 г. абараніў кандыдацкую дысертацыю «Кіраўніцтва прафсаюзаў Беларусі рухам за камуністычную працу ў прамысловасці ў гады сямігодкі» (навук. кір. — член-кар. НАН Беларусі І. С. Краўчанка).

У 1973 г. абараніў доктарскую дысертацыю «Прафсаюзы Беларусі ў барацьбе за тэхнічны прагрэс у прамысловасці (1946—1971 гг.)». Дацэнт (1967). Прафесар (1974). Служыў у Савецкай Арміі (1944—1953). Асістэнт, старшы выкладчык, дацэнт (1963—1972), загадчык кафедры гісторыі СССР МДПІ ім. А. М. Горкага (1972—1997). Прафесар кафедры славянскай гісторыі і метадалогіі гістарычнай навукі Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта ім. М. Танка. У 1974—1985 гг. — галоўны рэдактар штогодніка «Вопросы истории».

Заслужаны работнік вышэйшай школы БССР (1979). Падрыхтаваў трох дактароў і 25 кандыдатаў навук.

Памёр 8 красавіка 2020 года^[3].

Навуковыя інтарэсы[правіць | правіць зыходнік]

Гісторыя прафесійных саюзаў і працоўнага класа, гісторыя Беларусі пасля другой сусветнай вайны, сацыяльна-эканамічныя працэсы ў Беларусі ў эпоху капіталізму. Аўтар больш за 90 навуковых прац.

Асноўныя публікацыі[правіць | правіць зыходнік]

Трудиться по-коммунистически — девиз рабочих-химиков Белоруссии. — Мн., 1965 (в соавт.);
Профсоюзы Белоруссии в борьбе за технический прогресс в промышленности (1946—1971 гг.). — Мн., 1971;
Гісторыя Беларусі. XX стагоддзе: Вучэб дапам. для 10—11-га кл. — Мн., 1992 (у суаўт.);
Гісторыя Беларусі. 1917—1992 гг.: Вучэб. дапам. для 9-га кл. — Мн., 1993 (у суаўт.);
Гісторыя Беларусі XIX—XX стст.: Вучэб. дапам. для 11-га кл. — Мн., 2001 (у суаўт.);
Гісторыя Беларусі. 1945—2005 гг.: Вучэб. дапам. для 10-га кл. — Мн., 2006 (у суаўт.);
Гісторыя Беларусі 1945—2002 гг.: Вучэб дапам. 2-е выд. — Мн., 2005 (у суаўт.);
Гісторыя Беларусі перыяду капіталізму: вучэб. дапам.: У 5 ч. — Ч. 1. — Мн., 2005 (у суаўт.);
История XIX — начало XXI в.: интегр. курс: Эксперим. учеб. пособ. для 12-го кл. — Мн., 2005 (в соавт.);
Радыкалізацыя ліберальна-апазіыйнага руху на этапе уздыму першай Расійскай рэвалюцыі (студзень — кастрычнік 1905 г.) // Першая расійская рэвалюцыя: прычыны, ход, наступствы: Матэрыялы рэсп. навук. канф., Мінск, 27 кастр 2005 г.

Зноскі

↑ На яго падручніках узрастала нацыя (руск.). nastgaz.by (17 чэрвеня 2017). Праверана 27 красавіка 2020.
↑ На его учебниках росла нация (нявызн.). fhist.bspu.by. Праверана 27 красавіка 2020.
↑ Некролог памяти профессора Фомина Виталия Михайловича (нявызн.). fhist.bspu.by. Праверана 27 красавіка 2020.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Историки Беларуси в начале XXI столетия: биобиблиографический справочник / Г. В. Корзенко. Минск : Белорусская наука, 2007.

[1] На яго падручніках узрастала нацыя (руск.). nastgaz.by (17 чэрвеня 2017). Праверана 27 красавіка 2020.

[2] На его учебниках росла нация (нявызн.). fhist.bspu.by. Праверана 27 красавіка 2020.

[3] Некролог памяти профессора Фомина Виталия Михайловича (нявызн.). fhist.bspu.by. Праверана 27 красавіка 2020.

[1]

[2]

[3]