Маладагвардзійск

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Горад
Маладагвардзійск
укр.: Молодогвардійськ
Герб Сцяг
Герб Сцяг
Краіна
Вобласць
Раён
Каардынаты
Заснаваны
1954
Плошча
  • 2,88 км²
Вышыня цэнтра
210 м
Насельніцтва
  • 22 937 чал. (2017)[1]
Часавы пояс
Паштовыя індэксы
94415
Аўтамабільны код
BB і НВ / 13
КААТУУ
4411470400
Маладагвардзійск на карце Украіны ±
Маладагвардзійск (Украіна)
Маладагвардзійск
Маладагвардзійск (Луганская вобласць)
Маладагвардзійск

Маладагвардзійск (укр.: Молодогвардійськ) — горад раённага значэння ў Луганскай вобласці Украіны, падпарадкаваны Краснадонскаму гарадскому савету горада Краснадон. Асноўная занятасць насельніцтва — прадпрыемствы вугальнай прамысловасці. (Холдынгавая кампанія «Краснадонвугаль»).

Эканоміка[правіць | правіць зыходнік]

  • Шахта «Гарэхаўская»
  • Шахта імені 50-годдзя СССР
  • Шахта «Маладагвардзійская»
  • Шахта «Самсонаўская-Заходняя»
  • Шахта «Талаўская»
  • ДАФ «Самсонаўская»

Адукацыя[правіць | правіць зыходнік]

Агульнаадукацыйныя навучальныя ўстановы

  • Маладагвардзійская агульнаадукацыйная школа І-III ступеняў № 7 (вул. Калініна, 1)
  • Маладагвардзійская агульнаадукацыйная школа І-III ступеняў № 10 (вул. Кацюбінскага, 8)
  • Маладагвардзійская агульнаадукацыйная школа І-III ступеняў № 21 (кв. Кашавога)

Пазашкольныя навучальныя ўстановы

  • Маладагвардзійскі цэнтр дзіцячай творчасці № 2 (вул. Маладзёжна 6)
  • Дзіцяча-юнацкая спартыўная школа № 2 (кв. Кашавога)

Сярэдне-спецыяльныя навучальныя ўстановы

  • Маладагвардзійскі прафесійны будаўнічы ліцэй

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

Паводле дэмаграфічных дадзеных насельніцтва горада імкліва скарочваецца, што з’яўляецца вынікам закрыцця шахт, адсутнасці вышэйшых навучальных устаноў і нястачы працы. Рээміграцыйная хваля спрыяе таму, што частка насельніцтва павяртаецца да сваёй гістарычнай радзімы, пакідаючы калісьці перспектыўны горад.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Першыя свідравіны былі тут прасвідраваныя яшчэ ў 1936 годзе, аднак шырокая разведка вугальных пластоў пачалася з 1944 года. Праз пяць гадоў была завершаная разведка пластоў Атаманскага комплексу для талаўскіх шахт, а да 1952 года — Самсонаўскіх вугальных палёў. Услед за геологоразведчиками у данецкі стэп дашлі шахтабудаўнікі. У жніўні 1951 года яны прыступілі да будынка першай шахты будучага горада — «Гарэхаўскай», а праз два года — «Талоўскай». Адначасова з закладкай шахты «Гарэхаўская» непадалёк ад яе пачаткаў будавацца шахцёрскі пасёлак. Спачатку ў ім будаваліся аднапавярховыя хаты, а ў 1952 годзе Міністэрства вугальнай прамысловасці СССР прыняло рашэнне аб будаўніцтве пасёлка індустрыяльным метадам. Узімку 1953 года ў стэпы з’явіліся геадэзісты і праектоўнікі, услед за імі дашлі будаўнікі. Сюды, на новае будаўніцтва, прыбывала моладзь з шматлікіх абласцей Украіны, Беларусі, Расіі. Жылі ў вагончыках, намётах.

Улетку 1954 года быў закладзены падмурак пад першыя будынкі на вуліцы Леніна — цэнтральнай магістралі горада.

Зноскі