Густаў Вайганд
| Густаў Вайганд | |
| ням.: Gustav Weigand | |
 | |
| Дата нараджэння | 1 лютага 1860[1] |
|---|---|
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 8 ліпеня 1930[1][2] (70 гадоў) |
| Месца смерці |
|
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | мовазнавец, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | мовазнаўства |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктарская ступень[d][3] |
| Альма-матар | |
| Вядомыя вучні | Stoyan Romanski[d] |
| Член у | |
 Gustav Weigand на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Густаў Вайганд (ням.: Gustav Weigand; 1 лютага 1860, Дуйсбург — 8 ліпеня 1930, Бельгерсхайн, паблізу Лейпцыга) — нямецкі мовазнавец, індаеўрапеіст.
Прафесар універсітэта ў Лейпцыгу (1896—1926). Вывучаў мовы так званага балканскага моўнага саюза. Аўтар «Практычнай граматыкі румынскай мовы» (1903), «Граматыкі балгарскай мовы» (1907), «Граматыкі іспанскай мовы» (1922). Склаў «Балгарска-нямецкі слоўнік» (1913), «Слоўнік албана-нямецкі і нямецка-албанскі» (1914).
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Вейганд Густав // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 25 лютага 2017.
- ↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #119052679 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 2 красавіка 2015.
