Дызельнае паліва

Дызельнае паліва не змешваецца з вадой

Дызельнае паліва (салярка) — вадкае паліва з нафты для дызельных і газатрубінных рухавікоў, што ёсць сумессю вуглевадародаў з менш як 4% прымесяў (азот-, сера- або кіслародазмяшчальныя вытворныя вуглевадародаў). Атрымліваецца перагонкай нафты. У вытворчасці для хуткасных дызеляў выкарыстоўваюць газнагазойлевыя фракцыі (тэмпература кіпення 180—360 °C, шчыльнасць 790—860 кг/ куб.м.) з тэмпературай застывання ад -55 да -5 °C і згарання 35—61 °C, для ціхаходных — цяжкія вязкія фракцыі (тэмпература кіпення 250—420 °C, шчыльнасць 930 кг/куб.м.) з тэмпературай застывання ад -5 да 10 °C і згарання 65—85 °C. Эксплуатацыйныя ўласцівасці (хуткае загаранне і павольнае гарэнне) характарызуецца цэтанавым лікам (аптымальнае яго значэнне 45—60)^[1].

Біядызель^[en] з соевага алея

Беларусь[правіць | правіць зыходнік]

У 2012 годзе Мазырскі нафтаперапрацоўчы завод (Гомельская вобласць) і наваполацкі «Нафтан» (Віцебская вобласць) вырабілі 10 млн тонаў дызельнага паліва^[2] «летняга» (да -5 °C), «зімняга» (да -20 °C) і «арктычнага» (да -32 °C) гатункаў^[3] паводле стандартаў «Еўра-4» і «Еўра-5»^[4].

Зноскі

↑ Дызельнае паліва // Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах / Генадзь Пашкоў. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1998. — Т. 6. — С. 278. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0106-0.
↑ Дызельнае паліва (нявызн.), Еўразійская эканамічная камісія (30 красавіка 2013). Праверана 7 красавіка 2014.
↑ Дызельнае паліва (нявызн.), А-100 . Праверана 7 красавіка 2014. Архіўная копія (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 22 верасня 2014. Праверана 30 ліпеня 2018.
↑ Дызельнае паліва «Еўра-5» (нявызн.), А-100 . Праверана 7 красавіка 2014. Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 22 верасня 2014. Праверана 30 ліпеня 2018.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Дызельнае паліва
Цэны на паліва ў Беларусі (нявызн.) . Праверана 7 красавіка 2014. Архівавана 4 красавіка 2016.

[1] Дызельнае паліва // Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах / Генадзь Пашкоў. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1998. — Т. 6. — С. 278. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0106-0.

[2] Дызельнае паліва (нявызн.), Еўразійская эканамічная камісія (30 красавіка 2013). Праверана 7 красавіка 2014.

[3] Дызельнае паліва (нявызн.), А-100 . Праверана 7 красавіка 2014. Архіўная копія (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 22 верасня 2014. Праверана 30 ліпеня 2018.

[4] Дызельнае паліва «Еўра-5» (нявызн.), А-100 . Праверана 7 красавіка 2014. Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 22 верасня 2014. Праверана 30 ліпеня 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]