Джозеф Эстрада

Тэрмін «Эстрада» мае і іншыя значэнні.

Джозеф Эстрада Jose Marcelo Ejercito
Прэзідэнт Філіпін
13 чэрвеня 1998 — 20 снежня 2001
Папярэднік	Фідэль Вальдэс Рамас
Пераемнік	Глорыя Макапагал-Ароя
Віцэ-прэзідэнт Філіпін
30 чэрвеня 1992 — 30 чэрвеня 1998
Папярэднік	Сальвадор Ідальга Лаўрэль
Пераемнік	Глорыя Макапагал-Ароя
Мэр Манілы
з 30 чэрвеня 2013
Папярэднік	Альфрэда Лім
Член Сената Філіпін
30 чэрвеня 1987 — 30 чэрвеня 1992
Мэр Сан-Хуана
5 жніўня 1969 — 26 сакавіка 1986
Папярэднік	Браўліа Дамінга
Пераемнік	Рэйналда Сан-Паскуаль
Партыя	Pwersa ng Masang Pilipino[d] Nationalist People's Coalition[d] (1997) Ліберальная партыя[d] (1991) Nacionalista Party[d] (1988)
Адукацыя	Mapúa University[d] Універсітэт Атэнеа-дэ-Маніла[d]
Дзейнасць	палітык, акцёр
Веравызнанне	каталіцтва
Нараджэнне	19 красавіка 1937(1937-04-19) (83 гады) Tondo[d], Маніла, Сталічны Рэгіён[d], Luzon[d], Філіпіны
Маці	Mary Ejercito[d]
Жонка	Loi Estrada[d]
Дзеці	Jinggoy Estrada[d]
Сайт	erap.ph
Аўтограф
Узнагароды

Хасэ́ Марсэ́ла Эхерсі́та, больш вядомы як Джо́зеф Эхерсі́та Эстра́да (нар. 19 красавіка 1937; Маніла, Філіпіны) — філіпінскі кінаакцёр, віцэ-прэзідэнт (1992—1998), 13-ы прэзідэнт Філіпін (займаў гэту пасаду з 1998 па 2001 год). Зрынуты ў выніку мірнай рэвалюцыі пасля таго, як шэраг сенатараў — прыхільнікаў Эстрады блакавалі працэдуру яго імпічмента па абвінавачванні ў карупцыі.

Біяграфія

Нарадзіўся 19 красавіка 1937 года ў Маніле, вырас у Сан-Хуане (правінцыя Рысаль). Вучыўся ва ўніверсітэце Манілы. Стаў акцёрам у 20 гадоў, памяняўшы сваё імя на Джозеф Эстрада. Джозеф з’яўляецца пяціразовым лаўрэатам філіпінскай прэміі «За найлепшую мужчынскую ролю» і пяць разоў выйграваў прэмію «Найлепшы фільм».

Увайшоў у палітыку ў 1967 годзе, быў абраны мэрам муніцыпалітэта Сан-Хуан і прапрацаваў на гэтай пасадзе больш за 16 гадоў. У 1987 годзе стаў сенатарам і быў прызначаны старшынёй трох камітэтаў (камісіі культурных супольнасцей, развіцця сельскіх раёнаў і грамадскіх работ). Быў абраны віцэ-прэзідэнтам Філіпін у 1992 годзе, выступаў таксама ў якасці старшыні камісіі па барацьбе са злачыннасцю. У маі 1998 года Джозеф балатаваўся на пасаду прэзідэнта Філіпін разам з дзевяццю іншымі кандыдатамі і перамог ва ўпартай барацьбе.

У кастрычніку 2000 года быў абвінавачаны ў атрыманні хабару ў 8,7 млн долараў за заступніцтва ігральнаму бізнесу, незаконным атрыманні грошай ад акцызаў на тытунь і злоўжыванні службовым становішчам. У лістападзе ніжняя палата парламента вынесла яму вотум недаверу, пакінуўшы канчатковае рашэнне за Сенатам. У студзені 2001 года сенатары адмовіліся ад праверкі яго банкаўскіх рахункаў, на якіх маглі быць нелегальныя даходы. Рашэнне выклікала масавыя пратэсты.

У Маніле на мітынгі з патрабаваннем адстаўкі прэзідэнта выходзілі да 130 тыс. чалавек. Армія і паліцыя адмовіліся падтрымліваць кіраўніка дзяржавы. 19 студзеня віцэ-прэзідэнт краіны Глорыя Макапагал-Ароя, якая ўзначаліла сілы апазіцыі, прад’явіла Эстрадзе ультыматум, запатрабаваўшы ад яго пакінуць пасаду.

Абвінавачаны ў зрадзе грамадскага даверу і парушэнні Канстытуцыі, подкупе, хабарніцтве і карупцыі, Джозеф Эстрада 20 студзеня 2001 года падаў у адстаўку і быў адданы суду Сената. У 2007 годзе быў засуджаны да пажыццёвага зняволення, але неўзабаве памілаваны і працягнуў палітычную кар’еру. У 2013 годзе быў абраны мэрам Манілы.

Асабістае жыццё

У шлюбе з доктарам Луізай Піментэль, у іх пары трое дзяцей. Яго старэйшы сын у цяперашні час з’яўляецца мэрам Сан-Хуана. Таксама афіцыйна прызнаў сем іншых дзяцей, народжаных па-за шлюбам.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Джозеф Эстрада
• Джозеф Эстрада на сайце ovp.gov.ph (англ.)