Дзмітрый Валяр’янавіч Знабішын

Дзмітрый Валяр’янавіч Знабішын
Дзмітрый Валяр’янавіч Знабішын
Дата нараджэння	10 жніўня 1844
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя;
Дата смерці	1914
Месца смерці	Омск, Омскі павет[d], Акмолінская вобласць, Сцяпное генерал-губернатарства, Расійская імперыя;
Альма-матар	Другая Санкт-Пецярбургская гімназія[d]; Пецярбургскае будаўнічае вучылішча (1868);
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дзмітрый Валяр’янавіч Знабішын (10 жніўня 1844 — 1914) — грамадзянскі інжынер, архітэктар^[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 10 жніўня 1844 года^[1].

Па заканчэнні курса ў 2-й Санкт-Пецярбургскай гімназіі (руск.) (бел., паступіў у 1863 годзе ў Пецярбургскае будаўнічае вучылішча, Выпушчаны ў 1868 годзе архітэктарскім памочнікам з чынам XII класа, і адразу прылічаны да Міністэрства ўнутраных спраў з адкамандзіраваннем для заняткаў у Галоўнае таварыства расійскіх чыгунак (руск.) (бел.^[1]. Разам з тым прызначаны памочнікам начальніка 4-га ўчастка Мікалаеўскай чыгункі^[1].

У 1871 годзе Д. Знабішын быў пераведзены ў цэнтральнае ўпраўленне таго ж таварыства кантралёрам па службе рамонта шляху і будынкаў Мікалаеўскай, Варшаўскай і Ніжагародскай (руск.) (бел. ліній, дзе складаўся па 1880 год^[1].

Званнем інжынер-архітэктара Д. Знабішын ганараваны ў 1871 годзе за прадстаўленыя ў Савеце вучылішча працы^[1].

У кастрычніку 1880 года Д. Знабішын паступіў на дзяржаўную службу і заняў пасаду малодшага архітэктара варонежскага губернскага праўлення^[2]. З 1882 года ганаровы член губернскага апякунства аб дзіцячых прытулках^[2].

У кастрычніку 1884 года пераведзены на такую ж пасаду ў мінскае губернскае праўленне, куды выехаў у чэрвені таго ж года^[2], у Мінску служыў прынамсі да 1892 года. Акрамя гэтага Д. Знабішын выконваў абавязкі дырэктара мінскага губернскага апякунскага аб турмах камітэту і ганаровага члена мінскага губернскага апякунства аб дзіцячых прытулках^[1].

Пазней займаў пасаду Омскага губернскага інжынера^[2].

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

10 лютага 1884 года ў дамовай царкве дысцыплінарнага батальёна ў Варонежы Д. Знабішын абвянчаўся з дачкой купца Настассяй Іванаўнай Саўчанкавай^[2].

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

у 1868-79 гадах у Санкт-Пецярбургу^[1]:
- Мураваныя дамы: спадароў І. Нагорскага, В. Фёдарава, А. Шагіна^[3], А. Багданава
- Мураваны дом спадара П. Жаўтабрухава, таксама вядомы як дом І. Л. Тузава (руск.) (бел., сучасны адрас вул. Марата, 17^[4]^[5]
- Таварная станцыя Балтыйскай чыгункі (руск.) (бел.
- Восем драўляных дамоў В. Фёдарава
- Вытворчыя будынкі тытунёвай фабрыкі А. М. Багданава^[6]^[7]
у 1880-84 у Варонежы і Варонежскай губерні^[1]:
- Будынак паравога млына спадара Мацюшэнкі і іншых (1881, размяшчалася на рагу вуліц Мала-Маскоўскай і Лясных двароў (руск.) (бел.)^[2]
- Тарговыя лаўкі сп. Агафонава
- Будынак тытунёвай фабрыкі Пятрова^[2]
- Бані сп. Граўцова^[8]^[2]
- Мураваны будынак інтэрнату вучняў гімназіі (руск.) (бел.
- Мураваныя цэркві:
  - Казанская царква ў сяле Крылоўцы (руск.) (бел. Варонежскага павета (руск.) (бел. (1887)^[9]
  - Царква Уладзімірскай іконы Божай Маці (руск.) (бел. ў сяле Карачуне (руск.) (бел. (1881)^[10]
  - у сяле Новай Чыгле (руск.) (бел. Баброўскага павета (руск.) (бел.
  - у сяле Шышоўцы (руск.) (бел. Баброўскага павета (руск.) (бел. (1895)^[11]
  - Свята-Феадосіеўская царква ў Бутурлінаўцы Баброўскага павета (руск.) (бел. (1892, не захавалася^[2])^[12]
  - у сяле Красненькім (руск.) (бел. Новахапёрскага павета (руск.) (бел.
  - Свята-Праабражэнская царква ў Падасінаўцы Новахапёрскага павета (руск.) (бел.^[13]
  - Свята-Троіцкая царква ў Пыхаве (руск.) (бел. Новахапёрскага павета (руск.) (бел. (1885)^[14]
  - у сёлах Банным (руск.) (бел., Краснаполі (руск.) (бел., Нікольскім, Старой Мелавой (руск.) (бел., Мелаватцы (руск.) (бел., Краснасёлаўцы (руск.) (бел., Старой Крыўшы, Новай Крыўшы, Багамолаве, Беразняках, у хутары Дубовікаве, у сёлах Пасіцы, Асінаўцы і ў слабадзе Белай Горцы Багучарскага павета (руск.) (бел.
  - Царква Іаана Прадцечы ў хутары Серакове (руск.) (бел. Багучарскага павета (руск.) (бел. (1853)^[15]
  - Свята-Петра-Паўлаўская царква ў Петрапаўлаўцы Багучарскага павета (руск.) (бел.^[16]
  - Аляксандра-Неўская могілкавая царква ў с. Калачы Багучарскага павета (руск.) (бел. (1887, будаўніцтва завершана С. Л. Мыслоўскім (руск.) (бел.)
  - Свята-Васільеўская царква ў Бычку (руск.) (бел. Багучарскага павета (руск.) (бел. (1896)^[17]
  - Свята-Троіцкая царква ў Дзедаўцы (руск.) (бел. Багучарскага павета (руск.) (бел. (1884-89)^[18]
  - Царква Стрэчання Гасподняга ў Жураўцы (руск.) (бел. Багучарскага павета (руск.) (бел. (1880-я)^[19]
  - Царква Стрэчання Уладзімірскай іконы Божай Маці ў Папоўцы Багучарскага павета (руск.) (бел. (1880)^[20]
  - у сёлах Буйлове, Пузецы Паўлаўскага павета (руск.) (бел.
  - Царква Святога Лукі ў хутары Ніжняй Гнілушчы (руск.) (бел. Паўлаўскага павета (руск.) (бел. (1890)^[21]
  - Архангельская царква ў сяле Гваздзе (руск.) (бел. Паўлаўскага павета (руск.) (бел. (1889, не захавалася)
  - Казанская царква ў с. Верхнім Мамоне Паўлаўскага павета (руск.) (бел. (1887, не захавалася)
  - Аляксандра-Неўская царква ў с. Пятроўцы (руск.) (бел. ў памяць імператара Аляксандра II^[1]^[2] (1886)^[22]
- Драўляныя цэркві^[1]:
  - у с. Пчаліным (руск.) (бел., у пагосце Чулок (руск.) (бел. і ў с. Мартыне Варонежскага павета (руск.) (бел.
  - у хутарах Старагольскім (руск.) (бел. і Курдаілаўцы (руск.) (бел. Новахапёрскага павета (руск.) (бел.
- у хутарах Агарове (руск.) (бел. і Цітарове і сёлах Рудаеве і Калеснікаве (руск.) (бел. Багучарскага павета
  - у х. Гаўрыльскім (руск.) (бел. і Салавецкіх выселках
- Драўляныя царкоўныя пабудовы для жаночай абшчыны «Троіцкая Юрта (руск.) (бел.»
у г. Мінску і Мінскай губерні^[1]:
- Мураваныя дамы Лур’е, Фота, Ругера, Румера, Мачыза і Мінскага
- Будынак паштова-тэлеграфнай канторы
- Дом гарадскога ламбарду
- Мураваны дом графа К. Э. Чапскага

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892. С. 126
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і Знобишин Дмитрий Валерианович (руск.)
↑ Дом А. Шагина (Санкт-Петербург) (руск.)
↑ Доходный дом И. Л. Тузова (руск.)
↑ ЦДГА Санкт-Пецярбурга. ф. 513. воп. 102. спр. 5043. 18 л.
↑ Производственные сооружения табачной фабрики А. Н. Богданова (руск.)
↑ Архитекторы-строители Санкт-Петербурга середины XIX — начала XX века. Под общ. ред. Б. М. Кирикова. — СПб. Пилигрим, 1996. С. 138
↑ у Юбілейным зборніку падаецца як «Бани Грицкова», але ў краязнаўчай «мясцовай» літаратуры згадваюцца ўладальнікі бань на р. Варонеж Аляксандр і Васіль Граўцовы (рус. Гревцовы)
↑ Крыловка. Церковь Казанской иконы Божией Матери (руск.)
↑ Карачун. Церковь Владимирской иконы Божией Матери (руск.)
↑ Шишовка. Церковь Николая Чудотворца (руск.)
↑ Бутурлиновка. Церковь Феодосия Печерского (руск.)
↑ Подосиновка. Церковь Спаса Преображения (руск.)
↑ Пыховка. Церковь Троицы Живоначальной (руск.)
↑ Серяково. Церковь Иоанна Предтечи (руск.)
↑ Петропавловка. Церковь Петра и Павла (руск.)
↑ Бычок. Церковь Василия Великого (руск.)
↑ Дедовка. Церковь Троицы Живоначальной (руск.)
↑ Журавка. Церковь Сретения Господня (руск.)
↑ Поповка. Церковь Сретения Владимирской иконы Божией Матери (руск.)
↑ Приречное. Церковь Луки Евангелиста (руск.)
↑ Петровка. Церковь Александра Невского (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Некаторыя пабудовы і перабудовы Д. В. Знабішына ў Санкт-Пецярбургу

[БЮСС-1] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892. С. 126

[ЗДВ-2] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і Знобишин Дмитрий Валерианович (руск.)

[3] Дом А. Шагина (Санкт-Петербург) (руск.)

[4] Доходный дом И. Л. Тузова (руск.)

[5] ЦДГА Санкт-Пецярбурга. ф. 513. воп. 102. спр. 5043. 18 л.

[6] Производственные сооружения табачной фабрики А. Н. Богданова (руск.)

[7] Архитекторы-строители Санкт-Петербурга середины XIX — начала XX века. Под общ. ред. Б. М. Кирикова. — СПб. Пилигрим, 1996. С. 138

[8] у Юбілейным зборніку падаецца як «Бани Грицкова», але ў краязнаўчай «мясцовай» літаратуры згадваюцца ўладальнікі бань на р. Варонеж Аляксандр і Васіль Граўцовы (рус. Гревцовы)

[9] Крыловка. Церковь Казанской иконы Божией Матери (руск.)

[10] Карачун. Церковь Владимирской иконы Божией Матери (руск.)

[11] Шишовка. Церковь Николая Чудотворца (руск.)

[12] Бутурлиновка. Церковь Феодосия Печерского (руск.)

[13] Подосиновка. Церковь Спаса Преображения (руск.)

[14] Пыховка. Церковь Троицы Живоначальной (руск.)

[15] Серяково. Церковь Иоанна Предтечи (руск.)

[16] Петропавловка. Церковь Петра и Павла (руск.)

[17] Бычок. Церковь Василия Великого (руск.)

[18] Дедовка. Церковь Троицы Живоначальной (руск.)

[19] Журавка. Церковь Сретения Господня (руск.)

[20] Поповка. Церковь Сретения Владимирской иконы Божией Матери (руск.)

[21] Приречное. Церковь Луки Евангелиста (руск.)

[22] Петровка. Церковь Александра Невского (руск.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]