Ежы Мікалай Гільзен

Ежы Мікалай Гільзен
пісар вялікі духоўны літоўскі 10 чэрвеня 1740 — 1744
Папярэднік	Антоній Юзаф Война
Пераемнік	Антоні Эразм Валовіч[d]
біскуп смаленскі 3 верасня 1744 — 29 студзеня 1763
Дыяцэзія	Смаленская дыяцэзія
Папярэднік	Багуслаў Гасеўскі
Пераемнік	Габрыэль Вадзынскі
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Нараджэнне	6 снежня 1692(1692-12-06) Дагда, Інфлянцкае ваяводства, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Смерць	24 красавіка 1775(1775-04-24) (82 гады) Варшава, Варшаўская зямля[d], Мазавецкае ваяводства, Велікапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Дынастыя	Гільзены[d]
Бацька	Ежы Канстанцін Гільзен[d]
Маці	Ганна Рэгіна Шімельпфеніг фон дэр Ое[d]
Узнагароды

Ежы Мікалай Гільзен (польск.: Jerzy Mikołaj Hylzen; 6 снежня 1692, Дагда — 24 красавіка 1775, Варшава) — вялікалітоўскі рымска-каталіцкі і дзяржаўны дзеяч, пісьменнік і перакладчык.

Біяграфія

З шляхецкага роду Гільзенаў. 11 кастрычніка 1738 года абраны канцлерам Віленскага капітула. З дапамогай Сапегаў як рэгент каралеўскай канцылярыі стаў 10 чэрвеня 1740 года пісарам вялікім літоўскім. Прызначаны смаленскім біскупам 13 лютага 1746 года (паводле іншых звестак, 10 мая 1745). У 1758 перадаў кіраўніцтва ў дыяцэзіі каад’ютару Габрыэлю Вадзынскаму. У 1759 годзе ўзнагароджаны Ордэнам Белага Арла. 17 ліпеня 1763 года адмовіўся ад кіравання дыяцэзіяй.

Перакладаў Паала Сеньеры, Ларэнца Скуполі.

Творы

• Wojna duchowna Wawrzyńca Scupoli (1746)
• Opisanie historyczne obyczajów pierwszych chrześcijan według Klaudiusza Fleury (1746)
• Reguły kazań (1747)
• Pisma Bożego… wybrane rozdziały (1755)