Генадзь Іванавіч Невяльской

Генадзь Іванавіч Невяльской
Дата нараджэння	5 снежня 1813(1813-12-05)
Месца нараджэння	Горад Салігаліч, Q4427711?, Кастрамская губерня[d], Расійская імперыя
Дата смерці	29 красавіка 1876(1876-04-29) (62 гады)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі ў Санкт-Пецярбургу[d]
Альма-матар	Марскі кадэцкі корпус[d]
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Званне	Адмірал
Узнагароды і прэміі
Генадзь Іванавіч Невяльской на Вікісховішчы

Генадзь Іванавіч Невяльско́й (руск.: Генна́дий Ива́нович Невельско́й, 5 снежня 1813, с. Дракіна, Кастрамская вобласць, Расія — 29 красавіка 1876) — расійскі мараплавец, даследчык Далёкага Усходу. Адмірал (1874).

Скончыў Марскі корпус у Санкт-Пецярбургу ў 1832 годзе і афіцэрскія класы ў 1836 годзе. У 1848-49 гадах кіраваў марскім пераходам транспарту «Байкал» з Кранштата да Петрапаўлаўска-Камчацкага, адкрыў (1849) і даследаваў Татарскі праліў, выявіў астраўны характар Сахаліна. У 1850-55 гадах узначаліў Амурскую экспедыцыю, даследаваў нізоўі ракі Амур, заснаваў там расійскія пасяленні, у тым ліку Нікалаеўск-на-Амуры. На востраве Сахалін адкрыў радовішчы вугалю. Яго імем названы праліў, мыс у гэтым праліве, заліў, гара і горад на Сахаліне.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2000. — 560 с.: іл. ISBN 985-11-0188-5 (т. 11), ISBN 985-11-0035-8.