Грынпіс

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search

Грынпі́с (англ.: Greenpeace — «зялёны свет») — міжнародная грамадская прыродаахоўная арганізацыя, заснаваная ў г. Ванкувер, Канада 15 верасня 1971 года Дэвідам Мактагартам.

Асноўная мэта — дамагчыся вырашэння глабальных экалагічных праблем, у тым ліку шляхам прыцягнення да іх ўвагі грамадскасці і ўладаў.

Грынпіс існуе толькі за кошт ахвяраванняў прыхільнікаў і прынцыпова не прымае фінансавую дапамогу ад дзяржаўных структур, палітычных партый або бізнесу.

Грынпіс вядомы сваімі гучнымі акцыямі, нацэленымі на прыцягненне ўвагі СМІ да экалагічных праблем. Сведчанне — адзін з прынцыпаў Грынпіс. Арганізацыя імкнецца пабываць на месцы экалагічнага злачынствы і даць людзям незалежную і праўдзівую інфармацыю.

Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Рэгіянальныя офісы[правіць | правіць зыходнік]

Краіны, у якіх прысутнічаюць прадстаўніцтва Грынпіс

Рэгіянальныя офісы аб'ядноўваюць некалькі дзяржаў.

Цэнтральная і ўсходняя Еўропа (Аўстрыя, Венгрыя, Польшча, Славакія, Славенія)

Скандынавія (Данія, Нарвегія, Фінляндыя, Швецыя)

Міжземнамор'е (Ізраіль, Ліван, Мальта, Турцыя)

Паўднёва-Усходняя Азія (Інданезія, Тайланд, Філіпіны)

Аўстралія і Акіянія (Аўстралія, Папуа-Новая Гвінея, Саламонавы Астравы, Фіджы)

Нацыянальныя офісы[правіць | правіць зыходнік]

Еўропа: Бельгія, Вялікабрытанія, Германія, Грэцыя, Іспанія, Італія, Люксембург, Нідэрланды, Партугалія, Расія, Румынія, Францыя, Чэхія, Швейцарыя

Азія: Індыя, Кітайская Народная Рэспубліка, Японія

Афрыка: Конга, Сенегал, Паўднёва-Афрыканская Рэспубліка

Паўночная Амерыка: Канада, Мексіка, Злучаныя Штаты Амерыкі

Паўднёвая Амерыка: Аргенціна, Бразілія, Чылі

Аўстралія і Акіянія: Новая Зеландыя

Нафтавая кампанія[правіць | правіць зыходнік]

Актывісты Грынпіс праводзяць акцыі пратэсту супраць выкарыстання нафтавых прадуктаў, так як пры іх выкарыстанні ў атмасферу выкідваецца шмат таксічных рэчываў. Некаторыя радыкальна настроеныя актывісты Грынпіс прадпрымаюць спробы пранікнення на танкеры, які транспартуюць нафту.

Адной з найбуйнейшых перамог грынпісаўцаў у дадзенай кампаніі можна назваць адмову ад затаплення нафтавай платформы Брэнт Спар (англ. Brent Spar) брытанскай кампаніі Shell у 1995 годзе, так як яна ўтрымлівала шмат таксічных рэчываў. Некалькім актывістам ўдалося падабрацца на плыту да платформе і прыкаваць сябе да яе. Бурная рэакцыя СМІ і грамадскасці прывяла да асуджэння суседнімі дзяржавамі затаплення, падзення каціровак Shell і спроб байкоту гэтай кампаніі. Нягледзячы на гэта Парламент Вялікабрытаніі дазволіў кампаніі Shell дадзеную працэдуру, але кіраўніцтвам кампаніі ўсё ж прыняло рашэнне адмяніць затапленне і паступіць так, як і рэкамендавалі ім актывісты: разабралі платформу па частках на беразе.

Як адзначае Наомі Кляйн, уплывовы эксперт па антыкарпаратыўнаму руху і брэндынгу, са спасылкай на лідара арганізацыі Робіна Гроўв-Уайта:

" Урок, які Грынпіс вынес з сваёй перамогі на Брэнт Спар, быў урокам аб недатыкальнасці „тэрыторый, якія належаць супольнасці людзей у цэлым“, — месцаў, не пайменаваных ні на якіх картах, што не належаць ніякім прыватным інстытутам і таму з'яўляюцца агульнай уласнасцю[1]. "

Акцыі[правіць | правіць зыходнік]

1997[правіць | правіць зыходнік]

  • У 1997 годзе актывісты Грынпіс на некаторы час захапілі астравок Рокал.[2]

Крытыка[правіць | правіць зыходнік]

Грынпіс часта падвяргаецца крытыцы з боку некаторых прадстаўнікоў навуковай супольнасці, у тым ліку і асобных прафесійных эколагаў, па меркаванні якіх дзейнасць Грынпіс часцей прыносіць шкоду, чым карысць прыродзе.[3]

Некаторыя заявы Грынпіса аб генетычна-мадыфікаваных прадуктах крытыкаваліся за неаб'ектыўнасць.[4]

Існуе меркаванне аб тым, што некаторыя акцыі Грынпіс былі прафінансаваны канкурэнтамі тых кампаній, супраць якіх выступала арганізацыя.[5] Некаторыя таксама мяркуюць, што Грынпіс выкарыстоўваецца ў палітычных мэтах.[6][7] У той жа час, прадстаўнікі «Грынпіс» адвяргаюць гэтыя і іншыя аналагічныя абвінавачванні ў свой адрас.[8]

З іншага боку, некаторыя радыкальныя эколагі часта крытыкуюць «Грынпіс» за залішнюю мяккасць і недахоп акцый «прамога дзеяння». Да такіх ставіцца, у прыватнасці, былы актывіст «Грынпіс» Пол Ватсан.[9][10]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Greenpeace против Shell (24 верасня 2004). Праверана 27 чэрвеня 2010.
  2. ↑ Oil be damned!. SchNEWS (22 жніўня 1997). Праверана 27 чэрвеня 2010.
  3. ↑ Karri Hammerstrom The Future of Food and Medicine. (англ.) . AgBioWorld Foundation. Праверана 27 чэрвеня 2010.
  4. ↑ Производители продуктов питания называют исследование Greenpeace необъективным. conditer.ru. Праверана 27 чэрвеня 2010.
  5. ↑ Международный энвайронментализм (раздел «Greenpeace»). Праверана 27 чэрвеня 2010.
  6. ↑ Архив материалов сайта «Остановим Гринпис». Праверана 27 чэрвеня 2010.
  7. ↑ ГордонКихот: глобальное изменение климата — Текст телепередачи А.Гордона на 1 канале (15 снежня 2009). Праверана 27 чэрвеня 2010.
  8. ↑ Соврамши, господин Гордон — Ответ Гринпис на передачу А.Гордона на 1 телеканале. Праверана 27 чэрвеня 2010.
  9. ↑ Paul Watson, Sea Shepherd and Greenpeace: some facts. Greenpeace.org. Праверана 27 чэрвеня 2010.
  10. ↑ Sticking it to the Man, 21st Century style… — Интервью с Полом Уотсоном. Праверана 27 чэрвеня 2010.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

commons: Грынпіс на Вікісховішчы
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Грынпіс&oldid=3770123"