Герд Фальтынгс

Герд Фальтынгс
ням.: Gerd Faltings
Дата нараджэння	28 ліпеня 1954(1954-07-28)[…] (69 гадоў)
Месца нараджэння	Гельзенкірхен, адміністрацыйная акруга Мюнстэр, Паўночны Рэйн-Вестфалія, ФРГ
Грамадзянства	Германія
Род дзейнасці	матэматык, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	алгебраічная геаметрыя і тэорыя лікаў
Месца працы	Прынстанскі ўніверсітэт універсітэт Вуперталя Бонскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктарская ступень[d]
Альма-матар	Вестфальскі ўніверсітэт імя Вільгельма
Навуковы кіраўнік	Ганс-Ёахім Настольд[d]
Член у	Леапальдзіна BBAW[d] Акадэмія навук і мастацтваў Паўночнага Рэйна-Вестфаліі[d] Еўрапейская акадэмія[d] Гётынгенская акадэмія навук Лонданскае каралеўскае таварыства Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Узнагароды	прэмія імя Дэні Хайменама[d] (1983) Філдсаўская прэмія (1986) грант Гугенхайма (1988) прэмія імя Лейбніца[d] (1996) Міжнародная прэмія караля Фейсала ў галіне навукі[d] (2014) прэмія Штаўта[d] (2008) прэмія Хайнца Гуміна па матэматыцы[d] (2010) прэмія Шаа ў галіне матэматычных навук[d] (2015) медаль Кантара[d] (2017) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (2016)
Сайт	hcm.uni-bonn.de/p… (англ.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Герд Фальтынгс (ням.: Gerd Faltings; нар. 28 ліпеня 1954, Гельзенкірхен-Бюрэ) — нямецкі матэматык, лаўрэат Філдсаўскай прэміі (1986), вядомы сваімі працамі ў галіне алгебраічнай геаметрыі.

З 1972 па 1978 гады вывучаў матэматыку і фізіку ў Вестфальскім універсітэце імя Вільгельма. У 1978 годзе атрымаў ступень Ph.D. па матэматыцы, а ў 1981 годзе прайшоў хабілітацыю (і тое, і другое — у тым жа Вестфальскім універсітэце імя Вільгельма). З 1982 па 1984 гады быў прафесарам Вупертальскага ўніверсітэта, затым — прафесарам Прынстанскага ўніверсітэта (1985—1994).

У 1986 годзе ва ўзросце 32 гадоў Герд Фальтынгс быў удастоены Філдсаўскага медаля за доказ гіпотэзы Мардэла. З 1995 года з’яўляецца членам савета дырэктараў Інстытута матэматыкі таварыства Макса Планка ў Боне. У 1996 годзе атрымаў прэмію імя Лейбніца Нямецкага навукова-даследчага таварыства — вышэйшую германскую ўзнагароду для навукоўцаў-даследчыкаў.

У 2015 годзе разам з Хенрыкам Іванецам быў удастоены прэміі Шаа за ўвядзенне і развіццё базавых інструментаў тэорыі лікаў, якія дазволілі ім і іншым вырашыць некаторыя задачы, што сталі класічнымі.

Член Леапальдзіны (1992), Рэйнска-Вестфальскай АН (1999) і Еўрапейскай акадэміі (2014), Берлінска-Брандэнбургскай АН, член-карэспандэнт Гётынгенскай АН (1991), замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства (2016), Нацыянальнай акадэміі навук ЗША.

Узнагароды

• 1983 — Прэмія імя Дэні Хайнемана
• 1986 — Філдсаўская прэмія
• 1988 — Стыпендыя Гугенхайма
• 1996 — Прэмія імя Лейбніца
• 2008 — Прэмія Штаўта
• 2010 — Heinz Gumin Preis
• 2014 — Міжнародная прэмія караля Фейсала
• 2015 — Прэмія Шаа
• 2017 — Медаль Кантара