Гарлянка жэнеўская
| Гарлянка жэнеўская | |||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
| Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
прамежныя рангі
| |||||||||||||||||
| Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||
|
Ajuga genevensis L. | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Гарлянка жэнеўская[3] (Ájuga genevénsis) — шматгадовая травяністая расліна; від роду Гарлянка сямейства Ясноткавыя.
Батанічнае апісанне[правіць | правіць зыходнік]
Вышыня расліны да 50 см. Прыкаранёвае лісце гарлянкі жэнеўскай даўгавата-лапаткавае або зваротнаяйкападобнае, аддалена і буйна гародкава-зубчастае, часам амаль цэльнакрайняе[4].
Ніжняе сцябловае лісце даўгаватае, у верхняй частцы асобна гародкава-зубчастае.
Кветкі блакітнага колеру. Цвіценне: красавік — ліпень.
Плады расліны — арэшкі да 3 мм даўжынёй, валасістыя, цёмна-бурага колеру.
Распаўсюджанне[правіць | правіць зыходнік]
Сустракаецца ў еўрапейскай частцы Расіі ва ўсіх раёнах, акрамя Карэла-Мурманскага, Дзвінска-Пячорскага і Ніжняволжскага, а таксама на Украіне, у Малдове, Беларусі, на Каўказе, у Сярэдняй Азіі.
Агульнае распаўсюджанне расліны — уся Еўропа, акрамя Арктыкі, Міжземнамор’е (уключаючы Паўночную Афрыку), Балканскі паўвостраў і Малая Азія, Іран, Афганістан, Арменія і Курдыстан, а таксама Кітай.
Хімічны склад расліны[правіць | правіць зыходнік]
Змяшчае аукубін, флаваноіды, эфірны алей, фітол, гарпагід і дубільныя рэчывы.
Выкарыстанне[правіць | правіць зыходнік]
Выкарыстоўваецца ў медыцыне. Расліна прымяняецца як супрацьзапаленчы, гемастатычны і раназажыўляльны сродак. Экстракт і сок ва ўмовах эксперыменту праяўляюць выяўленую гемастатычную ўласцівасць, актывізуюць скарачальную дзейнасць міяметрыя.
Гарлянка жэнеўская з’яўляецца меданосам.
Зноскі
- ↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
- ↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
- ↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 10. — 160 с. — 2 350 экз.
- ↑ Живучка женевская — Ajuga genevensis L. (руск.)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Губанов И. А., Киселёва К. В., Новиков В. С., Тихомиров В. Н. 1077. Ajuga genevensis L. — Живучка женевская // Иллюстрированный определитель растений Средней России. В 3-х томах. — М.: Т-во науч. изд. КМК, Ин-т технолог. иссл, 2004. — Т. 3. Покрытосеменные (двудольные: раздельнолепестные). — С. 110. — ISBN 5-87317-163-7.
