Герантакратыя

Герантакратыя (ад стар.-грэч.: γέρων (geron), родны склон γέροντος) — стары і κράτος (kratos) — улада, дзяржава, магутнасць) — прынцып кіравання, пры якім улада належыць найстарэйшым. Тэрмін уведзены ў пачатку XX стагоддзя этнографам У. Рыверсам. Паводле яго тэорыі, герантакратыя была ўласцівая першабытнікам Аўстраліі і некаторым народам Акіяніі і Каўказа. Аднак, па сучасных уяўленнях, асаблівае становішча старэйшын у першабытным грамадстве з'яўляецца толькі адным з элементаў арганізацыі вярхоўнай улады плямёнаў.

Гл. таксама

• Геронт
• Герусія — савет з 30 геронтаў, якія кіравалі Спартай
• Эпоха застою ў СССР
• Герантафобія
• Геранталогія
• Педакратыя