Дзаа Ву-кі

Дзаа Ву-кі
кіт.: 趙無極erfd
Дата нараджэння	1 лютага 1920(1920-02-01)[…]
Месца нараджэння	Пекін, Кітайская Рэспубліка[…]
Дата смерці	9 красавіка 2013(2013-04-09)[…] (93 гады)
Месца смерці	Ньён, акруга Ньён[d], кантон Во, Швейцарыя[…]
Месца пахавання	могілкі Манпарнас[…]
Грамадзянства	Францыя  Кітайская рэспубліка  Тайвань
Жонка	May Zao[d], Françoise Marquet-Zao[d] і Xie Jinglan[d]
Род дзейнасці	мастак, літограф, дызайнер паштовых марак, рысавальнік, дзеяч мастацтваў
Вучоба	Акадэмія дэ ла Гранд Шам’ер[d] Кітайская акадэмія мастацтваў[d]
Мастацкі кірунак	Q65052354?
Уплыў	Lin Fengmian[d], Fang Ganmin[d] і Wu Dayu[d]
Член у	Juelan Club[d] Акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Узнагароды	Імператарская прэмія (1994) ганаровы доктар Кітайскага ўніверсітэта Ганконга[d]
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дзаа Ву-кі, Чжа́а Уцзі́ (фр.: Zao Wou-Ki, кіт. кіраўніцтвам. 赵无极, піньінь Zhào Wújí; 13 лютага 1921, Пекін — 9 красавіка 2013, Ньён, Швейцарыя) — французскі жывапісец, графік, мастак кнігі кітайскага паходжання, прадстаўнік новай Парыжскай школы.

Біяграфія

Нарадзіўся ў адукаванай сям’і старой арыстакратыі, з 1935 па 1941 год вучыўся каліграфіі і жывапісу ў мастацкай школе Ханчжоу, у 1941—1947 гадах выкладаў у ёй. Бо ў гэты час ішла вайна з Японіяй, то ён разам са школай пераязджаў па краіне: спачатку ў правінцыю Цзянсу, потым у Хунань, затым — у Сычуань.

У 1948 годзе прыехаў у Парыж, пасяліўся на Манпарнасе, пазнаёміўся з П. Сулажам, Х. Хартунгам, Н. дэ Сталем, А. Джакамеці, М. Э. Віейрай да Сілва, А. Мішо. З 1952 года рэгулярна выстаўляўся ў парыжскай галерэі П’ера, удзельнічаў у выставах у ЗША, Швейцарыі, Вялікабрытаніі, Японіі, Кітаі, Італіі, Іспаніі.

У 1964 годзе атрымаў францускае грамадзянства. Працаваў як кніжны афарміцель у выданнях А. Мішо (1950, 1981, 1995), Р. Шара (1957, 1974), А. Мальро (1962), Сен-Жон Перса (1965), А. Рэмбо (1966, 1967), Э. Паўнда (1972), Р. Каюа (1974, 1976), Л. С. Сенгора (1978), Ф. Жакатэ (1981), Ларана Гаспара (1981, 1985), Х. Джэбрана (1992), І. Банфуа (1993, 1994, 1996) і шмат іншых.

У апошнія гады разам з другой жонкай жыў у Дзюлі (кантон Во), на беразе Жэнеўскага возера.