Густаў Вайганд
Густаў Вайганд | |
---|---|
ням.: Gustav Weigand | |
| |
Дата нараджэння | 1 лютага 1860[1][2] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 8 ліпеня 1930[1][3][2] (70 гадоў) |
Месца смерці |
|
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | мовазнавец, выкладчык універсітэта |
Навуковая сфера | мовазнаўства |
Месца працы | |
Навуковая ступень | доктарская ступень[d][4] |
Альма-матар | |
Вядомыя вучні | Stoyan Romanski[d] |
Член у | |
![]() |
Густаў Вайганд (ням.: Gustav Weigand; 1 лютага 1860, Дуйсбург — 8 ліпеня 1930, Бельгерсхайн, паблізу Лейпцыга) — нямецкі мовазнавец, індаеўрапеіст.
Прафесар універсітэта ў Лейпцыгу (1896—1926). Вывучаў мовы так званага балканскага моўнага саюза. Аўтар «Практычнай граматыкі румынскай мовы» (1903), «Граматыкі балгарскай мовы» (1907), «Граматыкі іспанскай мовы» (1922). Склаў «Балгарска-нямецкі слоўнік» (1913), «Слоўнік албана-нямецкі і нямецка-албанскі» (1914).
Зноскі
- ↑ а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ а б Gustav Weigand // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б в Вейганд Густав // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 25 лютага 2017.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #119052679 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 2 красавіка 2015.