Джаакіна Альберціні
| Джаакіна Альберціні | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 30 лістапада 1748 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 27 сакавіка 1812 (63 гады) |
| Месца смерці | |
| Музычная дзейнасць | |
| Прафесіі | |
| Жанры | опера, класічная музыка і літургічная музыка[d] |
Джаакіна Альберціні (італ.: Albertini, 30 лістапада 1748, Пезара — 27 сакавіка 1812, Варшава) — кампазітар, аўтар опер[2]. У 1781-84 быў першым дырэктарам капэлы Радзівілаў у Нясвіжы і Варшаве[3].
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў 1748 годзе.
У 1786 годзе ён прыехаў у Рым, дзе выкладаў спевы, і ў той жа час ён быў на службе ў князя Станіслава Панятоўскага[3]. Альберціні аўтар шэрагу вядомых п’ес, асабліва ў Рыме і Польшчы[3]. Яго опера «Дон Жуан», лібрэта для якой было адначасова напісана па польскай і італьянскай мовах, стала адной з першых опер, праспяваных на польскай.
Музыкант дзейнічаў у розных еўрапейскіх гарадах. Некаторы час працаваў у Нясвіжы, кіраваў аркестрам падчас прэм’еры «Агаткі» Я. Голанда ў 1784 годзе. У 1804 годзе вярнуўся ў Варшаву[3].
Памёр у 1812 годзе.
Творчасць[правіць | правіць зыходнік]
Са шматлікіх музычна-сцэнічных твораў Альберціні захавалася толькі опера «Дон-Жуан» (яе партытура знаходзіцца ў Фларэнцыі, польскамоўнае лібрэта В. Багуслаўскага — у Кракаве). Прэм’ера оперы адбылася ў Варшаўскім нацыянальным тэатры ў 1783 г. і мела вялікі поспех у публікі. У 1786 г. «Дон-Жуан» быў пастаўлены ў Вільні, а ў 1789 г. ён ішоў тут побач з аднайменнай операй В. А. Моцарта. У 1815—1817 гг. «Дон-Жуана» ўбачылі жыхары Каліша і Познані, дзе атрымаў шмат хвалебных водгукаў. Поспех оперы забяспечыла, як лічаць даследчыкі, перш за ўсё музыка, шчодрасць і прыгажосць меладыйнага матэрыялу, у якім знайшоў увасабленне стыль bel canto. Аўтар выкарыстаў таксама перадрамантычныя сродкі выразнасці, асабліва ў інтрадукцыі, якая малюе карціну буры, і ў фінальным эпізодзе.
З сімфанічных твораў Джаакіна Альберціні ўдалося выявіць Сімфонію Dis (Es)-dur, партыі якой захаваліся ў Бібліятэцы дамініканцаў у Кракаве. Гэты твор напісаны ў традыцыях раннекласічных камерных сімфоній для невялікага аркестра, у склад якога ўваходзілі струнныя, габоі і валторны. Ён мае тры часткі: энергічнае, упэўненае, з дакладна-графічным малюнкам Allegro, лірычнае, з мякка-акруглымі контурамі Andante і імкліва-бурлівае, нястрымна-рухомае Presto. У сваім чаргаванні яны ўтвараюць тыповы для класіцысцкіх камерных сімфоній вобраз паўнаты і бязвоблачнасці існавання, непарушнай гарманічнасці свету.
Зноскі
- ↑ Г. Риман Альбертини // Музыкальный словарь: Перевод с 5-го немецкого издания / под ред. Ю. Д. Энгель — М.: Музыкальное издательство П. И. Юргенсона, 1901. — Т. 1. — С. 25.
- ↑ Альбертини Джоакино // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — 737 с..
- ↑ а б в г ALBERTINI, Gioacchino (італ.)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Дадзіёмава, В. У. Гісторыя музычнай культуры Беларусі да XX стагоддзя. — Мінск: Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі, 2012. — 230 с. ISBN 978-985-7048-05-2
Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
