Джуліа Джаджолі

Джуліа Джаджолі
Джуліа Джаджолі
	італ.: Giulio Giglioli
Дата нараджэння	25 сакавіка 1886
Месца нараджэння	Рым, правінцыя Рым, Лацыа, Італія;
Дата смерці	11 лістапада 1957 (71 год)
Месца смерці	Рым, правінцыя Рым, Лацыа, Італія;
Грамадзянства	Італія; Каралеўства Італія;
Род дзейнасці	археолаг, выкладчык універсітэта, палітык, мастацтвазнавец
Навуковая сфера	класічная археалогія, etruscology[d], Roman archaeology[d], палітычная дзейнасць[d], этрускае мастацтва, Мастацтва Старажытнага Рыма і мастацтвазнаўства
Месца працы	Рымскі ўніверсітэт Ла Сапіенца; Пізанскі ўніверсітэт;
Навуковая ступень	laurea[d]
Альма-матар	Рымскі ўніверсітэт Ла Сапіенца;
Вядомыя вучні	Giovanni Becatti[d]
Партыя	Нацыянальная фашысцкая партыя;
Член у	Нацыянальная акадэмія дэі Лінчэі;

Джуліа Кірына Джаджолі (італ.: Giulio Quirino Giglioli; 11 ліпеня 1886, Рым - 11 лістапада 1957, Рым, Італія) - выбітны гісторык класічнага Рымскага і Этрускага мастацтва. Быў звязаны з фашызмам у Італіі.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Джаджолі быў вучнем і памочнікам Эмануэля Лоўі і Радольфа Ланчані. Ён ваяваў у час Першай сусветнай вайны, падчас якой ён зрабіў публікацыю пра ізноў адкрытую статую Апалона з Веі ў 1916 годзе. У пасляваенныя гады займаў пасады ў Рымскім універсітэце, пачынаючы з 1923 года. Там ён атрымаў званне прафесара старажытнай тапаграфіі, а таксама класічнай гісторыі мастацтва. Ён стаў членам гарадскога савета ў 1935 годзе.

У полі ён раскопваў месцы, звязаныя з этрускамі, а таксама працаваў над фашысцкімі праектамі ў Рыме, у прыватнасці, раскопкамі Форума Аўгуста, і Маўзалея Аўгуста. Паколькі яго праца была праведзена ў асноўным у 1930-х гадах, ён прадэманстраваў неабходную вернасць фашызму і Беніта Мусаліні. Джаджолі лічыўся "галоўным археолагам рэжыму, які выкарыстаў сваі даследаванні, каб сцвярджаць, што нацыянальныя і гістарычныя мэты фашызму з'яўляюцца часткай бесперапыннай траекторыі Рымскай гісторыі". Пасля падзення дучэ ў 1943 годзе, Джаджолі вярнуўся ва ўніверсітэт і заснаваў часопіс Archeologia Classica ў 1948 годзе. Сярод яго вучняў быў , Масіма Палаціна, які пазней стаў першапраходцам этрускіх даследаванняў (руск.) (бел. як вучэбнай дысцыпліны.

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Corpus vasorum antiquorum. Italia. Museo nazionale di Villa Giulia in Roma. (1925ff)
L’arte etrusca (1935)
L'Arte greca 2 vols. (1955)
Corpus vasorum antiquorum. Italia. Musei capitolini di Roma. (1962)

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е GIGLIOLI, Giulio Quirino // Dizionario Biografico degli Italiani — 1960. Праверана 30 жніўня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1128537"></a>
↑ ^а ^б ^в ^г Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>
↑ ^а ^б ^в Czech National Authority Database Праверана 3 жніўня 2023.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>
↑ https://storia.camera.it/deputato/giulio-quirino-giglioli-18860325 Праверана 8 мая 2019.

[_4663059b8623ed0e-1] а ^б ^в ^г ^д ^е GIGLIOLI, Giulio Quirino // Dizionario Biografico degli Italiani — 1960. Праверана 30 жніўня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1128537"></a>

[_033495c6053bf66f-2] а ^б ^в ^г Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>

[_a32f61b0a4535e52-3] а ^б ^в Czech National Authority Database Праверана 3 жніўня 2023.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>

[_024490d85426cd8a-4] ttps://storia.camera.it/deputato/giulio-quirino-giglioli-18860325 Праверана 8 мая 2019.

[1]

[2]

[3]

[4]