Перайсці да зместу

Герман Остгаф

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Герман Остгаф
ням.: Hermann Osthoff
Дата нараджэння 18 красавіка 1847(1847-04-18)[1][2]
Месца нараджэння
Дата смерці 7 мая 1909(1909-05-07) (62 гады)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці мовазнавец, выкладчык універсітэта
Месца працы
Член у
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ге́рман О́стгаф (ням.: Hermann Osthoff; 18 красавіка 1847, Більмерых — 7 мая 1909, Гейдэльберг) — нямецкі лінгвіст, доктар навук (1869), прафесар, прадстаўнік школы младаграматыкаў, аўтар прац па гістарычнай фанетыцы і марфалогіі індаеўрапейскіх моў.

Вучыўся ў Берлінскім, Цюбінгенскім і Бонскім універсітэтах. Працаваў настаўнікам гімназіі ў Каселі, пазней у Лейпцыгскім універсітэце пад кіраўніцтвам А. Лескіна. З 1877 — прафесар Гейдэльбергскага ўніверсітэта, выкладаў санскрыт і параўнальнае мовазнаўства.

Вядомы ў асноўным як паспяховы суаўтар лідара младаграматыкаў К. Бругмана; прозвішчы Остгафа і Бругмана стаяць пад т. зв. «маніфестам» (1878), які адкрывае шматтомныя «Марфалагічныя даследаванні ў галіне індаеўрапейскіх моў», дзе сцісла сфармулявана паняцце «гукавога закона» і іншыя ключавыя палажэнні младаграматычнай канцэпцыі (лічыцца, што аўтарам гэтага тэкста з’яўляецца ў асноўным Бругман).

У індаеўрапеістыцы вядомы таксама закон Остгафа, які апісвае рэфлексы рэканструюемых для праіндаеўрапейскай мовы плаўных санантаў.

  1. Deutsche Nationalbibliothek Record #119066874 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 9 красавіка 2014.
  2. Hermann Osthoff // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Drüll D. Heidelberger Gelehrtenlexikon 1803–1932Springer Science+Business Media, 1986. — С. 199. — doi:10.1007/978-3-642-70760-5
  4. Deutsche Nationalbibliothek Record #119066874 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.