Джорджа Марандзі

Джорджа Марандзі
Дата нараджэння	20 ліпеня 1890(1890-07-20)[…]
Месца нараджэння	Балоння, Італія
Дата смерці	18 чэрвеня 1964(1964-06-18)[…] (73 гады)
Месца смерці	Балоння, Італія
Месца пахавання	могілкі Чэртоза[d] Grave of Morandi[d]
Грамадзянства	Італія  Каралеўства Італія  Італія
Род дзейнасці	мастак, ваенны, майстар афорту, выкладчык універсітэта, мастак-гравёр, графік, скульптар, архітэктурны чарцёжнік
Месца працы	Балонскі ўніверсітэт
Жанр	нацюрморт і пейзаж
Вучоба	Акадэмія мастацтваў Балонні[d]
Мастацкі кірунак	метафізічны жывапіс[d] і футурызм
Уплыў на	Carolina Marisa Occari[d], Pompilio Mandelli[d], Norma Mascellani[d] і Carlo Caporale[d]
Узнагароды	прэмія Рубенса[d] (1962)
Сайт	giorgiomorandi.it
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Джорджа Марандзі (італ.: Giorgio Morandi; 20 ліпеня 1890, Балоння — 18 чэрвеня 1964, Балоння) — італьянскі жывапісец і графік.

У 1930-я гады да Джорджа Марандзі прыходзіць першае прызнанне. Спачатку як да графіка: поспехі папярэдняга дзесяцігоддзя ў галіне афорта дазволілі яму ў 1930 годзе ўзначаліць кафедру тэхнікі гравюры ў Балонскай Акадэміі мастацтваў (займаў кафедру да 1956 года). У 1932 годзе Марандзі ўдзельнічае ў Першай выстаўцы сучаснай італьянскай гравюры ў Фларэнцыі, і тады ж часопіс «L’italiano» прысвячае яму спецыяльны нумар з артыкулам Ардэнга Сафічы, па хадайніцтве якога ў 1938 годзе Марандзі становіцца членам-карэспандэнтам фларэнтыйскай Акадэміі вытанчаных мастацтваў. Паступова і яго жывапіс становіцца прыкметнай з’явай у італьянскім мастацтве: з 1931 года работы Марандзі прадстаўлены на самай прэстыжнай нацыянальнай выстаўцы — Рымскай квадрыенале, у 1939 годзе мастак удастоіўся гонару паказаць 42 свае карціны ў асобнай зале ІІІ Рымскай квадрыенале.

У сярэдзіне 1930-х яго жывапіс атрымаў высокую ацэнку з боку вядомага гісторыка мастацтва Раберта Лонгі і буйнога калекцыянера, крытыка і прадпрымальніка Ламберта Віталі (1896—1992), з якімі Джорджа Марандзі пасля звязала шматгадовае сяброўства. У гады Другой сусветнай вайны дзякуючы дапамозе Лонгі мастака ўдалося вызваліць з балонскай турмы, а пазней падтрымаць яго арганізацыяй персанальнай выстаўкі ў фларэнтыйскай галерэі «Іль Фіёра», якая адкрылася 25 красавіка 1945 года, у дзень вызвалення Балонні саюзнікамі. Віталі стаў не толькі адным з найбуйнейшых калекцыянераў твораў Марандзі (самыя каштоўныя з якіх пакінуў міланскай Пінакатэцы Брэра), але і аўтарам прыжыццёвага каталога яго графікі (1957) і пасмяротнага зводнага каталога твораў мастака (1977).