Дзяніс Анатольевіч Манастырскі

Дзяніс Анатольевіч Манастырскі
Дзяніс Анатольевіч Манастырскі
	укр.: Дени́с Анато́лійович Монасти́рський
19-ы народны дэпутат Украіны
	29 жніўня 2019 — 16 ліпеня 2021
міністр унутраных спраў Украіны[d]
	16 ліпеня 2021 — 18 студзеня 2023
Папярэднік	Арсен Барысавіч Авакаў
Пераемнік	Ігар Уладзіміравіч Кліменка
Нараджэнне	12 чэрвеня 1980; Хмяльніцкі, УССР, СССР;
Смерць	18 студзеня 2023 (42 гады); Бравары, Brovary urban hromada[d], Brovary Raion[d], Кіеўская вобласць, Украіна;
Месца пахавання	Байкавыя могілкі;
Партыя	Слуга народа;
Член у	Вярхоўная Рада Украіны IX склікання[d]; Tri tolstyaka[d];
Адукацыя	Хмяльніцкі ўніверсітэт кіравання і права[d] (2002);
Навуковая ступень	кандыдат юрыдычных навук (2009)
Дзейнасць	палітык, адвакат
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера	палітыка
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дзяніс Анатольевіч Манастырскі (укр.: Дени́с Анато́лійович Монасти́рський; 12 чэрвеня 1980, Хмяльніцкі, Украінская ССР — 18 студзеня 2023, Бравары, Кіеўская вобласць, Украіна) — украінскі юрыст, палітык, міністр унутраных спраў Украіны (2021—2023), народны дэпутат Украіны (2019—2021) ад партыі Слуга народа, старшыня Камітэта Вярхоўнай Рады па пытаннях праваахоўнай дзейнасці (2019—2021), член СНБА Украіны (2021—2023), старшыня ФСТ «Дынама» Украіны.

Працоўная дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

У 2000 годзе працаваў на пасадзе юрысконсульта ПАТ «Хмяльніцкі завод кавальска-прэсавага абсталявання „Прыгма-Прэс“» (г. Хмяльніцкі).

З 2003 па 2006 год працаваў памочнікам-кансультантам народнага дэпутата Украіны ў Вярхоўнай Радзе Украіны.

З 2005 па 2016 год выкладаў у Хмяльніцкім універсітэце кіравання і права, узначальваў аддзел па пытаннях заканатворчасці і навуковых экспертыз.

Рэвалюцыя годнасці вызначыла неабходнасць змены віду дзейнасці з тэарэтычнага на практычны — звязаны з рэфармаваннем праваахоўнай сістэмы дзяржавы.

З 2015 года ўдзельнічаў у абранні кіруючага складу мясцовых пракуратур (падчас рэструктурызацыі органаў пракуратуры ў 2015—2016 гадах).

З 2016 года ўдзельнічаў у фарміраванні Дзяржаўнага бюро расследаванняў. Быў сакратаром пастаянна актыўнай конкурснай камісіі па фарміраванні Дзяржаўнага бюро расследаванняў.

З 2016 па 2019 год супрацоўнічаў як эксперт па пытаннях рэфармавання праваахоўнай і судовай сістэм з аналітычным цэнтрам «Украінскі інстытут будучыні».

З 2019 па 2021 год — народны дэпутат Украіны, старшыня Камітэта Вярхоўнай Рады Украіны па пытаннях праваахоўнай дзейнасці.

16 ліпеня 2021 года Вярхоўная Рада Украіны празначыла^[1] Дзяніса Манастырскага на пасаду Міністра ўнутраных спраў Украіны.

Адукацыя[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў юрыдычны факультэт Хмяльніцкага ўніверсітэта кіравання і права.

На працягу 2005—2006 гадоў праходзіў навучанне ва Усеўкраінскай школе заканатворчасці пры Інстытуце заканадаўства Вярхоўнай Рады Украіны.

У 2009 годзе абараніў дысертацыю на суісканне вучонай ступені кандыдата юрыдычных навук.

Выпускнік праграмы «Грамадскія сувязі», у межах якой у верасні 2009 года наведаў з навучальным візітам ЗША па праграме «Валанцёрства: эфектыўны адбор валанцёраў, навучанне, размеркаванне задач і іх узнагароджанне».

З красавіка па снежань 2018 года праходзіў праграму кансультатыўнай місіі Еўрапейскага Саюза «Лідарства ў кіраванні зменамі» для экспертаў па дзяржаўнай палітыцы ў сектары грамадзянскай бяспекі Украіны.

У жніўні 2018 года прыняў удзел у міжнародным курсе павышэння кваліфікацыі па тэме «паліцыя і грамадства», арганізаваным цэнтрам супрацоўніцтва і развіцця МАШАВ, Міністэрствам замежных спраў Ізраіля сумесна з паліцыяй Ізраіля (Іерусалім).

З 23 кастрычніка па 13 лістапада 2020 года праходзіў курс «Дзяржаўнае кіраванне і лідарства ў эпоху інавацый» ад Нацыянальнага ўніверсітэта Сінгапура «Школа дзяржаўнай палітыкі Лі Куан Ю».

Грамадская дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

З 1997 года займаўся грамадскай дзейнасцю. З 2001 года — намеснік старшыні, а з 2006 года — старшыня Падольскага моладзевага культурнага аб’яднання імя Рэрыха «У будучыню праз Культуру», мэтай якога з’яўляецца культурна-асветніцкая праца сярод рускамоўнай моладзі, абарона нацыянальнай культурнай спадчыны пісьменніка.

Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

Быў жанаты. Жонка — Жанна Віктараўна Манастырская. Меў двух сыноў. Валодаў украінскай, рускай і англійскай мовамі.

Смерць[правіць | правіць зыходнік]

Загінуў раніцай 18 студзеня 2023 года ў выніку авіякатастрофы верталёта ў горадзе Бравары Кіеўскай вобласці^[2].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Ордэн «За заслугі» III (23 жніўня 2022)^[3].

Зноскі

↑ Кабінет Міністрів України - Відбулося представлення нового очільника Міністерства внутрішніх справ (укр.) (нявызн.) ?. www.kmu.gov.ua. Архівавана з першакрыніцы 30 липня 2021. Праверана 30 ліпеня 2021.
↑ Трагедія у Броварах. У місті впав гелікоптер ДСНС, серед 16 загиблих — двоє дітей, голова МВС Монастирський і його заступник — онлайн (укр.). nv.ua. Праверана 18 студзеня 2023.
↑ Указ президента України від 23 серпня 2022 года № 593/2022 «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня Незалежності України»

[1] Кабінет Міністрів України - Відбулося представлення нового очільника Міністерства внутрішніх справ (укр.) (нявызн.) ?. www.kmu.gov.ua. Архівавана з першакрыніцы 30 липня 2021. Праверана 30 ліпеня 2021.

[2] Трагедія у Броварах. У місті впав гелікоптер ДСНС, серед 16 загиблих — двоє дітей, голова МВС Монастирський і його заступник — онлайн (укр.). nv.ua. Праверана 18 студзеня 2023.

[3] Указ президента України від 23 серпня 2022 года № 593/2022 «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня Незалежності України»

[1]

[2]

[3]

У сацыяльных сетках	Facebook
Тэматычныя сайты	Internet Movie Database
Слоўнікі і энцыклапедыі	dovidka.com.ua · Левы бераг · Ліга.Дасье · OpenSanctions
Генеалогія і некрапалістыка	Find a Grave