Георг Стаянаў-Тодараў

Георг Стаянаў-Тодараў
Георг Стаянаў-Тодараў
	балг.: Георги Тодоров
Дата нараджэння	10 жніўня 1858
Месца нараджэння	Балград, Малдаўскае княства;
Дата смерці	16 лістапада 1934 (76 гадоў)
Месца смерці	Сафія, абшчына Сталічна[d], гарадская вобласць Сафія[d], Балгарыя;
Альма-матар	Акадэмія Генеральнага штаба[d]; Нацыянальны ваенны ўніверсітэт імя Васіля Леўскага; Bolhrad High School[d];
Грамадзянства	Трэцяе Балгарскае царства;
Род войскаў	пяхота
Званне	генерал
Бітвы/войны	бітва пры Булаіры[d]; бітва пры Каліманцях[d]; Першая сусветная вайна; Сербска-балгарская вайна; Першая балканская вайна; Другая балканская вайна;
	Вялікі крыж ордэна «За ваенныя заслугі» (Балгарыя)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гео́ргі Стая́наў То́дараў (балг.: Георги Тодоров), 10 жніўня 1858, Балград, Расійская імперыя — 16 лістапада 1934, Сафія, Балгарыя) — балгарскі военачальнік, генерал-лейтэнант, брат Аляксандра Тэадорава-Балан.

Біяграфія

Георг Тодараў нарадзіўся 10 жніўня 1858 года ў горадзе Балград (сучасная Украіна). Паходзіў з сям’і балгараў-перасяленцаў. Падчас Руска-турэцкай вайны (1877—1878) быў добраахвотнікам у Балгарскім апалчэнні. У 1878 годзе выраблены ў чын унтэр-афіцэра. Пасля Вызвалення ён заканчвае першы выпуск Ваеннага вучылішча ў Сафіі (1879), праз год 10 мая вырабляецца ў чын падпаручніка. А ў жніўні 1882 выраблены ў чын лейтэнанта. Праз год ён вучыцца Мікалаеўскай акадэміі генштаба ў Санкт-Пецярбургу, не заканчваючы апошні курс, ён вяртацца ў Балгарыю на парад Саедзіненіета (1885). У жніўні 1885 выраблены ў чын капітана.

Сербска-балгарская вайна

Камандаваў лятучым атрадам, якія дзейнічалі ў раёне паміж Відзінам і Кулой. Быў узнагароджаны за праяўленую адвагу.

Першая балканская вайна

Камандаваў 7-й Рыльскай пяхотнай дывізіяй, якая наступала на Салонікі. Камандаваў адбіццем турэцкіх дэсантаў пры Булаіры і Шаркіёе.

Першая сусветная вайна

Падчас Першай сусветнай вайны камандаваў 2-й балгарскай арміяй (кастрычнік 1915 — снежань 1916). Пад яго кіраўніцтвам армія праводзіла аперацыі ў Македоніі. З лютага 1917 года прызначаны камандуючым 3-й арміяй (да снежня 1917), якая дзейнічала на румынскім фронце. 15 жніўня 1917 года атрымлівае званне генерал-лейтэнанта. У канцы чэрвеня 1918 года Тодараў быў намеснікам галоўнакамандуючага балгарскай арміі, а з 8 верасня — у выніку хваробы генерала Ніколы Жэкава, з’яўляўся камандуючым. Быў адной з службовых асоб, адказных за правал балгарскай арміі ў бітве пры Добра поле. Дзімітр Азманаў пісаў пра Тодарава:

Выдатны камандзір, дысцыплінаваны, вельмі тактоўны мужчына і камандзір, спакойны, цвёрды і мужны перад тварам небяспекі.

У 1919 годзе звольнены з войска. У 1925 годзе памірае яго жонка. Сам генерал памёр 16 лістапада 1934 года ў Сафіі. Яго імем названы вакзал і сяло ў Благоеўградскай вобласці.