Дубровіца

Горад Дубровіца укр.: Дубровиця Сцяг Герб Касцёл Св. Яна Хрысціцеля, Н. Орда Краіна Украіна Вобласць Ровенская Раён Дубровіцкі Каардынаты 51°34′33″ пн. ш. 26°33′34″ у. д. Першае згадванне 1005 Плошча 58,7 км² Вышыня цэнтра 158 м Насельніцтва 9430 чалавек (2011) Часавы пояс UTC+2, летам UTC+3 Тэлефонны код +380-3658 Паштовы індэкс 34100—34108 Афіцыйны сайт dubrmrada.rv.ua Дубровіца на карце Украіны

Дубровіца на Вікісховішчы

Дубровіца, ці Дубровыця (укр.: Дубровиця), таксама сустракаецца варыянт Дубравіца — горад ва Украіне, на рацэ Гарынь. Адміністрацыйны цэнтр Дубровыцкага раёна Ровенскай вобласці. Насельніцтва 9430 чал. (2011). Знаходзіцца за 126 км на поўнач ад Роўна, за 3 км ад чыгуначнай станцыі Дамбровіца (лінія Сарны — Лунінец).

Дубровіца — колішняя сталіца графства на гістарычнай Піншчыне (частка Берасцейшчыны), на захадзе Палесся.

Назва

Тапонім «Дубровіца», відаць, утварыўся ад асновы «дуброва» (дубовы лес).

Гісторыя

Сядзіба Плятэраў у Варобіне, Н. Орда

Першы пісьмовы ўспамін пра Дубровіцу як горад Тураўскага княства датуецца 1005. У другой пал. XII ст. паселішча зрабілася сталіцай удзельнага княства.

У 1340-я Дубровіца далучылася да Вялікага Княства Літоўскага. У XV ст. мясцовасць перайшла ў валоданне Дубровіцкіх-Гальшанскіх. У XVI ст. Дубровіца ўвайшла ў склад Троцкага ваяводства, тут збудавалі касцёл. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай (1565—1566) паселішча ўвайшло ў склад Пінскага павета Берасцейскага ваяводства. У гэты ж час яно зрабілася сталіцай графства.

У 1571 у якасці пасагу Дубровіцу атрымаў А. Курбскі. У 1695 Ян Дольскі фундаваў у месце калегіум піяраў. З XVIII ст. мясцовасць знаходзілася ў валоданні Плятэраў.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Дубровіца апынулася ў складзе Расійскай імперыі, дзе ў 1795 яе разам з усёй воласцю (колішнім графствам) адарвалі ад астатняй Берасцейшчыны і перавялі ў склад Валынскай губерні. Па задушэнні вызваленчага паўстання ў 1831 расійскія ўлады скасавалі тутэйшы калегіум піяраў.

У 1918—1919 у Дубровіцы адбылося зладжанае эсэрамі і бальшавікамі Палескае паўстанне, у выніку якога быў разрабаваны палац графаў Плятэраў. Згодна з Рыжскім мірным дагаворам (1921) горад ўвайшоў у склад міжваеннай Польскай Рэспублікі.

У 1939 улады СССР перадалі Дубровіцу ў склад УССР, дзе з 1940 яна стала цэнтрам раёна. У Другую сусветную вайну з 1 ліпеня 1941 да 10 студзеня 1944 горад знаходзіўся пад нямецкай акупацыяй. 30 ліпеня 1997 гарадскі савет зацвердзіў сучасныя герб і сцяг Дубровіцы.

• Места на старых здымках
• 

  Вуліца і касцёл

• 

  Касцёл

• 

  Касцёл, інтэр'ер

• 

  Касцёл, інтэр'ер

• 

  Царква

• 

  Вуліца

• 

  Сядзіба Плятэраў

• 

  Сядзіба

Насельніцтва

• XIX стагоддзе: 1860 — 3743 чал., з іх 1709 хрысціян і 2034 іўдзеяў
• XX стагоддзе: 1990 — 10,7 тыс. чал.
• XXI стагоддзе: 2001 — 9644 чал.; 1 студзеня 2011 — 9430 чал.

Эканоміка

Прадпрыемствы харчовай прамысловасці, завод перапрацоўкі лёну.

Турыстычная інфармацыя

Славутасці

• Касцёл Святога Яна Хрысціцеля (1695—1701)
• Сядзіба Плятэраў (XVIII ст.)
• Царква Раства Багародзіцы (1862)

Касцёл Св. Яна Хрысціцеля

Вядомыя асобы

• Мікола Аляксеевец (нар. 1941) — украінскі гісторык і педагог
• Анастасія Заслаўская-Гальшанская (?—1561) — рэлігійная і культурная дзеячка часоў Вялікага Княства Літоўскага
• Мікола Ляховіч (нар. 1976 — украінскі грамадскі дзеяч, палітычны вязень
• Фёдар Пірышка (1898—1991) — беларускі партыйны дзеяч, мемуарыст
• Жорж Шарпак (нар. 1924) — французскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі (1992)

Літаратура

• Грынявецкі В. Дубровіца // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 607. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.
• Dąbrowica // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom I: Aa — Dereneczna. — Warszawa, 1880. S. 931.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Дубровіца
• Неафіцыйны сайт горада