Джозеф Эстрада
Джозеф Эстрада Jose Marcelo Ejercito | |||
![]() | |||
| |||
---|---|---|---|
13 чэрвеня 1998 — 20 снежня 2001 | |||
Папярэднік | Фідэль Вальдэс Рамас | ||
Пераемнік | Глорыя Макапагал-Ароя | ||
| |||
30 чэрвеня 1992 — 30 чэрвеня 1998 | |||
Папярэднік | Сальвадор Ідальга Лаўрэль | ||
Пераемнік | Глорыя Макапагал-Ароя | ||
| |||
з 30 чэрвеня 2013 | |||
Папярэднік | Альфрэда Лім | ||
| |||
30 чэрвеня 1987 — 30 чэрвеня 1992 | |||
| |||
5 жніўня 1969 — 26 сакавіка 1986 | |||
Папярэднік | Браўліа Дамінга | ||
Пераемнік | Рэйналда Сан-Паскуаль | ||
Партыя | |||
Адукацыя | |||
Дзейнасць | палітык, акцёр | ||
Веравызнанне | каталіцтва | ||
Нараджэнне | 19 красавіка 1937[2][3][…] (83 гады) | ||
Маці | Mary Ejercito[d] | ||
Жонка | Loi Estrada[d] | ||
Дзеці | Jinggoy Estrada[d] і Joseph Victor Ejercito[d] | ||
Сайт | erap.ph | ||
Аўтограф | ![]() | ||
Узнагароды | |||
Хасэ́ Марсэ́ла Эхерсі́та, больш вядомы як Джо́зеф Эхерсі́та Эстра́да (нар. 19 красавіка 1937; Маніла, Філіпіны) — філіпінскі кінаакцёр, віцэ-прэзідэнт (1992—1998), 13-ы прэзідэнт Філіпін (займаў гэту пасаду з 1998 па 2001 год). Зрынуты ў выніку мірнай рэвалюцыі пасля таго, як шэраг сенатараў — прыхільнікаў Эстрады блакавалі працэдуру яго імпічмента па абвінавачванні ў карупцыі.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся 19 красавіка 1937 года ў Маніле, вырас у Сан-Хуане (правінцыя Рысаль). Вучыўся ва ўніверсітэце Манілы. Стаў акцёрам у 20 гадоў, памяняўшы сваё імя на Джозеф Эстрада. Джозеф з’яўляецца пяціразовым лаўрэатам філіпінскай прэміі «За найлепшую мужчынскую ролю» і пяць разоў выйграваў прэмію «Найлепшы фільм».
Увайшоў у палітыку ў 1967 годзе, быў абраны мэрам муніцыпалітэта Сан-Хуан і прапрацаваў на гэтай пасадзе больш за 16 гадоў. У 1987 годзе стаў сенатарам і быў прызначаны старшынёй трох камітэтаў (камісіі культурных супольнасцей, развіцця сельскіх раёнаў і грамадскіх работ). Быў абраны віцэ-прэзідэнтам Філіпін у 1992 годзе, выступаў таксама ў якасці старшыні камісіі па барацьбе са злачыннасцю. У маі 1998 года Джозеф балатаваўся на пасаду прэзідэнта Філіпін разам з дзевяццю іншымі кандыдатамі і перамог ва ўпартай барацьбе.
У кастрычніку 2000 года быў абвінавачаны ў атрыманні хабару ў 8,7 млн долараў за заступніцтва ігральнаму бізнесу, незаконным атрыманні грошай ад акцызаў на тытунь і злоўжыванні службовым становішчам. У лістападзе ніжняя палата парламента вынесла яму вотум недаверу, пакінуўшы канчатковае рашэнне за Сенатам. У студзені 2001 года сенатары адмовіліся ад праверкі яго банкаўскіх рахункаў, на якіх маглі быць нелегальныя даходы. Рашэнне выклікала масавыя пратэсты.
У Маніле на мітынгі з патрабаваннем адстаўкі прэзідэнта выходзілі да 130 тыс. чалавек. Армія і паліцыя адмовіліся падтрымліваць кіраўніка дзяржавы. 19 студзеня віцэ-прэзідэнт краіны Глорыя Макапагал-Ароя, якая ўзначаліла сілы апазіцыі, прад’явіла Эстрадзе ультыматум, запатрабаваўшы ад яго пакінуць пасаду[5].
Абвінавачаны ў зрадзе грамадскага даверу і парушэнні Канстытуцыі, подкупе, хабарніцтве і карупцыі, Джозеф Эстрада 20 студзеня 2001 года падаў у адстаўку і быў адданы суду Сената. У 2007 годзе быў засуджаны да пажыццёвага зняволення, але неўзабаве памілаваны і працягнуў палітычную кар’еру. У 2013 годзе быў абраны мэрам Манілы.
Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]
У шлюбе з доктарам Луізай Піментэль, у іх пары трое дзяцей. Яго старэйшы сын у цяперашні час з’яўляецца мэрам Сан-Хуана. Таксама афіцыйна прызнаў сем іншых дзяцей, народжаных па-за шлюбам.
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 (unspecified title) Праверана 8 ліпеня 2019.
- ↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #122340140 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 27 красавіка 2014.
- ↑ Joseph E. Estrada // Munzinger-Archiv — 1913. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Joseph Ejercito Estrada // Brockhaus Enzyklopädie
- ↑ Антыкарупцыйны пераварот(руск.)
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Джозеф Эстрада
- Джозеф Эстрада на сайце ovp.gov.ph (англ.)