Дэмакратычная Рэспубліка Конга

Сцяг Дэмакратычнай Рэспублікі Конга	Герб Дэмакратычнай Рэспублікі Конга
	Гімн: «Debout Congolaise»
Дата незалежнасці	30 чэрвеня 1960 (ад Бельгіі)
Афіцыйная мова	французская
Сталіца	Кіншаса
Найбуйнейшы горад	Кіншаса, Матады
Форма кіравання	Парламенцкая рэспубліка
Прэзідэнт; в.а. прэм'ер-міністра	Фелікс Чысекеды; Луі Альфонс Каяджала
Плошча; • Агулам; • % воднай паверхні	11-я ў свеце; 2 345 410 км²; 3,3
Насельніцтва; • Ацэнка (2009); • Шчыльнасць	; 66 020 000 чал. (23-я); 28 чал./км²
ІРЧП (2007)	▲ 0.389 (нізкі) (176-ы)
Валюта	Кангалезскі франк
Інтэрнэт-дамен	.cd
Код ISO (Alpha-2)	CD
Код ISO (Alpha-3)	COD
Код МАК	COD
Тэлефонны код	+243
Часавыя паясы	+1…+2

Дэмакраты́чная Рэспу́бліка Ко́нга (фр.: République démocratique du Congo) — дзяржава ў Цэнтральнай Афрыцы, на поўнач і поўдзень ад экватар. Па плошчы (2345,4 тыс. км²) — другая (пасля Алжыра) дзяржава Афрыкі.

Мяжуе на поўначы з Цэнтральна-Афрыканскай Рэспублікай, Паўднёвым Суданам, на ўсходзе Угандай, Руандай, Бурундзі, Танзаніяй (з апошнімі дзвюма — на возеры Танганьіка), на поўдні з Замбіяй, Анголай, Рэспублікай Конга. Тэрыторыя Дэмакратычнай Рэспублікі Конга моцна аддаленая ад узбярэжжа Атлантычнага акіяна і выходзіць да яго толькі вузкім калідорам ўздоўж ракі Конга з партамі Бома і Матады пры яе вусці.

Гісторыя

Найстаражытным насельніцтвам Конга былі пігмеі. У II тысячагоддзі да н. э. з поўначы пачалі міграваць земляробчыя плямёны банту, якія прынеслі з сабой земляробства, металургію і стварылі першыя дзяржаўныя ўтварэнні. Найбольш значным сярод іх было каралеўства Конга, якое, ўзнікла каля XIV стагоддзя.

Пад канец XV ст. у вусці ракі Конга з’явіліся партугальцы. Асноўным прыбыткам Конга стаў гандаль рабамі з еўрапейскімі краінамі, асабліва з Партугаліяй. Кангалезскія рабы выкарыстоўваліся на плантацыях Амерыкі. У 1876 годзе ў краіну праніклі бельгійцы. У 1908 годзе краіна стала калоніяй Бельгіі.

У 1959 годзе Нацыянальны рух Конга чале з Патрысам Лумумбай выйграў выбары ў мясцовы парламент, 30 чэрвеня 1960 года краіна атрымала незалежнасць пад імем Рэспубліка Конга. З 27 кастрычніка 1971 года перайменавана ў Заір. Пасля звяржэння дыктатуры Мабуту Сесе Секо ў 1997 годзе краіна атрымала сучасную назву.

Прыродна-рэсурсны патэнцыял

Большая частка краіны (цэнтральны і паўночна-заходні раёны) займае шырокая ўпадзіна Конга. Самы нізкі ўчастак упадзіны, яе дно, уяўляе сабой плоскую багністую раўніну, якую перасякаюць шырокія рэчышчамі рэк Конга, Убангі, Касаі, Санкуру, Лукуга. У паніжэннях раўніны нямала азёр, найбольш буйныя з якіх — Ма́і-Ндо́мбе^[2] і Тумба. Упадзіна Конга і прылеглы да яе пояс плато з усіх бакоў акружаны пласкагор'ямі і градамі гор, адасобленыя вяршыні якіх дасягаюць вышыні 800—1000 м над узроўнем мора.

Тэрыторыя Дэмакратычнай Рэспублікі Конга багатая на разнастайныя карысныя выкапні. У гэтых адносінах краіна адносіцца да ліку самых багатых не толькі ў Афрыцы, але і ў свеце. У нетрах краіны змешчаны велізарныя запасы поліметалічных руд (перш за ўсё медна—кобальтавых і медна—цынкавых), касітэрыту (волава), рэдкіх металаў (танталу і ніобію, літыю, германію і інш), сыравіны для чорнай металургіі (марганец, жалезныя руды, легіравальныя металы), каштоўных металаў. Тут размяшчаюцца найбуйнейшыя ў свеце радовішчы тэхнічных алмазаў, адкрыты баксіты. З паліўна-энергетычных рэсурсаў варта адзначыць патэнцыйныя запасы гідраэнергіі, радовішчы вугалю, нафты і прыроднага газу.

Асабліва насычаны прыроднымі рэсурсамі паўднёвы ўсход краіны — правінцыя Катанга, дзе сканцэнтраваны буйныя запасы меднай, кобальтавай, марганцавай руды, уранініты. Гэта кангалезская частка Меднага поясу, працягласцю больш за 360 км. На ўсходзе здабываецца золата і алавянныя руды, маецца каменны вугаль, на поўдні — алмазы. На акіянскім шэльфе выяўленыя радовішчы нафты. Нацыянальны парк Салонга.

У Конга самая густая рачная сетка ў Афрыцы і велізарныя запасы гідраэнергіі. Больш за палову тэрыторыі занята вечназялёнымі лясамі, якія даюць каштоўную вырабную драўніну. На поўдні пераважаюць паркавыя саванны.

Насельніцтва

Насельніцтва ДРК адрозніваецца вялікай этнічнай складанасцю. Карэннае насельніцтва належыць да двух расавых груп: экватарыяльнай і пігмейскай. У краіне звыш 300 плямёнаў і народнасцяў. Рассяленне жыхароў нераўнамернае: раёны саванны, якія займаюць перыферыйныя часткі краіны, маюць высокую шчыльнасць, але найбольшая люднасць назіраецца па ніжнім цячэнні р. Конга. Пераважае сельскае насельніцтва (звыш 70 %).

Колькасць насельніцтва — 66,5 мільёнаў чалавек (адзнака на ліпень 2008).

Гадавы прырост — 3,2 %.

Нараджальнасць — 43 на 1000. Смяротнасць — 11 на 1000. Дзіцячая смяротнасць — 83 на 1000.

Сярэдняя працягласць жыцця — 52 гады ў мужчын, 56 гадоў у жанчын.

Заражанасць вірусам імунадэфіцыту (ВІЧ) — 4,2 % (ацэнка 2003 года).

Пісьменнасць — 81 % мужчын, 56 % жанчын.

Этнічны склад: больш за 200 плямёнаў, галоўным чынам банту; чатыры найбуйных племя — манга, лубу, конга і мангбету-азандэ разам складаюць 45 % насельніцтва.

Мовы: французская (афіцыйная), лінгала (мова міжэтнічных зносін), кінгвана (дыялект суахілі), кіконга, чылуба.

Эканоміка

Хоць жыхары Дэмакратычнай Рэспублікі Конга адны з самых бедных у свеце па ВНП на душу насельніцтва (каля $ 200 на жыхара), па прыродных багаццях гэта адна з найбагацейшых краін свету: кошт мінеральных рэсурсаў ацэньваецца ў 24 трыльёны даляраў^[3]^[4]^[5].

У параўнанні з сярэдзінай 1980-х гадоў эканоміка краіны значна скарацілася. У момант атрымання незалежнасці (ў 1960 годзе) ДР Конга была другой (пасля Паўднёва — Афрыканскай Рэспубліцы) па прамысловым развіцці краінай Афрыкі праз развітую здабыўную прамысловасць і адносна эфектыўны аграрны сектар^[6]. Узброеныя канфлікты, якія пачаліся ў 1996 годзе (Першая кангалезская вайна, Другая кангалезская вайна) значна паменшылі памеры эканомікі і прыбыткі бюджэту, прывялі да павелічэння знешняга доўгу. Войны і звязаныя з імі голад і хваробы прывялі да смерці больш за пяць мільёнаў чалавек. Ад недаядання пакутуе прыкладна дзве траціны насельніцтва краіны.

Дэмакратычная Рэспубліка Конга — краіна з аграрна-сыравіннай эканомікай, якая спалучае адсталую спажывецкую і высокатаварную плантацыйную сельскую гаспадарку, арыентаваную на экспарт з буйной прамысловасцю па здабычы і перапрацоўцы мінеральнай сыравіны, прызначанай таксама для вывазу.

Аснова прамысловасці ДРК — горназдабыўныя галіны і каляровая металургія. Конга займае першае месца ў свеце па здабычы кобальту (70 % сусветнага вытворчасці) і тэхнічных алмазаў (30 % сусветнай здабычы). Выплаўляецца значная колькасць медзі, кобальту і іншых металаў. Галоўны раён горназдабыўной прамысловасці і каляровай металургіі — Правінцыя Верхняя Катанга. Гэта кангалезская частка Меднага поясу. Вядучыя вытворчыя цэнтры — Лубумбашы, Калвезі. З патрэбамі гэтых галін звязана развіццё энергетыкі краіны, аснову якой складаюць ГЭС.

Сельская гаспадарка знаходзіцца на нізкім узроўні развіцця і не забяспечвае патрэбнасці насельніцтва ў прадуктах харчавання. У аграрным сектары занята звыш 3/4 эканамічна актыўнага насельніцтва краіны. На экспарт вырошчваюцца алейная пальма, каучуканосы, бавоўнік, кафейнае і какававае дрэвы. Жывёлагадоўля прадстаўлена слаба.

Транспарт

Агульная працягласць чыгунак перавышае 5 тыс. км. Па 400—кіламетровай чыгунцы, якая злучае сталіцу з портам Матады, ідуць асноўныя знешнегандлёвыя грузапатокі краіны. Цэнтр горнапрамысловага раёна Лубумбашы звязаны чыгункамі з трыма замежнымі партамі — Бейра (Мазамбік), Лабіту (Ангола), Кейптаўн (ПАР). Даўжыня аўтамабільных дарог — 145 тыс. км, у тым ліку 2,4 тыс. км асфальтаваных. Дарогі значна зношаныя. Працягласць ўнутраных суднаходных шляхоў — 16 тыс. км. Для многіх раёнаў краіны адзіным відам зносін ёсць паветраны транспарт. Галоўная асаблівасць транспартнай сеткі краіны — неабходнасць ажыццяўляць перавозкі змешана, часам з некалькімі перагрузкамі, што павялічвае транспартныя выдаткі.

Знешні гандаль

Экспарт (6,1 млрд даляраў у 2007) - алмазы, золата, медзь, кобальт, лесаматэрыялы, сырая нафта, кавы.

Асноўныя пакупнікі экспарту (у 2008): Кітай 47,3%, Бельгія 15,4%, Фінляндыя 9,6%, ЗША 8,1%, Замбія 4,4%.

Імпарт (5,2 млрд дал у 2007) - прадукты харчавання, машынабудаўнічая прадукцыя, транспартныя сродкі, паліва.

Асноўныя пастаўшчыкі імпарту (у 2008) - ПАР 28,4%, Бельгія 9,9%, Замбія 7,1%, Кітай 5,9%, Кенія 5%.

Знешні доўг - 10 млрд долараў (у 2007 годзе).

Найбуйнейшыя спажыўцы сельскагаспадарчай і прамысловай прадукцыі ДРК — ЗША, Вялікабрытанія, Бельгія, Нідэрланды і іншыя краіны ЕС.

Адміністрацыйны падзел

Паводле Канстытуцыі 2006 года Дэмакратычная Рэспубліка Конга падзяляецца на 26 правінцый.


Нумар	Правінцыя	Цэнтр	Плошча (км²)	Насельніцтва (2005)
1	правінцыя Кіншаса	Кіншаса	9 965	8 951 248
2	правінцыя Цэнтральнае Конга	Матады	53 920	4 522 942
3	правінцыя Кванго	Кенгэ	89 974	1 994 036
4	правінцыя Квілу	Кіквіт	78 219	2 144 415
5	правінцыя Маі-Ндамбэ	Інонга	127 465	1 768 327
6	правінцыя Касаі	Луэбо	95 631	3 199 891
7	правінцыя Лулуа	Кананга	59 111	2 976 806
8	правінцыя Усходняе Касаі	Мбужы-Маі	9 481	2 702 430
9	правінцыя Ламамі	Кабінда	56 010	2 048 839
10	правінцыя Санкуру	Лоджа	105 000	1 374 239
11	правінцыя Маніема	Кінду	132 520	1 246 787
12	правінцыя Паўднёвае Ківу	Букаву	65 070	4 614 768
13	правінцыя Паўночнае Ківу	Гома	59 483	3 564 434
14	правінцыя Ітуры	Бунія	65 658	4 241 236
15	правінцыя Верхняе Уэле	Ісіро	89 683	1 920 867
16	правінцыя Чапо	Кісангані	199 567	2 600 000
17	правінцыя Ніжняе Уэле	Бута	148 331	1 093 845
18	правінцыя Паўночнае Убангі	Гбадалітэ	56 644	1 482 076
19	правінцыя Мангала	Лісала	58 141	1 793 564
20	правінцыя Паўднёвае Убангі	Гемэна	51 648	2 744 345
21	Экватарыяльная правінцыя	Мбандака	103 902	1 855 582
22	правінцыя Чуапа	Баэндэ	132 940	1 316 855
23	правінцыя Танганьіка	Калеміе	134 940	?
24	правінцыя Верхняе Ламамі	Каміна	108 204	2 540 127
25	правінцыя Луалаба	Калвезі	121 308	1 677 288
26	правінцыя Верхняя Катанга	Лубумбашы	132 425	3 960 945

Органы ўлады

Дзейнічае Канстытуцыя, прынятая 18 лютага 2006 года.

Прэзідэнт — вярхоўны галоўнакамандуючы, гарант нацыянальнага суверэнітэту і тэрытарыяльнай цэласнасці краіны, а таксама выканання міжнародных дагавораў і пагадненняў: надзяляе паўнамоцтвамі губернатараў і віцэ-губернатараў правінцый; прызначае прэм’ер-міністра пасля кансультацый з парламенцкай большасцю; ажыццяўляе іншыя паўнамоцтвы ў адпаведнасці з Канстытуцыяй краіны.

Заканадаўчая ўлада належыць двухпалатнаму парламенту: ніжняя палата — Народны сход, верхняя палата — Сенат^[7].

Адукацыя

У 2001 годзе ўзровень пісьменнасці складаў прыкладна 67,2 % (80.9 % мужчыны і 54,1 % жанчыны) ^[8]. Сістэма адукацыі Конга кіравалася трыма міністэрствамі: Міністэрствам пачатковай, сярэдняй і прафесійнай адукацыі (Ministère de l'Enseignement Primaire, Secondaire et Professionnel , MEPSP) , Міністэрствам вышэйшай адукацыі і універсітэтаў (Ministère de l'Enseignement Supérieur et Universitaire, MESU) і Міністэрствам сацыяльных спраў (Ministère des Affaires Sociales, MAS). Сістэма адукацыі падобная да бельгійскай. У 2002 годзе было 19 000 пачатковых школ з 160000 вучняў, 8000 школ другога ўзроўню з 110000 навучэнцаў. Пачатковая адукацыя бясплатная і абавязковая (артыкул 43 канстытуцыі 2005)^[9].

Колькасць вучняў у школах ўсталёўваецца паводле фармальнай рэгістрацыяй і не заўсёды адпавядае рэальнай наведвальнасці ^[10]. У 2000 годзе 65 % дзяцей ва ўзросце ад 10 да 14 гадоў наведвалі школу ^[10] . У выніку шасцігадовай грамадзянскай вайны больш за 5,2 мільёна дзяцей не атрымалі адукацыі ^[10].

Культура

Культура Дэмакратычнай Рэспублікі Конга вельмі разнастайная, бо яе насельніцтва складаецца з сотняў этнічных груп, у асноўным банту.

З канца дзевятнаццатага стагоддзя традыцыйны лад жыцця рэгіёну змяніўся праз каланіялізм, барацьбу за незалежнасць, доўгае кіраванне Мабуту Сесэ Секо, а ў апошні час — Першую і Другую Кангалезскія войны. Нягледзячы на гэта, кангалезскія традыцыі і культура захавалі сваю самабытнасць.

Афіцыйныя святы Дэмакратычнай Рэспублікі Конга ^[11]

Дата	Свята
1 студзеня	Новы год
4 студзеня	Дзень мучанікаў незалежнасці
1 мая	Дзень Працы
17 мая	Дзень вызвалення
24 чэрвеня	Дзень рыбы
30 чэрвеня	Дзень незалежнасці
1 жніўня	Дзень бацькоў
14 кастрычніка	Дзень юнацтва
27 кастрычніка	Дзень трох Заіраў (ракі, грошай, краіны)
17 лістапада	Дзень узброеных сіл
24 лістапада	Дзень пачатку II рэспублікі

Крыніцы

↑ Department of Economic and Social Affairs Population Division (2009). "World Population Prospects, Table A.1" (.PDF). 2008 revision. United Nations. {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка); line feed character у |author= на пазіцыі 42 (даведка)
↑ Африка: энциклопедический справочник. Т. 2. Л—Я / Гл. ред. А. Громыко. Ред. колл. В. М. Власов, Н. И. Гаврилов и др. — М.: Советская энциклопедия, 1987. — С. 163. — 671 с. с илл. (руск.)
↑ DR Congo's $ 24 trillion fortune . - Free Online Library (нявызн.). Thefreelibrary.com. Архівавана з першакрыніцы 22 чэрвеня 2013. Праверана 7 лютага 2012. (англ.)
↑ Congo with $ 24 Trillion in Mineral Wealth BUT still Poor (нявызн.). News About Congo (15 сакавіка 2009). Архівавана з першакрыніцы 22 чэрвеня 2013. Праверана 7 лютага 2012. (англ.)
↑ Kuepper, Justin. Mining Companies Could See Big Profits in Congo « (нявызн.)(недаступная спасылка). Theotcinvestor.com (26 кастрычніка 2010). Архівавана з першакрыніцы 22 чэрвеня 2013. Праверана 7 лютага 2012. (англ.)
↑ Elle pouvait se prévaloir Архівавана 25 лістапада 2009. (фр.)
↑ Демократическая Республика Конго (руск.)
↑ 2103.html Central Intelligence Agency (нявызн.). Cia.gov. Праверана 9 лютага 2012.(недаступная спасылка)
↑ Constitution de la République démocratique du Congo — Wikisource <! — Bot generated title -> (фр.)
↑ ^а ^б ^в "Дэмакратычная Рэспубліка Конга" 2005 Findings on the Worst Forms of Child Labor Архівавана 1 снежня 2006.. Міжнароднае бюро па працоўных пытаннях, Міністэрства працы ЗША, (2006). This article incorporates text from this source, which is in the public domain. (англ.)
↑ ДР Конго // Энциклопедия «Вокруг света» (руск.). Архівавана з першакрыніцы 31 ліпеня 2012. Праверана 26 мая 2011.

Літаратура

Конга Дэмакратычная Рэспубліка Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1999. — Т. 8. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0144-3.

[unpop-1] Department of Economic and Social Affairs Population Division (2009). "World Population Prospects, Table A.1" (.PDF). 2008 revision. United Nations. {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка); line feed character у |author= на пазіцыі 42 (даведка)

[afr-2] Африка: энциклопедический справочник. Т. 2. Л—Я / Гл. ред. А. Громыко. Ред. колл. В. М. Власов, Н. И. Гаврилов и др. — М.: Советская энциклопедия, 1987. — С. 163. — 671 с. с илл. (руск.)

[3] DR Congo's $ 24 trillion fortune . - Free Online Library (нявызн.). Thefreelibrary.com. Архівавана з першакрыніцы 22 чэрвеня 2013. Праверана 7 лютага 2012. (англ.)

[4] Congo with $ 24 Trillion in Mineral Wealth BUT still Poor (нявызн.). News About Congo (15 сакавіка 2009). Архівавана з першакрыніцы 22 чэрвеня 2013. Праверана 7 лютага 2012. (англ.)

[5] Kuepper, Justin. Mining Companies Could See Big Profits in Congo « (нявызн.)(недаступная спасылка). Theotcinvestor.com (26 кастрычніка 2010). Архівавана з першакрыніцы 22 чэрвеня 2013. Праверана 7 лютага 2012. (англ.)

[6] Elle pouvait se prévaloir Архівавана 25 лістапада 2009. (фр.)

[7] Демократическая Республика Конго (руск.)

[8] 2103.html Central Intelligence Agency (нявызн.). Cia.gov. Праверана 9 лютага 2012.(недаступная спасылка)

[9] Constitution de la République démocratique du Congo — Wikisource <! — Bot generated title -> (фр.)

[ilab-10] а ^б ^в "Дэмакратычная Рэспубліка Конга" 2005 Findings on the Worst Forms of Child Labor Архівавана 1 снежня 2006.. Міжнароднае бюро па працоўных пытаннях, Міністэрства працы ЗША, (2006). This article incorporates text from this source, which is in the public domain. (англ.)

[Вокруг_света-11] ДР Конго // Энциклопедия «Вокруг света» (руск.). Архівавана з першакрыніцы 31 ліпеня 2012. Праверана 26 мая 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]