Георг Эрнст Шталь
| Георг Эрнст Шталь | |
|---|---|
| ням.: Georg Ernst Stahl | |
 Георг Эрнст Шталь | |
| Дата нараджэння | 21 кастрычніка 1659[1] |
| Месца нараджэння | Ансбах, Баварыя |
| Дата смерці | 14 мая 1734[1][2] (74 гады) |
| Месца смерці | Берлін, каралеўства Прусія |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | урач, хірург, хімік, выкладчык універсітэта, філосаф |
| Навуковая сфера | хімія |
| Месца працы | |
| Альма-матар | Іенскі ўніверсітэт імя Фрыдрыха Шылера |
| Вядомыя вучні | Michael Alberti[d][3] |
| Член у | |
 Георг Эрнст Шталь на Вікісховішчы | |
Георг Эрнст Шталь (ням.: Georg Ernst Stahl; 22 кастрычніка 1659, Ансбах, Баварыя - 14 мая 1734, Берлін, Каралеўства Прусія) — нямецкі ўрач і хімік.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
У 1683 годзе скончыў медыцынскі факультэт Іенскага ўніверсітэта. Пасля заканчэння ўніверсітэта стаў там жа прыват-дацэнтам, а затым прафесарам медыцыны. З 1687 - прыдворны ўрач герцага Саксен-Веймарскага Іагана Эрнста. З 1694 - прафесар універсітэта ў Гале. З 1716 - лейб-медык прускага караля Фрыдрыха Вільгельма I. У Берліне ён стаў прэзідэнтам Медыцынскай калегіі - вышэйшай медыцынскай установы Прусіі. Дзякуючы яго намаганням у Берліне была заснавана медыка-хірургічная калегія для падрыхтоўкі ваенных урачоў.
Развіваючы погляды І. І. Бехера, сфармуляваў (упершыню у 1697, падрабязна ў 1703) тэорыю флагістона. Гэтая тэорыя, якая аб'ядноўвала шматлікія звесткі аб працэсах аднаўлення і гарэння, атрымала шырокае распаўсюджванне ў XVIII стагоддзі. Флагістонная тэорыя Шталя стала першай тэорыяй навуковай хіміі, і адыграла важную ролю ў канчатковым вызваленні хіміі ад алхіміі. Работы па даследаванні газаў і працы А. Лавуазье абверглі тэорыю флагістона ў канцы XVIII стагоддзя. У сваіх працах па фізіялогіі Шталь выступаў віталістам.
- ↑ 1,0 1,1 Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 4 лютага 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 4 лютага 2022.
- ↑ Матэматычная генеалогія — 1997.