Дзьёрдзь Лігеці

Дзьёрдзь Лігеці Ligeti György
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	28 мая 1923(1923-05-28)[…]
Месца нараджэння	Тырнэвені[d], жудзец Мурэш[d], Румынія
Дата смерці	12 чэрвеня 2006(2006-06-12)[…] (83 гады)
Месца смерці	Вена, Аўстрыя
Месца пахавання	Цэнтральныя могілкі ў Вене[d]
Краіна	Венгрыя  Аўстрыя  Румынія
Дзеці:	Лукас Лігеці[d]
Альма-матар	Музычная акадэмія Ферэнца Ліста
Месца працы	Hochschule für Musik und Theater Hamburg[d]
Музычная дзейнасць
Прафесіі	кампазітар, музычны педагог, выкладчык універсітэта, піяніст, музыкант, лібрэтыст
Грамадская дзейнасць
Член у	Еўрапейская акадэмія навук і мастацтваў[d] Акадэмія Румыніі Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук[d] Баварская акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Узнагароды	прэмія імя Кошута (2003) Ганаровае Колца горада Вены[d] Гамбургская прэмія імя Баха[d] (1975) прэмія Тэадора Адорна[d] (2003) прэмія Бальцана[d] (1991) Імператарская прэмія[d] (1991) прэмія Леоні Сонінг[d] (1990) Rolf Schock Prize in Musical Arts[d] (1995) залаты медаль Каралеўскага філарманічнага таварыства[d] (2004) Берлінская мастацкая прэмія[d] (1972) Grawemeyer Award[d] (1986) Goethe Medal[d] (1990) прэмія Сібеліуса[d] (2000) Q1394715? (1993) прэмія Кіёта ў галіне мастацтваў і філасофіі[d] (2001) Ernst von Siemens Music Prize[d] (1993) Grawemeyer Award for Music Composition[d] (1986)
Выявы на Вікісховішчы

Дзьёрдзь Лі́геці (венг.: Ligeti György Sándor; 28 мая 1923, г. Дзічосентмартан, Румынія — 12 чэрвеня 2006, Вена, Аўстрыя) — венгерскі кампазітар, музыказнавец; прадстаўнік заходне-еўрапейскага музычнага авангарда. Шырокай публіцы ён стаў вядомы дзякуючы выкарыстанню яго музыкі ў фільме Стэнлі Кубрыка «Касмічная адысея 2001 года».

Біяграфія

Скончыў у 1949 годзе Вышэйшую музычную школу ў Будапешце, выкладаў у ёй, з 1950 прафесар. У 1956 і з пачатку 1980-х гг. у Вене.

Творчасць

У галіне электроннай музыкі распрацаваў уласную тэхніку статычнай санорнай кампазіцыі, заснаваную на мікразмяненнях у цэлым нерухомага гукавога масіву («Уяўленні», 1959; «Атмасферы», 1961, для аркестра), спалучаў санорную статыку з дынамічнымі «выбухамі» («Рэквіем», 1965; «Мелодыі» для аркестра, 1971). Некаторыя вакальныя творы звязаны з тэатррам абсурду («Прыгоды», 1962; «Новыя прыгоды», 1965). У творах апошніх гадоў рысы неарамантызму. Аўтар оперы «Вялікі мярцвяк» (1978), твораў «Гадзіны і воблакі» для хору і аркестра (1973), «Далёкае» для аркестра (1967), «Разгалінаванні» (1969) і інш.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1999. — 560 с.: іл. ISBN 985-11-0155-9 (т. 9), ISBN 985-11-0035-8.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Дзьёрдзь Лігеці