Гарадыславычы
| Вёска | |||||
| Гарадыславычы | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| укр.: Городиславичі | |||||
 | |||||
|
|||||
| 49°45′07″ пн. ш. 24°17′41″ у. д.HGЯO | |||||
| Краіна |
 Украіна |
||||
| Вобласць | Львоўская вобласць | ||||
| Раён | Пустамыціўскі раён | ||||
| Абшчына | Мікалаеўская сельская рада | ||||
| Гісторыя і геаграфія | |||||
| Заснаваны | 1441 | ||||
| Вышыня цэнтра | 247 м | ||||
| Часавы пояс | UTC+2, летам UTC+3 | ||||
| Насельніцтва | |||||
| Насельніцтва | 438 чалавек | ||||
| Шчыльнасць | 169,11 чал./км² | ||||
| Лічбавыя ідэнтыфікатары | |||||
| Тэлефонны код | +380 3230 | ||||
| Паштовы індэкс | 81152[1] | ||||
| КААТУУ | 4623684403 | ||||
| Паказаць/схаваць карты | |||||
  Гарадыславычы |
|||||
Гарадыславычы[2] (укр.: Городисла́вичі) — вёска ў Пустамыціўскім раёне Львоўскай вобласці Украіны. Заснавана ў 1441 годзе.
Насельніцтва па перапісе 2001 года складала 438 чалавек. Займае плошчу на 2,59 км². Паштовы індэкс — 81152. Тэлефонны код — 3230.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Упершыню згадваецца ў старосцкім дакуменце Івана Срэмскага пра продаж Глебам Дзядковічам з Раманіва лесу і раманіўскай дубровы, што цягнецца да вёскі Гарадыславычы, спадару Грыгорыю 23 червеня 1413 года.[3]
У падатковым реэстры 1515 года ў сяле дакументуецца 3 палі (каля 75 гектараў) уробленае зямлі, вёска ва ўладанні Адноўскага[4].
Насельніцтва
[правіць | правіць зыходнік]Насельніцтва па перапісе 2001 года складала 438 чалавек. Моўны склад быў адзначаны наступны:
| Мова | Жыхары | Працэнт |
|---|---|---|
| украінская | 437 | 99,77 |
| руская | 1 | 0,23 |
Царква
[правіць | правіць зыходнік]
- Храм св. Дзмітрыя Салунскага быў пабудаваны ў 1829 (1827) годзе. Унесены ў реэстр помнікаў дойлідства мясцовага значення з ахоўным нумарам 1941-М. Належыць Пустамыціўскаму дэканату Львоўскай епархіі ПЦУ.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Даведнік паштовых індэксаў Украіны. Львоўская вобласць. Пустамытаўскі раён
- ↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»
- ↑ Katalog dokumentów pergaminowych ze zbiorów Tomasza Niewodniczańskiego w Bitburgu/ Oprac. J. Tomaszewicz i M. Zdanek; red. W. Bukowski. Kraków, 2004. Nr 46. S. 21
- ↑ Zródla dziejowe. Tom XVIII. Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. Cz. I. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. s. 155 – Warszawa: Sklad główny u Gerberta I Wolfa, 1902. - 252 s.
