Дэкларацыя незалежнасці Албаніі
Дэкларацыя незалежнасці Албаніі (алб.: Shpallja e Pavarësisë або алб.: Deklarata e Pavarësisë) — дэкларацыя аб дзяржаўным суверэнітэце Албаніі, прынятая 28 лістапада 1912 года ў Влёра[1]. Раней Албанія не мела дзяржаўнасці, яна з'яўлялася складовай часткай Асманскай імперыі.
Абвяшчэнне незалежнасці дзяржавы адбылося ў разгар Першай Балканскай вайны на Усеалбанскім кангрэсе[2]. Да таго моманту на тэрыторыю Албаніі прэтэндавалі Сербія і Чарнагорыя, якія хацелі набыць марскія парты на ўзбярэжжы Адрыятыкі. Планы гэтых дзяржаў не былі рэалізаваны, бо новую дзяржаву падтрымалі вялікія дзяржавы Францыя і Вялікабрытанія.
Пасля ўзнікнення Албаніі яе межы не былі вызначаны. Жаданне Сербіі атрымаць доступ да мора і адсутнасць межаў прывялі да Албанскага крызісу 1913 года. У выніку гэтага крызісу новая дзяржава ледзь не была знішчана.
Усяго Дэкларацыю падпісалі 83 чалавекі, сярод іх будучы прэзідэнт і кароль краіны Ахмет Зогу і дзядзька Энвера Ходжы — Хюсен Ходжа.
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Зноскі
- ↑ Verena Knaus. Kosovo. — United States, 2007. — 12 с. — ISBN 1-84162-199-4.
- ↑ Zhelyazkova, Antonina. Albania and Albanian Identities(недаступная спасылка). International Center for Minority Studies and Intercultural Relations (2000). — «calling together an all-Albanian congress. On 28 November 1912, delegates from all over the country gathered in Vlora» Архівавана з першакрыніцы 10 студзеня 2011. Праверана 10 January 2011.