Перайсці да зместу

Дзмітрый Міхайлавіч Асіпенка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Асіпенка.
Футбол
Дзмітрый Асіпенка
Поўнае імя Дзмітрый Міхайлавіч Асіпенка
Нарадзіўся 12 снежня 1982(1982-12-12)[1][2] (41 год)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 171 см
Вага 72 кг[3]
Пазіцыя нападнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб Беларусь Колас
Нумар 7
Клубная кар’ера[* 1]
2000 Беларусь Трактар (Мінск) 22 (9)
2001—2004 Беларусь Лакаматыў (Мінск) 106 (39)
2005—2006 Беларусь Смаргонь 52 (31)
2007—2010 Беларусь Мінск 109 (32)
2011 Украіна Ворскла (Палтава) 15 (2)
2012—2014 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 88 (30)
2015 Беларусь Граніт (Мікашэвічы) 18 (4)
2016 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 21 (1)
2017—2018 Беларусь Іслач (Мінскі раён) 25 (5)
2018 Беларусь Прамень (Мінск) 4 (1)
2019—2022 Беларусь Арсенал (Дзяржынск) 107 (42)
2023— Беларусь Колас (Чэрвень)
Трэнерская кар’ера
2022 Беларусь Арсенал (Дзяржынск) гул. тр.
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 1 мая 2023.

Дзмітрый Асіпенка (нар. 12 снежня 1982, Мінск) — беларускі футбаліст, нападнік чэрвеньскага «Коласа».

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Пачаў кар’еру ў Мінску, некаторы час гуляў за «Смаргонь», потым перайшоў у «Мінск», з якім заваяваў бронзавы медаль чэмпіянату 2010. У 2011 годзе перайшоў у палтаўскую «Ворсклу», але пазней страціў месца ў аснове.

«Шахцёр»

[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2012 года падпісаў кантракт з салігорскім «Шахцёрам», дзе хутка стаў асноўным нападнікам. У сезоне 2012 стаў найлепшым бамбардзірам чэмпіянату і выйграў срэбраныя медалі. У сезоне 2013 стаў выступаць на пазіцыі атакуючага паўабаронцы. З 12 галамі стаў другім бамбардзірам чэмпіянату пасля Віталя Радзівонава і зноў атрымаў срэбра.

У снежні 2013 года падоўжыў кантракт з «Шахцёрам»[4]. Сезон 2014 распачынаў як нападнік, але потым саступіў месца Мікалаю Янушу, а сам стаў выкарыстоўвацца як флангавы паўабаронца. У выніку забіў толькі 4 галы за сезон.

У студзені 2015 года стала вядома, што Асіпенка не будзе выступаць за салігорскі клуб у сезоне 2015[5]. 25 студзеня было афіцыйна абвешчана аб раставанні з гарнякамі[6].

«Граніт»

[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2015 года знаходзіўся на праглядзе ў малдаўскай «Дачыі», але кантракт так і не быў заключаны[7]. Пазней цікавасць да Асіпенкі праяўлялі розныя беларускія клубы, як то «Тарпеда-БелАЗ», «Мінск», «Слуцк» і «Нёман»[8]. У выніку, у сакавіку 2015 года падпісаў кантракт з мікашэвіцкім «Гранітам»[9].

4 красавіка 2015 года ў адказным матчы чвэрцьфінала Кубка Беларусі супраць «Шахцёра» (0:3) Асіпенка атрымаў траўму, з-за якой выбыў да мая. У чэрвені з’яўляўся на полі, выходзячы на замену, а потым замацаваўся ў стартавым складзе мікашэвічцаў. У ліпені падоўжыў кароткатэрміновы кантракт з клубам да канца сезона[10].

Вяртанне ў «Шахцёр»

[правіць | правіць зыходнік]

3 снежня 2015 года стала вядома аб вяртанні Асіпенкі ў салігорскі «Шахцёр»[11]. У сезоне 2016 выступаў звычайна ў якасці флангавага атакуючага паўабаронцы, аднак не меў трывалага месца ў аснове, часцей выхадзіў на замену. Па заканчэнні сезона 2016 пакінуў Салігорск[12].

«Іслач»

[правіць | правіць зыходнік]

У лютым 2017 года пачаў трэніравацца з «Іслаччу» і ў выніку падпісаў кантракт з гэтым клубам[13]. Пачынаў сезон у якасці асноўнага нападніка каманды, але ў маі атрымаў траўму. У верасні 2017 года вярнуўся ў строй і неўзабаве зноў замацаваўся ў стартавым складзе. У ліпені 2018 года пакінуў «Іслач»[14].

«Прамень»

[правіць | правіць зыходнік]

У жніўні 2018 года пасля прагляду стаў іграком мінскага «Промня»[15]. У сезоне 2018 за «Прамень» толькі чатыры разы выйшаў на замену, аднак пасля выхаду на замену ў матчы апошнага тура 2 снежня супраць «Смалявічаў» забіў гол і ўсталяваў канчатковы лік 1:1, які дазволіў камандзе захаваць месца ў Вышэйшай лізе.

«Арсенал»

[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2019 года пакінуў «Прамень»[16] і неўзабаве далучыўся да дзяржынскага «Арсенала»[17]. Разам з камандай перамог у Другой лізе 2019, з 26 галамі стаў трэцім бамбардзірам турніру і найлепшым бамбардзірам каманды. У 2020 годзе гуляў за «Арсенал» у Першай лізе, стаў капітанам каманды.

У студзені 2021 года падоўжыў кантракт з дзяржынскім клубам[18]. Па выніках сезона 2021 дапамог «Арсеналу» выйсці ў Вышэйшую лігу, дзе таксама заставаўся капітанам каманды і рэгулярна з’яўляўся ў стартавым складзе.

У ліпені 2022 года стаў гуляючым трэнерам дзяржынскага клуба[19], пасля чаго стаў часцей выхадзіць на замену. У снежні 2022 года пакінуў «Арсенал»[20].

«Колас»

[правіць | правіць зыходнік]

Сезон 2023 пачаў у складзе чэрвеньскага «Коласа» ў Другой лізе.

У ліпені 2023 года атрымаў трэнерскую ліцэнзію УЕФА катэгорыі C[21].

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Статыстыка выступленняў

[правіць | правіць зыходнік]
Сезон Дывізіён Клуб Краіна Матчы Галы
2000 Д2 Трактар Беларусь 22 9
2001 Д3 Лакаматыў Беларусь 33 24
2002 Д2 Лакаматыў Беларусь 28 8
2003 Д1 Лакаматыў Беларусь 25 0
2004 Д2 Лакаматыў Беларусь 20 7
2005 Д2 Смаргонь Беларусь 26 17
2006 Д2 Смаргонь Беларусь 26 14
2007 Д1 Мінск Беларусь 26 1
2008 Д2 Мінск Беларусь 26 14
2009 Д1 Мінск Беларусь 25 7
2010 Д1 Мінск Беларусь 32 10
2010/11 (2) Д1 Ворскла Украіна 11 2
2011/12 (1) Д1 Ворскла Украіна 4 0
2012 Д1 Шахцёр Беларусь 30 14
2013 Д1 Шахцёр Беларусь 30 12
2014 Д1 Шахцёр Беларусь 28 4
2015 Д1 Граніт Беларусь 18 4
2016 Д1 Шахцёр Беларусь 21 1
2017 Д1 Іслач Беларусь 19 4
2018 (1) Д1 Іслач Беларусь 6 1
2018 (2) Д1 Прамень Беларусь 4 1
2019 Д3 Арсенал Беларусь 29 26
2020 Д2 Арсенал Беларусь 21 6
2021 Д2 Арсенал Беларусь 33 9
2022 Д1 Арсенал Беларусь 24 1

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Dmitri Osipenko // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Dzmitry Asipenka // FBref.com
  3. ↑ https://www.pressball.by/footballstat/dmitry_osipenko/
  4. ↑ Дмитрий Осипенко продлил контракт с "Шахтером"
  5. ↑ Кашевский, Осипенко и Галюза покинут «Шахтер»
  6. ↑ Футбол. Дмитрий Осипенко покинул солигорский "Шахтер"
  7. ↑ Наша "Дачия". Сломанные носы
  8. ↑ "Слуцк" проявляет интерес к Хачатуряну и Осипенко
  9. ↑ Алексей Тимошенко и Дмитрий Осипенко подписали контракты с "Гранитом". На просмотре Габовда и Петрикий
  10. ↑ "Гранит" продлил контракты с Невмывакой и Осипенко
  11. ↑ Дмитрий Осипенко вернулся в "Шахтер"
  12. ↑ "Шахтер" расстанется с Янушкевичем, Тимошенко, Павловым и Осипенко
  13. ↑ Дмитрий Осипенко стал игроком "Ислочи"
  14. ↑ Осипенко, Близнюк и Кирильчик покинули "Ислочь"
  15. ↑ "Луч" объявил о подписании Осипенко и Кийко
  16. ↑ "Луч" расстался с Осипенко
  17. ↑ В Беларуси появится новый футбольный клуб – «Арсенал» из Дзержинска. С командой уже тренируются Вячеслав Глеб и Осипенко
  18. ↑ Дмитрий Осипенко продлил контракт с дзержинским "Арсеналом"
  19. ↑ Футбол. Дмитрий Осипенко стал играющим тренером дзержинского "Арсенала" (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (2 ліпеня 2022). Архівавана з першакрыніцы 3 студзеня 2023. Праверана 3 студзеня 2023.
  20. ↑ Дмитрий Осипенко расстался с "Арсеналом" (руск.). football.by (5 снежня 2022). Праверана 3 студзеня 2023.
  21. ↑ Осипенко, Фомичев, Трапашко и другие получили тренерские лицензии "С" (руск.). football.by (6 ліпеня 2023). Праверана 7 ліпеня 2023.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Дзмітрый_Міхайлавіч_Асіпенка&oldid=4847423"