Гулам Ісхак Хан

Гулам Ісхак Хан
урду: غلام اسحاق خان‎
7-ы прэзідэнт Пакістана[d] 17 жніўня 1988 — 18 ліпеня 1993
Папярэднік	Мухамед Зія-уль-Хак
Пераемнік	Васім Саджад
Chairman of the Senate of Pakistan[d] 21 сакавіка 1985 — 12 снежня 1988
Папярэднік	Khan Habibullah Khan[d]
Пераемнік	Васім Саджад
міністр фінансаў Пакістана[d] 5 ліпеня 1977 — 21 сакавіка 1985
Папярэднік	Abdul Hafiz Pirzada[d]
Пераемнік	Mahbub ul Haq[d]
Defence Secretary of Pakistan[d] 12 кастрычніка 1975 — 5 ліпеня 1977
Пераемнік	Ghulam Jilani Khan[d]
Governor of the State Bank of Pakistan[d] 22 снежня 1971 — 30 лістапада 1975
Папярэднік	Shahkur Ullah Durrani[d]
Пераемнік	Asaf Jah VII of Hyderabad[d]
Нараджэнне	20 студзеня 1915(1915-01-20) Bannu District[d], Dera Ismail Khan Division[d], North-West Frontier Province[d], Брытанская Індыя, Брытанская імперыя, Вялікабрытанія
Смерць	27 кастрычніка 2006(2006-10-27) (91 год) Пешавар, Peshawar District[d], Peshawar Division[d], Хайбер-Пахтунхва, Пакістан
Веравызнанне	суніты
Адукацыя	Пешаварскі ўніверсітэт[d]
Месца працы	Indian Civil Service[d]

Гулам Ісхак Хан (20 студзеня 1915, Пенджаб — 27 кастрычніка 2006, Пешавар, Пакістан) — пакістанскі дзяржаўны дзеяч, прэзідэнт Пакістана (1988—1993).

Біяграфія

Скончыў Пешаварскі ўніверсітэт, спецыялізаваўся ў хіміі і батаніцы. З 1947 года — на дзяржаўнай службе. У 1961—1966 гадах — начальнік дэпартамента вода- і энергазабеспячэння Заходняга Пакістана, у 1966—1970 гадах — дзяржсакратар міністэрства фінансаў, у 1971—1975 гадах — кіраўнік Дзяржаўнага банка Пакістана. На гэтай пасадзе выступаў апанентам эканамічнай палітыкі прэм’ер-міністра Зульфікара Алі Бхута. У 1975—1977 гадах — дзяржсакратар міністэрства абароны, у гэтай якасці ён зблізіўся з ваеннымі, у тым ліку і з будучым кіраўніком дзяржавы Мухамедам Зія-уль-Хакам. Граў важную ролю ў развіцці нацыянальнай ядзернай праграмы. У 1977—1985 гадах — міністр фінансаў Пакістана. На гэтай пасадзе актыўна праводзіў лінію адміністрацыі Зія-уль-Хака на ісламізацыю эканомікі, мадэрнізацыю фінансавай і банкаўскай сістэм краіны. У 1985—1988 гадах — старшыня сената.

У 1988 годзе пасля гібелі Зія-уль-Хака ў авіякатастрофе становіцца Прэзідэнтам Пакістана. У жніўні 1990 годзе зрушыў Беназір Бхута з пасады прэм’ер-міністра, абвінаваціўшы ўрад у карупцыі і злоўжыванні ўладай. Аднак, не знайшоўшы кансенсусу з яе пераемнікам Навазам Шарыфам, 18 мая 1993 года падпісаў дэкрэт аб адстаўцы апошняга з пасады кіраўніка ўрада. Гэтае рашэнне было прызнана неканстытуцыйным Вярхоўным судом Пакістана, і 26 мая Шарыф вярнуўся на сваю пасаду. Пасля гэтага супярэчнасці толькі абвастрыліся, бо Шарыф вырашыў выдаліць з тэксту Канстытуцыі пункты, якія прадстаўлялі прэзідэнту права на роспуск вышэйшых органаў дзяржаўнай улады. Канфлікт вырашыўся нечакана: 17 ліпеня абодва палітыкі былі зняты са сваіх пастоў вайскоўцамі.