Грэкі
|
Індаеўрапейцы |
|---|
| Індаеўрапейскія мовы |
| Албанская · Армянская Балтыйскія · Кельцкія Германскія · Грэчаская Арыйскія · Італійскія Славянскія мёртвыя: Анаталійскія ·
Палеабалканскія |
| Індаеўрапейцы |
| Албанцы · Армяне Балты · Кельты · Германцы Грэкі · Індаарыйцы Іранцы · Раманцы · Славяне гістарычныя: Хеты · Кельты · Германцы · Скіфы |
| Протаіндаеўрапейцы |
| Мова · Грамадства · Рэлігія |
| Прарадзіма індаеўрапейцаў |
| Курганная гіпотэза Анаталійская гіпотэза Армянская гіпотэза Індыйская гіпотэза Тэорыя палеалетычнай бесперапыннасці |
| Індаеўрапеістыка |
Грэкі (грэч.: Έλληνες, эліны) — народ, які насяляе Грэцыю і паўднёвую частку Кіпра (грэкі-кіпрыёты).
Мова[правіць | правіць зыходнік]
Мова — грэчаская грэчаскай групы індаеўрапейскай сям’і.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Старажытныя грэкі стварылі высокую антычную цывілізацыю, якая адыграла вялікую ролю ў развіцці культуры Еўропы і Блізкага Усходу.
У Сярэднія вякі грэкі склалі асноўнае ядро Візантыйскай імперыі. Паступова яны асімілявалі мігруючыя з поўначы групы фракійцаў, ілірыйцаў, кельтаў, валахаў, славян, албанцаў. Асманскае панаванне на Балканах (XV ст. — 1-я палова XIX ст.) пакінула значны след у матэрыяльнай культуры і мове грэкаў.
У канцы XVIII ст. сярод грэкаў пачаўся нацыянальна-вызваленчы рух, які спрыяў пераадоленню абласных адрозненняў. У выніку рэвалюцыі 1821-29 была створана грэчаская дзяржава. (Гл. Гісторыя Грэцыі).
Старажытныя грэкі[правіць | правіць зыходнік]
Пантыйскія грэкі[правіць | правіць зыходнік]
Сучасныя грэкі[правіць | правіць зыходнік]
Грэкі на Беларусі[правіць | правіць зыходнік]
У 2009 г. 617 асоб у Рэспубліцы Беларусь вызначылі сваю этнічную тоеснасць як грэкі[1].
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Nicolucci, «Sull' Antropologia della Grecia» (1867)
- R. Virchow, «Alttrojanische Graber und Schadel»
- Teob. Fischer, «Die Balkan Halbinsel» (у «Allgem. Landerkunde», her. v. Kirchhoff)
- Deschamps, «La Grece d’aujourd’hui» (1892)
- Melingo, «Griechenland in unseren Tagen» (B., 1892).