Дзімітрый (Патрыярх Канстанцінопальскі)
| Патрыярх Дзімітрый | |||
| Πατριάρχης Δημήτριος | |||
|
|||
|---|---|---|---|
| 16 ліпеня 1972 — 2 кастрычніка 1991 | |||
| Царква: | |||
| Папярэднік: | |||
| Пераемнік: | |||
|
|||
| 15 лютага 1972 — 16 ліпеня 1972 | |||
| Царква: | |||
|
|
|||
| Адукацыя: | |||
| Прафесія: | |||
| Імя пры нараджэнні: |
Дымітрыяс Пападопулас |
||
| Арыгінал імя пры нараджэнні: |
грэч.: Δημήτριος Παπαδόπουλος |
||
| Нараджэнне: | |||
| Смерць: |
2 кастрычніка 1991 (77 гадоў) |
||
| Прыняцце свяшчэннага сану: | |||
| Епіскапская хіратонія: | |||
Патрыярх Дзімітрый (грэч.: Πατριάρχης Δημήτριος; свецкае імя Дымітрыяс Пападопулас, грэч.: Δημήτριος Παπαδόπουλος; 8 верасня 1914, Канстанцінопаль, Асманская імперыя — 2 кастрычніка 1991, Стамбул, Турцыя) — 231 Архібіскуп Канстанцінопаля — Новага Рыма і Сусветны Патрыярх, прадстаяцель Канстанцінопальскай Праваслаўнай Царквы з 16 ліпеня 1972 да сваёй смерці 2 кастрычніка 1991. Да свайго абрання патрыярхам служыў 5 месяцаў мітрапалітам вострава Імврас (турэцк.: Gökçeada). Лічыўся ўмерана ліберальным багасловам.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Пасля навучання ва французскім ліцэі ў Галаце ў Канстанцінопалі, паступіў у багаслоўскае вучылішча на востраве Халкі.
У 1942 годзе быў пасвечаны ў святары і некалькі гадоў служыў кіраўніком прыходу ў паўночнай Грэцыі. Пазней быў прызначаны святаром малой абшчыны ў Тэгеране.
У 1964 годзе быў узведзены ў сан епіскапа і 15 лютага 1972 года яго прызначылі мітрапалітам Імвраса (турэцк.: Gökçeada) і Тэнедаса (турэцк.: Bozcaada) — двух турэцкіх астравоў у Эгейскім моры, якія раней былі грэчаскімі і цяпер заселены грэкамі (у 1975 годзе на Імврасе пражывала 1540 грэкаў, у 2000 іх колькасць паменшылася да 254).
16 ліпеня 1972 года ў Стамбуле, Сінодам быў абраны на патрыяршы прастол, па смерці Патрыярха Афінагора I. Да абрання, лічыўся найменш верагодным з трох кандыдатаў на святы прастол, але атрымаў 12 з 15 магчымых галасоў Свяшчэннага Сінода Канстанцінопальскай Праваслаўнай Царквы. Турэцкі ўрад адыграў важную ролю ў трохдзённых выбарах, адмаўляючыся ўнесці ў спіс кандыдатаў двух найбольш выбітных мітрапалітаў — Мелітона, сакратара Свяшчэннага Сінода і архіепіскапа Паўночнай Амерыкі Якава.
У другой палове жніўня 1987 года наведаў Савецкі Саюз з візітам у Рускую («афіцыйны візіт у адказ Патрыярху Маскоўскаму і ўсяе Русі Пімену»[1]) і Грузінскую цэрквы, сустракаўся з кіраўніцтвам Маскоўскага Патрыярхата; наведаў шэраг савецкіх гарадоў, у тым ліку Ленінград, Львоў, Тбілісі. Яго візіт з'явіўся першым з боку Канстанцінопальскага патрыярха наведваннем Рускай Царквы (Маскоўскага Патрыярхата) з 1589 года (наведванне Масквы Ераміяй II)[1].
Патрыярх Дзімітрый таксама наведаў прадстаяцеляў праваслаўных цэркваў у Грэцыі, Югаславіі, Румыніі, Польшчы і Балгарыі. Наведаў Папу Яна Паўла II у Ватыкане і браў удзел у сустрэчах з Сусветны Саветам Цэркваў у Жэневе і з англіканскім архібіскупам Кентэрберыйскім у Лондане. У 1990 годзе ён стаў першым Канстанцінопальскім патрыярхам, які наведаў заходняе паўшар'е, калі ён старшыняваў у кангрэсе царкоўных і свецкіх лідараў у Вашынгтоне. Патрыярх Дзімітрый заклікаў да адзінства падзеленых праваслаўных цэркваў у ЗША.
Сканаў 2 кастрычніка 1991 года ў аддзяленні інтэнсіўнай тэрапіі амерыканскай бальніцы ў Стамбуле, дзе ён знаходзіўся пасля інфаркту міякарда з 30 верасня 1991 года. Доктар Франк Турнаоглу, які адказваў за патрыярха, казаў, што ў патрыярха адбыўся другі інфаркт, ён перайшоў у стан шоку і памёр ад спынення сэрца.
