Сакулка

Горад Сакулка польск.: Sokółka Сцяг Герб Плошча Тадэвуша Касцюшкі Краіна Польшча Ваяводства Падляскае Павет Сакульскі Гміна Сакулка Каардынаты 53°24′ пн. ш. 23°30′ у. д. Мэр Станіслаў Малахвей Плошча 18,61 км² Насельніцтва 19 037 чалавек (2004) Шчыльнасць 1022,9 чал./км² Часавы пояс UTC+1, летам UTC+2 Тэлефонны код +48 85 Паштовы індэкс 16-100 Афіцыйны сайт http://www.sokolka.pl (польск.)  Сакулка на карце Польшчы

Сакулка на Вікісховішчы

Саку́лка (польск.: Sokółka, традыцыйная беларуская назва — Сако́лка) — горад у Польшчы, адміністрацыйны цэнтр Сакульскага павета Падляскага ваяводства. Сядзіба вяскова-гарадской гміны Сакулка.

Знаходзіцца на паўночны ўсход ад Беластока, на рацэ Саколда, за 16 км ад беларуска-польскай граніцы, ля заходняй мяжы этнічнай тэрыторыі беларусаў. Насельніцтва 22 081 чал. (2009).

Праз горад праходзіць аўтамабільная дарога М19 (Беласток — Жэшаў). Чыгуначная станцыя на лініі Варшава — Гродна.

Гісторыя

Першы пісьмовы ўспамін пра Саколку (Сухолду) датуецца 1524 годам, калі вялікі князь Жыгімонт надаў сваёй жонцы Боне Гарадзенскую пушчу. У 1-й палове XVI ст.: тут існаваў вялікакняжацкі паляўнічы двор. З XVI ст. ў Гарадзенскім павеце Троцкага ваяводства. У 1565 годзе ў Саколцы збудавалі драўляны касцёл. З канца XVI ст. ў Гарадзенскай эканоміі.

10 студзеня 1609 года Саколка атрымала Магдэбургскае права. У 1679 годзе ў ваколіцах Саколкі пачалі сяліцца ваенныя-татары.

У 2-й палове XVIII ст. Антоні Тызенгаўз пасяліў у Саколцы рамеснікаў, разбудаваў мястэчка. З 1793 года цэнтр Саколкаўскага павета Гарадзенскага ваяводства. У час паўстання Т. Касцюшкі ў 1794 годзе была месцам збору паўстанцаў Гарадзеншчыны.

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай ў 1795 годзе ўвайшла ў склад Прусіі, а з 1807 — у Расійскай імперыі; цэнтр павета. З 1842 года ў Гродзенскай губерні. 28 лютага 1861: з’явіўся праект гарадскага герба «ў залатым полі трохчацвяртная выява рыцара з уздзетым угору палашом».

У 1921 годзе паводле ўмоў Рыжкага мірнага дагавора, апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі.

З лістапада 1939 года ў складзе Беларускай ССР. З 1940 года цэнтр Саколкаўскага раёна Беластоцкай вобласці. У 1941—1944 гадах знаходзілася пад нямецкай акупацыяй.

16 жніўня 1945: улады СССР перадалі Саколку Польскай Народнай Рэспубліцы.

Эканоміка

Прадпрыемствы дрэваапрацоўчай, харчовай прамысловасці. Чыгуначны вузел.

Насельніцтва

• 1867 — 3814 чал.
• 1878 — 3431 чал. (1648 муж. і 1783 жан.), у тым ліку 411 праваслаўных, 1433 каталікі, 18 евангелістаў, 1543 юдаісты і 26 магаметанаў.
• 1945 — 4879 чал.
• 2004 — 19 037 чал.
• 2009 — 22 081 чал.

Славутасці

• Гістарычная забудова горада кан. XIX — пач. XX стст.
• Капліца Св. Пакутніцы П. Кунцэвіч (1900)
• Касцёл Св. Антонія (1848, 1901—1904)
• Могілкі яўрэйскія (XVIII ст.), праваслаўныя (даўнія каталіцкія, XIX ст.)
• Царква Св. Аляксандра Неўскага (1850—1853)

Страчаная спадчына

• Сінагога

• 

  Касцёл Св. Антонія

• 

  Касцёльная брама

• 

  Царква Св. Аляксандра Неўскага

• 

  Каплічка

• 

  Шыльда, прысвечаная Антонію Тызенгаўзу на сцяне земскага музея

• 

  Гістарычная забудова мястэчка

• 

  Драўляная хата пад гонтавым дахам

• 

  Помнік у гонар пасялення ў Саколцы татараў

Гарады-пабрацімы

• Шальчынінкай, Літва
• Рохліц, Германія

Вядомыя асобы

• Язэп Дашута (1890—1966), каталіцкі святар, манах-марыянін, грамадскі і культурны дзеяч, педагог
• Антон Лявош (1896—1975) — беларускі рэлігійны і культурна-грамадскі дзеяч.
• Ян Тарасевіч (1893—1961), кампазітар, піяніст, педагог

Літаратура

• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 3: Дадатак А — Я. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2010. — 690 с.: іл. ISBN 978-985-11-0487-7
• Саколка // Цітоў А. Геральдыка беларускіх местаў (XVI — пачатак XX ст.). — Мн.: Полымя, 1998.— 287 с. ISBN 985-07-0131-5.
• Sokółka // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich.Tom I: Aa — Dereneczna. — Warszawa, 1880. S. 26—28

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сакулка
• Саколка на Radzima.org