Перайсці да зместу

Джын Хэкмен

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Джын Хэкмен
англ.: Gene Hackman
Дата нараджэння 30 студзеня 1930(1930-01-30)[1][2]
Месца нараджэння
Дата смерці каля 18 лютага 2025(2025-02-18)[3] (95 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Жонка Faye Maltese[d] і каля Betsy Arakawa[d][5]
Дзеці Christopher Allen Hackman[d], Elizabeth Jean Hackman[d] і Leslie Anne Hackman[d]
Адукацыя
Прафесія кінаакцёр, аўтар, акцёр, раманіст, акцёр агучвання, пісьменнік, ваенны, тэатральны акцёр, аўтагоншчык, афіцэр
Узнагароды
медаль «За бездакорную службу» National Defense Service Medal
прэмія «Оскар» за найлепшую мужчынскую ролю другога плану прэмія «Оскар» за найлепшую мужчынскую ролю

Прэмія «Сярэбряны мядзведзь» за найлепшую мужчынскую ролю[d] (1989)

Прэмія BAFTA за найлепшую мужчынскую ролю[d] (1973)

Прэмія BAFTA за найлепшую мужчынскую ролю другога плана[d] (1993)

Прэмія «Залаты глобус» за найлепшую мужчынскую ролю — камедыя ці мюзікл[d] (2001)

Прэмія «Залаты глобус» за найлепшую мужчынскую ролю другога плана — кінафільм[d] (1992)

Прэмія «Залаты глобус» за найлепшую мужчынскую ролю — драма[d] (1971)

прэмія Сесіля Б. Дэ-Міля[d] (2002)

Clarence Derwent Awards[d]

IMDb ID 0000432
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Джын Хэ́кман (англ.: Gene Hackman; 30 студзеня 1930(1930-01-30)[1][2], Сан-Бернардына, Каліфорніякаля 18 лютага 2025(2025-02-18)[3], Санта-Фэ[4]) — амерыканскі акцёр.

Падчас сваёй кар’еры, якая доўжылася больш за шэсць дзесяцігоддзяў, Хэкмен атрымаў дзве прэміі Оскар, чатыры Залатыя Глобусы, адну прэмію Гільдыі кінаакцёраў і дзве прэміі BAFTA.

У 16 -гадовым узросце ён пакінуў школу і, прыпісаўшы сабе пару гадоў, самастойна паступіў на службу ў марскую пяхоту. Там ён скончыў школьную праграму і прайшоў навучанне на радыста. Праз чатыры з паловай гады быў дэмабілізаваны праз траўму.

Як былы ваенны, Хэкмен атрымаў права на бясплатнае навучанне ў любой ВНУ краіны і стаў студэнтам факультэта журналістыкі і тэлевізійнага вытворчасці Універсітэта Ілінойса. Аднак праз паўгода ён кінуў вучобу і з'ехаў у Нью-Ёрк, а затым — у Каліфорнію. Там ён паступіў на акцёрскія курсы пры тэатры Pasadena Playhouse.

Аднак педагогі не вельмі высока ацанілі акцёрскія здольнасці Джына Хэкмена, таму праз некалькі месяцаў Хэкмен пераехаў у Нью-Ёрк, дзе стаў граць у напалову аматарскіх спектаклях і паралельна падзарабляў манціроўшчыкам і рэквізітарам. У пачатку 1960-х гадоў акцёр таксама выканаў некалькі эпізадычных роляў у кіно, але вядомасці яны яму не прынеслі.

У 1964 годзе Хэкмену ўдалося атрымаць ролю ў брадвейскім спектаклі. Пастаноўка стала вельмі паспяховай і дапамагла акцёру прыцягнуць да сябе ўвагу ў прафесійных колах. У тым жа годзе яго запрасілі на здымкі драмы «Ліліт». Там ён пазнаёміўся з ужо вядомым акцёрам Уорэнам Біці, які высока ацаніў працу артыста. У 1967 годзе ён прапанаваў былому напарніку сыграць брата галоўнага героя ў фільме «Боні і Клайд». Карціна атрымала захопленыя водгукі крытыкаў і гледачоў, а сам Хэкмен быў намінаваны на «Оскар» за лепшую мужчынскую ролю другога плана.

У 1970 годзе Хэкмен сыграў адну з галоўных роляў у псіхалагічнай драме «Я ніколі не спяваў бацьку» і быў зноў намінаваны на «Оскар». Аднак сапраўдная слава прыйшла да яго пасля выхаду на экраны баевіка «Французскі сувязны», у якім акцёр паўстаў у вобразе дэтэктыва Джымі «Папая» Дойла, які вядзе барацьбу з наркагандлярамі на вуліцах Нью-Ёрка. За гэтую працу Хэкмен атрымаў адразу тры прэстыжныя ўзнагароды: «Оскар», «Залаты глобус» і прэмію BAFTA.

Оскар як найлепшы акцёр другога плану выканаўца атрымаў дзякуючы ўдзелу ў вестэрн-фільме Клінта Іствуда «Непрабачаны» (1992). Іншымі значнымі ролямі Хэкмена былі ролі ў такіх праектах, як «Прыгоды Пасейдона» (1972), «Размова» (1974), «Французскі сувязны 2» (1975), «Мост занадта далёка» (1977), «Супермен» (1978), «Баскетбольная дружына з Індыяны» (1986), «Няма выйсця» (1987), «Бэт-21» (1988), «Фірма» (1993), «Хуткі і мёртвы» (1995), «Знайсці карантыша» (1995), «Барвовы прыліў» (1995), «Вораг дзяржавы» (1998), «Мураш Анц» (1998), «Дублёры» (2000), «У тыле ворага» (2001), «Сямейка Тэненбаўм» (2001) і «Вітаем у Муспарце» (2004), які стаў апошнім фільмам акцёра.

У 2004 годзе Хэкмен паведаміў пра завяршэнне сваёй акцёрскай кар’еры. Усяго ў яго фільмаграфіі больш за 90 роляў у самых розных карцінах. Пасля выхаду на пенсію артыст засяродзіўся на напісанні кніг і жывапісу[6][7].