Перайсці да зместу

Еўрапейская кінапрэмія 2019

Гэты артыкул уваходзіць у лік добрых
З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
32-я Еўрапейская кінапрэмія
англ.: 32nd European Film Awards
Тэатр «Haus der Berliner Festspiele» у Берліне, месца правядзення цырымоніі.
Агульныя звесткі
Дата 7 снежня 2019
Месца Берлін
Вядучы Анна Бругеман[en], Айстэ Дыржутэ[en]
Арганізатар Еўрапейская кінаакадэмія
Узнагароды
Фільм «Фаварытка»
Рэжысёр Ёргас Ланцімас
«Фаварытка»
Акцёр Антоніа Бандэрас
«Боль і слава»
Актрыса Алівія Колман
«Фаварытка»
Найбольш узнагарод «Фаварытка» (8)
Найбольш намінацый «Боль і слава» (5), «Партрэт дзяўчыны ў агні» (5), «Фаварытка» (5)
Афіцыйны сайт кінапрэміі
← 31-я цырымонія33-я цырымонія→

32-я цырымо́нія прысуджэ́ння Еўрапе́йскай кінапрэ́міі за дасягненні ў еўрапейскім кінематографе адбылася 7 снежня 2019 года ў тэатры «Haus der Berliner Festspiele[en]» у Берліне.

Абранне пераможцаў у асноўных намінацыях адбывалася ў некалькі этапаў. 20 жніўня быў сфарміраваны так званы «доўгі спіс» поўнаметражных мастацкіх фільмаў, рэкамендаваных для намініравання на Еўрапейскую кінапрэмію. У спіс увайшлі 46 фільмаў, вытворчасцю якіх займалася 31 еўрапейская краіна[1].Перайсці да раздзела «Адбор» 9 лістапада на Фестывалі еўрапейскага кіно ў Севільі быў абвешчаны «кароткі спіс» намінантаў у асноўных катэгорыях. Лідарамі па колькасці намінацый сталі кінастужкі «Боль і слава», «Здраднік» і «Я абвінавачваю», адзначаныя чатырма намінацыямі. Па тры намінацыі атрымалі «Партрэт дзяўчыны ў агні» і «Фаварытка»[2]. 19 лістапада былі абвешчаны пераможцы ў васьмі тэхнічных намінацыях[3].Перайсці да раздзела «Тэхнічныя ўзнагароды»

Узнагароды прысуджаліся ў 25 катэгорыях. Пераможцам у намінацыі «Найлепшы еўрапейскі фільм» і абсалютным лідарам паводле колькасці атрыманых узнагарод стаў гістарычны фільм «Фаварытка», пастаўлены рэжысёрам Ёргасам Ланцімасам[4][5]. Ганаровую ўзнагароду за прыжыццёвыя дасягненні атрымаў нямецкі рэжысёр, сцэнарыст і акцёр Вернер Херцаг[6], прэміяй за еўрапейскія дасягненні ў сусветным кінематографе была ўганаравана французская актрыса Жульет Бінош[7].Перайсці да раздзела «Ганаровыя ўзнагароды»

Храналогія падзей

[правіць | правіць зыходнік]

Абвяшчэнне намінантаў і пераможцаў будучай кінапрэміі распачалося яшчэ ўлетку 2019 года. Першым вядомым лаўрэтам стаў нямецкі кінарэжысёр, сцэнарыст і акцёр Вернер Херцаг, 13 мая было аб’яўлена, што ён будзе ўганараваны Прэміяй еўрапейскай кінаакадэміі за прыжыццёвыя дасягненні[6][8].

Неўзабаве пачаўся адбор фільмаў для ўдзелу ў асноўных намінацыях кінапрэміі. 20 жніўня 2019 года Еўрапейская кінаакадэмія апублікавала спіс поўнаметражных мастацкіх фільмаў, рэкамендаваных для намініравання. Так званы «доўгі спіс» складаўся з 46 кінастужак вытворчасці 31 еўрапейскай краіны[1]. Пакуль тры з паловай тысячы кінаакадэмікаў былі прыцягнуты да разгляду рэкамендаваных карцін і выбару «кароткіх спісаў» намінантаў, гледачам было прапанавана паўдзельнічаць у выбары свайго фаварыта. Так, 2 верасня 2019 года на афіцыйным сайце Еўрапейскай кінапрэміі пачалося галасаванне, па выніках якога вызначаецца пераможца ў намінацыі «Прыз глядацкіх сімпатый». Намінантамі сталі 12 кінастужак[9].

10 верасня Еўрапейская кінаакадэмія прадставіла новую прэміяльную катэгорыю — «Еўрапейскае дасягненне ў мастацкіх серыялах». Першымі лаўрэатамі ўзнагароды сталі Ахім фон Борыс[en], Хенрык Хандлёгтэн[de] і Том Тыквер, стваральнікі і рэжысёры серыяла «Вавілон Берлін[en]»[10].

Яшчэ адна ганаровая ўзнагарода была абвешчана 24 верасня 2019 года, Прэмія за еўрапейскія дасягненні ў сусветным кінематографе была прысуджана французскай актрысе Жульет Бінош[7][11]. 26 верасня Рада Еўрапейскай кінаакадэміі прыняла рашэнне дадаць яшчэ два фільмы да спісу поўнаметражных мастацкіх карцін, рэкамендаваных для намініравання на Еўрапейскую кінапрэмію 2019 года. Гэтымі фільмамі сталі карціна Роя Андэрсана «Пра бясконцасць» і праца Рамана Паланскага «Я абвінавачваю»[1]. Яшчэ адзін конкурс, арыентаваны на шырокую аўдыторыю, распачаўся 1 кастрычніка, калі Еўрапейская кінаакадэмія і Гамбургскі кінафестываль[en] абвясцілі пяцёх намінантаў на «Кінапрэмію еўрапейскіх універсітэтаў» (англ.: European University Film Award, EUFA). Да ўдзелу ў выбары пераможцы ў гэтай намінацыі прыцягваецца еўрапейскае студэнцтва[12]. 8 кастрычніка Еўрапейская кінаакадэмія апублікавала спіс намінантаў на прэмію «Еўрапейскае адкрыццё 2019 — Прыз ФІПРЭСІ». Гэтая ўзнагарода прысуджаецца штогод у межах Еўрапейскай кінапрэміі маладым і шматабяцальным рэжысёрам за першы поўнаметражны фільм. У спіс намінантаў увайшло 6 дэбютных карцін[13][14]. Яшчэ тры намінацыі былі абвешчаны ў другой палове кастрычніка: 15 кастрычніка быў аб’яўлены спіс намінантаў у катэгорыі «Найлепшы еўрапейскі анімацыйны поўнаметражны фільм», у спіс увайшлі 4 анімацыйныя працы[15][16]; праз тыдзень, 22 кастрычніка, быў апублікаваны спіс намінантаў на «Найлепшы еўрапейскі кароткаметражны фільм», у спіс увайшлі 5 кінастужак[17][18]; і яшчэ праз тыдзень, 29 кастрычніка, былі названы 3 прэтэндэнты на званне «Найлепшай еўрапейскай камедыі»[19].

Намінанты ў асноўных катэгорыях — «Найлепшы еўрапейскі фільм», «Найлепшы еўрапейскі рэжысёр», «Найлепшая еўрапейская актрыса», «Найлепшы еўрапейскі акцёр» і «Найлепшы еўрапейскі сцэнарыст» — традыцыйна былі названы на Фестывалі еўрапейскага кіно ў Севільі. Абвяшчэнне адбылося 9 лістапада, а лідарамі па колькасці намінацый сталі кінастужкі «Боль і слава», «Здраднік» і «Я абвінавачваю», адзначаныя чатырма намінацыямі. Па тры намінацыі атрымалі «Партрэт дзяўчыны ў агні» і «Фаварытка»[2].

Пераможцаў у тэхнічных намінацыях Еўрапейская кінаакадэмія абвясціла 19 лістапада. Лаўрэаты абіраліся адмысловым журы з васьмі спецыялістаў, асноўваючыся на «доўгім спісе» мастацкіх фільмаў, рэкамендаваным Еўрапейскай кінаакадэміяй. Пераможцы вызначаліся ў васьмі намінацыях: «Найлепшы еўрапейскі аператар», «Найлепшы еўрапейскі мантажор», «Найлепшы еўрапейскі мастак-пастаноўшчык», «Найлепшы еўрапейскі мастак па касцюмах», «Найлепшы еўрапейскі мастак па візажу і грыму», «Найлепшы еўрапейскі кампазітар», «Найлепшы еўрапейскі гукарэжысёр», «Найлепшы еўрапейскі спецыяліст па візуальных эфектах»[20][3].

Яшчэ адна ганаровая ўзнагарода была аб’яўлена 26 лістапада. Лаўрэатам Прэміі Еўрымаж за капрадукцыю[en] стала харвацкая кінапрадзюсарка Анкіца Юрыч Тыліч[d][21].

32-я цырымонія прысуджэння Еўрапейскай кінапрэміі прайшла 7 снежня 2019 года. Пераможцам у намінацыі «Найлепшы еўрапейскі фільм» і абсалютным лідарам па колькасці атрыманых узнагарод стаў гістарычны фільм «Фаварытка», пастаўлены рэжысёрам Ёргасам Ланцімасам[4][5].

Адбор

[правіць | правіць зыходнік]

20 жніўня 2019 года Еўрапейская кінаакадэмія апублікавала спіс поўнаметражных мастацкіх фільмаў, рэкамендаваных для намініравання на Еўрапейскую кінапрэмію 2019 года. У спіс увайшлі 46 фільмаў, вытворчасцю якіх займалася 31 еўрапейская краіна[1]. Пазней, 26 верасня Рада Еўрапейскай кінаакадэміі прыняла рашэнне дадаць у гэты спіс яшчэ два фільмы: карціну Роя Андэрсана «Пра бясконцасць» і працу Рамана Паланскага «Я абвінавачваю». Такое дзеянне Рады Еўрапейскай кінаакадэміі адпавядае яе праву дадаткова ўключаць у спіс выдатныя фільмы, прэм’ера якіх адбылася ў перыяд з чэрвеня па верасень бягучага года.

Фільм Арыгінальная назва Рэжысёр Краіны-вытворцы Сп.
«Yesterday[en]» англ.: Yesterday Дэні Бойл Вялікабрытанія [22]
«Адрынутыя» фр.: Les misérables Ладж Лі[fr] Францыя [23]
«А потым мы танцавалі» англ.: And Then We Danced Леван Акін[de] Швецыя, Грузія, Францыя [24]
«Алег[en]» Oleg Юрыс Курсіеціс Латвія, Літва, Бельгія, Францыя [25]
«Белы, белы дзень[en]» ісл.: Hvítur, Hvítur Dagur Хлінюр Палмасан Ісландыя, Данія [26]
«Бог існуе, яе імя — Петрунья[en]» макед.: Gospod postoi, imeto i' e Petrunija Тэона Стругар Мітэўска[fr] Паўночная Македонія, Бельгія, Славенія, Францыя, Харватыя [27]
«Боль і слава» ісп.: Dolor y gloria Педра Альмадовар Іспанія [28]
«Брудны бог[en]» англ.: Dirty God Саша Полак[en] Нідэрланды, Вялікабрытанія, Бельгія, Ірландыя [29]
«Ваўкалак[pl]» польск.: Wilkołak Адрыян Панэк[pl] Польшча, Германія, Нідэрланды [30]
«Выбачайце, мы сумавалі[en]» англ.: Sorry We Missed You Кен Лоўч Вялікабрытанія, Францыя [31]
«Вышэйшае грамадства[en]» англ.: High Life Клэр Дэні[en] Францыя, Германія, Злучаныя Штаты Амерыкі, Польшча, Вялікабрытанія [32]
«Гундэрман[de]» ням.: Gundermann Андрэас Дрэзен[en] Германія [33]
«Дадому[de]» крым.: Evge Нарыман Аліеў[uk] Украіна [34]
«Дафна» італ.: Dafne Федэрыка Бондзі[it] Італія [35]
«Двайное жыццё[en]» фр.: Doubles vies Аліўе Асаяс[en] Францыя [36]
«Джой[en]» Joy Судабех Мартэзаі[de] Аўстрыя [37]
«Духавенства[en]» польск.: Kler Войцех Смажоўскі[en] Польшча [38]
«Дылда[en]» руск.: Дылда Канцямір Балагаў[en] Расія [39]
«Здраднік» італ.: Il traditore Марка Белок’ё[en] Італія, Германія, Францыя, Бразілія [40]
«Каралева сэрцаў[en]» дацк.: Dronningen Май эль-Тукі[de] Данія, Швецыя [41]
«Каралеўства[en]» ісп.: El reino Радрыга Сарагаен[en] Іспанія, Францыя [42]
«Кветка-блізнятка[en]» італ.: Fiore gemello Лаўра Лукеты[fr] Італія [43]
«Кепскія вершы[hu]» венг.: Rossz versek Габар Рэіс[hu] Венгрыя, Францыя [44]
«Малады Ахмед[en]» фр.: Le jeune Ahmed Жан-П’ер і Люк Дардэн[en] Бельгія, Францыя [45]
«Маленькі Джо» англ.: Little Joe Джэсіка Хаўзнер[en] Аўстрыя, Вялікабрытанія, Германія [46]
«Мне пляваць, калі мы ўвойдзем у гісторыю як варвары» рум.: Îmi este indiferent dacă în istorie vom intra ca barbari Раду Жудэ Румынія, Чэхія [47]
«Міласцю Божай[en]» фр.: Grâce à Dieu Франсуа Азон Францыя [48]
«Містэр Джонс[en]» англ.: Mr. Jones Агнешка Холанд Польшча, Вялікабрытанія, Украіна [49]
«Напэўна, гэта рай[en]» англ.: It Must Be Heaven Эліа Сулейман[en] Францыя [50]
«Ноч даўжынёй у дванаццаць гадоў» ісп.: La noche de 12 años Альвара Брэхнер[en] Іспанія, Францыя [51]
«Падскокі[en]» руск.: Подбросы Іван Твярдоўскі[ru] Расія, Ірландыя, Францыя, Літва [52]
«Партрэт дзяўчыны ў агні» фр.: Portrait de la jeune fille en feu Селін Ш’яма[en] Францыя [53]
«Піранні[en]» італ.: La paranza dei bambini Клаўдзіа Джаванезі[en] Італія [54]
«Пра бясконцасць» шведск.: Om det oändliga Рой Андэрсан Швецыя, Германія, Нарвегія [55]
«Разбуральніца сістэмы» ням.: Systemsprenger Нора Фінгшайдт[de] Германія [56]
«Свістуны» рум.: Gomera Карнэліу Парумбою[en] Румынія, Францыя [57]
«Сёстры[en]» турэцк.: Kız Kardeşler Эмін Элпер[en] Турцыя, Германія, Нідэрланды, Грэцыя [58]
«Сібель[en]» турэцк.: Sibel Чала Зенцырцы, Гіём Джаванеці Турцыя, Францыя, Германія, Люксембург [59]
«Сінонімы[en]» фр.: Synonymes Надаў Лапід[en] Францыя, Германія, Ізраіль [60]
«Сыны Даніі[da]» дацк.: Danmarks sønner Улаа Салім Данія [61]
«Трылогія любові: Мае вочы[en]» іўр.: טרילוגיה על אהבה: עיניים שלי Яран Шані[de] Ізраіль, Германія [62]
«Тэль-Авіў у агні[en]» іўр.: תל אביב על האש Самех Заабі[de] Люксембург, Францыя, Ізраіль, Бельгія [63]
«Усё добра[en]» ням.: Alles ist gut Эва Тробіш[de] Германія [64]
«Фаварытка» англ.: The Favourite Ёргас Ланцімас Вялікабрытанія, Ірландыя [65]
«Швы» сербск.: Šavovi Мірослаў Тэрзіч Сербія [66]
«Што гарыць[en]» галіс.: O que arde Аліўе Лашэ[en] Іспанія, Францыя, Люксембург [67]
«Я абвінавачваю» фр.: J'accuse Раман Паланскі Францыя, Італія [68]
«Я быў дома, але[en]» ням.: Ich war zuhause, aber Ангела Шанэлек[en] Германія, Сербія [69]

Цырымонія

[правіць | правіць зыходнік]

32-я цырымонія ўручэння Еўрапейскай кінапрэміі адбывалася 7 снежня 2019 года. Традыцыйна, як і кожны другі год, цырымонія праходзіла ў Берліне. Месцам правядзення быў абраны тэатр «Haus der Berliner Festspiele». Мастацкім кіраўніком цырымоніі стаў нямецкі кінарэжысёр Дзітрых Бругеман[en], ён займаўся сцэнарыем і рэжысурай мерапрыемства. Узначалілі цырымонію дзве еўрапейскія актрысы: Анна Бругеман[en] і Айстэ Дыржутэ[en][70].

Першай узнагародай вечару стала прэмія Найлепшаму еўрапейскаму рэжысёру. На сцэну выйшла польская актрыса Іаанна Куліг[en] і абвясціла пераможцам рэжысёра «Фаварыткі» Ёргаса Ланцімаса, які не быў прысутны на цырымоніі[71]. Затым Найлепшым еўрапейскім анімацыйным фільмам быў абвешчаны «Буньюэль у лабірынце чарапах[en]» рэжысёра Сальвадора Сімы[ca][72].

На сцэну выйшаў украінскі кінарэжысёр і актывіст Алег Сянцоў, які незадоўга да таго быў вызвалены з турмы. Яго прамова выклікала бурныя авацыі[73]. Услед за тым на сцэну выйшлі адразу ўсе лаўрэаты тэхнічных узнагарод, абвешчаных загадзя[74].

Наступная ўзнагарода ўручаецца Селін Ш’яма[en] як Найлепшаму еўрапейскаму сцэнарысту за фільм «Партрэт дзяўчыны ў агні»[75]. Услед за тым намінантаў на званне Найлепшага еўрапейскага акцёра прадставіў дацкі акцёр Клас Банг[en]. Статуэтка адыходзіць Антоніа Бандэрасу за ролю ў фільме «Боль і слава». Акцёр не прысутны на цырымоніі, і яго прамова адбываецца па відэасувязі[76]. Падобная сітуацыя адбываецца і з наступнай узнагародай — Найлепшая еўрапейская актрыса — якую прысуджаюць Алівіі Колман за фільм «Фаварытка». Прэмію атрымоўвае прадзюсар фільма, а прамова актрысы дэманструецца ў запісе[77]. Прэмія за Еўрапейскае адкрыццё года[en] дастаецца фільму «Адрынутыя» рэжысёра Ладжа Лі[fr][78].

Клер Дэні[en] прадставіла лаўрэатку ганаровай прэміі за Еўрапейскія дасягненні ў сусветным кінематографе — Жульет Бінош. Узнагароджанне суправаджалася відэашэрагам з фрагментамі найлепшых роляў актрысы. У сваёй прамове Бінош адзначыла: «Мастацтва — гэта аддаваць, гэта знаходзіць новае, гэта дзяліцца і гэта адкрываць у нечым новы свет, адкрываць у нечым новае». Яна таксама звярнула ўвагу, што акцёрам варта з вялікай адказнасцю падыходзіць да выбару роляў[79][80]. Затым быў абвешчаны лаўрэат Прыза глядацкіх сімпатый — гэта апынуўся трыумфатар папярэдняй цырымоніі, фільм «Халодная вайна» рэжысёра Паўла Паўлікоўскага[81].

Самым яркім прадстаўленнем вечару стала ўручэнне Прэміі за прыжыццёвыя дасягненні нямецкаму рэжысёру, сцэнарысту і акцёру Вернеру Херцагу. Вядомага сваёй авантурнасцю і эксцэнтрычнасцю, рэжысёра ўшаноўваюць арыяй, у якой на камічны манер апяваюцца яго дасягненні[82][80]. Затым з прачулай прамовай у гонар Херцага выступіў прэзідэнт Еўрапейскай кінаакадэміі Вім Вендэрс[83].

Затым прэмію за Найлепшую камедыю атрымаў фільм «Фаварытка»[84], а Найлепшым дакументальным фільмам[en] была названа карціна «Для Самы[en]» рэжысёраў Ваада Аль-Катыба[en] і Эдварда Уотса[en][85].

Фіналам цырымоніі стала ўручэнне ўзнагароды за Найлепшы еўрапейскі фільм. Са столі залы спусціўся анёл у залацістым уборы і перадаў канверт рэжысёру Дэвіду Ейтсу[en], які абвясціў пераможцам фільм «Фаварытка»[86]. Карціна стала бясспрэчным трыумфатарам цырымоніі, забраўшы агулам 8 статуэтак.

Пераможцы і намінанты

[правіць | правіць зыходнік]

Ніжэй прыведзены спісы пераможцаў[4] і намінантаў[87]. У межах адной катэгорыі намінанты ўпарадкаваны паводле беларускага алфавіта. Пераможца адзначаны блакітным колерам фона       і прыводзіцца першым.

Узнагароды за фільм

[правіць | правіць зыходнік]
Намінацыя Фільм Рэжысёр(ы) Краіны-вытворцы Сп.
Найлепшы еўрапейскі фільм «Фаварытка» Ёргас Ланцімас Вялікабрытанія, Ірландыя [65]
«Адрынутыя» Ладж Лі[fr] Францыя [23]
«Боль і слава» Педра Альмадовар Іспанія [28]
«Здраднік» Марка Белок’ё[en] Італія, Германія, Францыя, Бразілія [40]
«Разбуральніца сістэмы» Нора Фінгшайт[de] Германія [56]
«Я абвінавачваю» Раман Паланскі Францыя, Італія [68]
Найлепшая еўрапейская камедыя «Фаварытка» Ёргас Ланцімас Вялікабрытанія, Ірландыя [65]
«Дзітэ і Луіза[da]» Ніклас Бендыксен[en] Данія [88]
«Тэль-Авіў у агні[en]» Самех Заабі[de] Люксембург, Францыя, Ізраіль, Бельгія [63]
Еўрапейскае адкрыццё — Прыз ФІПРЭСІ[en] «Адрынутыя» Ладж Лі[fr] Францыя [23]
«Аніяра[en]» Пела Когерман[fr], Хюга Ліа Швецыя, Данія [89]
«Атлантыка» Маці Дыоп[en] Францыя, Сенегал, Бельгія [90]
«Ірына» Надзея Косева[d] Балгарыя [91]
«Рэй і Ліз[en]» Рычард Білінгем[en] Вялікабрытанія [92]
«Сляпая пляма[en]» Тува Навотны[en] Нарвегія, Данія [93]
Найлепшы еўрапейскі дакументальны фільм[en] «Для Самы[en]» Ваад Аль-Катыб[en], Эдвард Уотс[en] Вялікабрытанія, Злучаныя Штаты Амерыкі [94]
«Знікненне маёй маці[it]» Беніяміна Барэзі[d] Італія, Злучаныя Штаты Амерыкі [95]
«Зямля мёду» Любамір Стэфанаў[en], Тамара Кацеўска[en] Паўночная Македонія [96]
«Сведкі Пуціна[ru]» Віталь Манскі[ru] Латвія, Швейцарыя, Чэхія [97]
«Селфі[d]» Агастына Ферэнтэ[it] Францыя, Італія [98]
Найлепшы еўрапейскі анімацыйны поўнаметражны фільм «Буньюэль у лабірынце чарапах[en]» Сальвадор Сіма[ca] Іспанія, Нідэрланды [99]
«Ластаўкі Кабула[en]» Забу Брайтман[en], Элеа Габе-Мевелек[fr] Францыя, Люксембург, Швейцарыя [100]
«Неверагодная гісторыя Мароны[en]» Анка Даміян[en] Францыя, Румынія, Бельгія [101]
«Я страціла сваё цела» Жэрэмі Клапен[fr] Францыя [102]
Найлепшы еўрапейскі кароткаметражны фільм[en] «Калядны падарунак[d]» Богдан Мурэсану[d] Румынія, Іспанія [103]
«Дзіўныя няшчасці каменнай паненкі[d]» Гэбрыел Абрантэш[pt] Францыя, Партугалія [104]
«Кавуновы сок[es]» Ірэнэ Морай[es] Іспанія [105]
«Рэканструкцыя[d]» Іржы Гаўлічак[d], Ондрэй Новак[d] Чэхія [106]
«Сабакі брэшуць на птушак[d]» Леанор Тэлеш[en] Партугалія [107]

Персанальныя ўзнагароды

[правіць | правіць зыходнік]
Намінацыя Фота Намінант(ы) Фільм
Найлепшы еўрапейскі рэжысёр Ёргас Ланцімас Ёргас Ланцімас «Фаварытка»
Педра Альмадовар «Боль і слава»
Марка Белок’ё[en] «Здраднік»
Раман Паланскі «Я абвінавачваю»
Селін Ш’яма[en] «Партрэт дзяўчыны ў агні»
Найлепшая еўрапейская актрыса Алівія Колман Алівія Колман «Фаварытка»
Трыне Дзюрхальм[en] «Каралева сэрцаў[en]»
Хелен Зенгель[de] «Разбуральніца сістэмы»
Наэмі Мерлан[en] «Партрэт дзяўчыны ў агні»
Вікторыя Мірашнічэнка «Дылда[en]»
Адэль Энель[en] «Партрэт дзяўчыны ў агні»
Найлепшы еўрапейскі акцёр Антоніа Бандэрас Антоніа Бандэрас «Боль і слава»
Леван Гельбах’яні «А потым мы танцавалі»
Жан Дзюжардэн «Я абвінавачваю»
Інгвар Эгерт Сігурдсан[en] «Белы, белы дзень[en]»
П’ерфранчэска Фавіна[en] «Здраднік»
Аляксандр Шэер[de] «Гундэрман[de]»
Найлепшы еўрапейскі сцэнарыст
Селін Ш’яма[en] «Партрэт дзяўчыны ў агні»
Педра Альмадовар «Боль і слава»
Марка Белок’ё[en], Людавіка Рампольдзі[it], Валіа Сантэла, Франчэска Пікола[en] «Здраднік»
Ладж Лі[fr], Джардана Гедэрліні, Алексіс Маненці «Адрынутыя»
Роберт Харыс, Раман Паланскі «Я абвінавачваю»

Тэхнічныя ўзнагароды

[правіць | правіць зыходнік]

19 лістапада 2019 года Еўрапейская кінаакадэмія абвясціла пераможцаў у тэхнічных намінацыях. Пераможцы абіраліся адмысловым журы з васьмі спецыялістаў, асноўваючыся на «доўгім спісе» мастацкіх фільмаў, рэкамендаваным Еўрапейскай кінаакадэміяй. Пераможцы вызначаліся ў васьмі намінацыях: Найлепшы еўрапейскі аператар, Найлепшы еўрапейскі мантажор, Найлепшы еўрапейскі мастак-пастаноўшчык, Найлепшы еўрапейскі мастак па касцюмах, Найлепшы еўрапейскі мастак па візажу і грыму, Найлепшы еўрапейскі кампазітар, Найлепшы еўрапейскі гукарэжысёр, Найлепшы еўрапейскі спецыяліст па візуальных эфектах[20].

Намінацыя Пераможца Фільм
Найлепшы еўрапейскі аператар Робі Раян[en] «Фаварытка»
Найлепшы еўрапейскі мантажор Ёргас Маўрапсарыдзіс[en] «Фаварытка»
Найлепшы еўрапейскі мастак-пастаноўшчык Анчон Гомес[ca] «Боль і слава»
Найлепшы еўрапейскі мастак па касцюмах Сэндзі Паўэл[en] «Фаварытка»
Найлепшы еўрапейскі мастак па візажу і грыму Надзія Стэйсі[en] «Фаварытка»
Найлепшы еўрапейскі кампазітар Джон Гюртлер[de] «Разбуральніца сістэмы»
Найлепшы еўрапейскі гукарэжысёр Эдуарда Эсквідэ[d], Нача Роя-Віланова[ca], Ларан Шасэн[d] «Ноч даўжынёй у дванаццаць гадоў»
Найлепшы еўрапейскі спецыяліст па візуальных эфектах Марцін Зібел[d], Себасцьян Кальтмаер[d], Неха Хірве[d], Еспер Бродэрсен[d], Торгейр Буш[d] «Пра бясконцасць»

Глядацкія ўзнагароды

[правіць | правіць зыходнік]
Узнагарода Фільм Рэжысёр(ы) Краіны-вытворцы Сп.
Прыз глядацкіх сімпатый за найлепшы еўрапейскі фільм «Халодная вайна» Павел Паўлікоўскі Польшча, Вялікабрытанія, Францыя [108]
«Mamma Mia! Гэта зноў мы[en]» Олівер Паркер[en] Вялікабрытанія [109]
«Боль і слава» Педра Альмадовар Іспанія [28]
«Вялікае купанне[en]» Жыль Лелуш[en] Францыя [110]
«Дзяўчына[en]» Лукас Донт[en] Бельгія, Нідэрланды [111]
«Догмэн» Матэа Гаронэ Італія, Францыя [112]
«Журнал 64[da]» Крыстафер Боэ[en] Данія [113]
«Карміцелька[en]» Нора Тумі[en] Ірландыя, Канада, Люксембург [114]
«Мяжа» Алі Абасі Швецыя, Данія [115]
«Фаварытка» Ёргас Ланцімас Вялікабрытанія, Ірландыя [65]
«Фантастычныя істоты: Злачынствы Грындэльвальда» Дэвід Ейтс[en] Вялікабрытанія, Злучаныя Штаты Амерыкі [116]
«Шчаслівы Лазар» Алічэ Рарвахер[en] Італія, Францыя, Германія, Швейцарыя [117]
Кінапрэмія еўрапейскіх універсітэтаў[en] «Партрэт дзяўчыны ў агні» Селін Ш’яма[en] Францыя [53]
«А потым мы танцавалі» Леван Акін[de] Швецыя, Грузія, Францыя [24]
«Бог існуе, яе імя — Петрунья[en]» Тэона Стругар Мітэўска[fr] Паўночная Македонія, Бельгія, Славенія, Францыя, Харватыя [27]
«Піранні[en]» Клаўдзіа Джаванезі[en] Італія [54]
«Разбуральніца сістэмы» Нора Фінгшайдт[de] Германія [56]

Ганаровыя ўзнагароды

[правіць | правіць зыходнік]
Узнагарода Фота Лаўрэат Сп.
Прэмія еўрапейскай кінаакадэміі за прыжыццёвыя дасягненні Вернер Херцаг Вернер Херцаг [6]
Еўрапейская кінапрэмія за еўрапейскія дасягненні ў сусветным кінематографе Жульет Бінош Жульет Бінош [7]
Еўрапейская кінапрэмія за найлепшую еўрапейскую капрадукцыю[en] Анкіца Юрыч Тыліч Анкіца Юрыч Тыліч[d] [21]

Статыстыка

[правіць | правіць зыходнік]

Колькасць узнагарод, атрыманых фільмам, можа быць большай за колькасць намінацый, бо тэхнічныя ўзнагароды прысуджаюцца без папярэдняга намініравання.

Фільмы, што атрымалі некалькі намінацый

Фільм Колькасць намінацый
«Боль і слава»
5
«Партрэт дзяўчыны ў агні»
«Фаварытка»
«Здраднік»
4
«Я абвінавачваю»
«Адрынутыя»
3
«Разбуральніца сістэмы»
«А потым мы танцавалі»
2

Фільмы, што атрымалі хаця б адну ўзнагароду

Фільм Колькасць узнагарод
«Фаварытка»
8
«Боль і слава»
2
«Партрэт дзяўчыны ў агні»
«Адрынутыя»
1
«Ноч даўжынёй у дванаццаць гадоў»
«Пра бясконцасць»
«Разбуральніца сістэмы»
«Халодная вайна»

Рэакцыя

[правіць | правіць зыходнік]

Калі 9 лістапада 2019 года былі абвешчаны намінанты ў асноўных катэгорыях, адным з лідараў прэміяльнай гонкі стаў фільм «Я абвінавачваю», адзначаны ў чатырох намінацыях, у тым ліку за Найлепшы еўрапейскі фільм. Шэраг французскіх феміністак і прафесіяналаў кінаіндустрыі, у тым ліку Разана Аркет, Андрэа Бесконд[fr], Эрык Метае[fr], Амандзін Гэй[en], Катрын Заўлаў, выступілі з прапановай выключыць карціну з барацьбы за ўзнагароды. Такая рэакцыя была выклікана тым, што абвяшчэнне намінацыі адбылося ўсяго праз некалькі дзён пасля навіны, што актрыса Валянціна Манье[en] была нібыта згвалтавана Паланскім у 1975 годзе. Гісторыя была апублікавана ў газеце «Le Parisien[en]» і была пацверджана тагачаснымі сведкамі. Група накіравала запыт дырэктару «EFA Production» Марыён Дорынг і сябрам журы, сярод якіх Надзя Бен Рашыд[en], Ваня Чэрнюл[de], Анэт Фокс[en], Эймер Ні Маалдомнай[en], Герда Кукук[d], Артур Пінейра[d], Гісле Твейта[no], Іштван Вадзя[118]. Тым не менш, намінацыі не былі скасаваныя.

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б в г Vassilis Economou. 48 feature films selected for the European Film Awards (англ.). Сайт «Cineuropa» (26 верасня 2019). Праверана 14 студзеня 2023.
  2. ↑ а б David González. Almodóvar, Bellocchio, Polanski and Lanthimos top European Film Awards nominations (англ.). Сайт «Cineuropa» (9 лістапада 2019). Праверана 14 студзеня 2023.
  3. ↑ а б First eight EFA winners announced (англ.). Сайт «Cineuropa» (19 лістапада 2019). Праверана 14 студзеня 2023.
  4. ↑ а б в 2019 (англ.). Сайт Еўрапейскай кінаакадэміі. Архівавана з першакрыніцы 28 лютага 2020. Праверана 6 сакавіка 2022.
  5. ↑ а б The Favourite conquers hearts at a politically engaged European Film Awards ceremony (англ.). Сайт «Cineuropa» (9 снежня 2019). Праверана 8 студзеня 2023.
  6. ↑ а б в EFA Honours Werner Herzog (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі (13 мая 2019). Архівавана з першакрыніцы 13 мая 2019. Праверана 8 жніўня 2019.
  7. ↑ а б в EFA Honours Juliette Binoche (англ.). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі (24 верасня 2019). Праверана 24 верасня 2019.
  8. ↑ European Film Awards to honour Werner Herzog (англ.). Сайт «Cineuropa» (13 мая 2019). Праверана 9 студзеня 2023.
  9. ↑ EFA opens vote for People's Choice Award (англ.). Сайт «Cineuropa» (2 верасня 2019). Праверана 9 студзеня 2023.
  10. ↑ EFA honours TV series Babylon Berlin (англ.). Сайт «Cineuropa» (10 верасня 2019). Праверана 9 студзеня 2023.
  11. ↑ EFA honours Juliette Binoche (англ.). Сайт «Cineuropa» (24 верасня 2019). Праверана 14 студзеня 2023.
  12. ↑ Nominations for European University Film Award (EUFA) (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі (1 кастрычніка 2019). Архівавана з першакрыніцы 8 кастрычніка 2019. Праверана 8 кастрычніка 2019.
  13. ↑ Six Debut Films Nominated (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі (8 кастрычніка 2019). Праверана 8 кастрычніка 2019.
  14. ↑ Six debut films nominated for the European Film Awards (англ.). Сайт «Cineuropa» (8 кастрычніка 2019). Праверана 14 студзеня 2023.
  15. ↑ Four Animation Films Nominated (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі (15 кастрычніка 2019). Архівавана з першакрыніцы 15 кастрычніка 2019. Праверана 25 кастрычніка 2019.
  16. ↑ Four animation films nominated for the European Film Awards (англ.). Сайт «Cineuropa» (16 кастрычніка 2019). Праверана 14 студзеня 2023.
  17. ↑ Five Short Films Nominated (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі (22 кастрычніка 2019). Архівавана з першакрыніцы 25 кастрычніка 2019. Праверана 25 кастрычніка 2019.
  18. ↑ Five short films nominated for the European Film Awards (англ.). Сайт «Cineuropa» (22 кастрычніка 2019). Праверана 14 студзеня 2023.
  19. ↑ Three comedies nominated for the European Film Awards (англ.). Сайт «Cineuropa» (29 кастрычніка 2019). Праверана 14 студзеня 2023.
  20. ↑ а б Jury Unveils First Eight EFA Winners (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі (19 лістапада 2019). Архівавана з першакрыніцы 5 снежня 2019. Праверана 19 лістапада 2019.
  21. ↑ а б Eurimages to award Ankica Jurić Tilić at the EFAs (англ.). Сайт «Cineuropa» (26 лістапада 2019). Праверана 28 лютага 2023.
  22. ↑ YESTERDAY (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 26 кастрычніка 2019. Праверана 25 кастрычніка 2019.
  23. ↑ а б в LES MISERABLES (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 12 жніўня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  24. ↑ а б AND THEN WE DANCED (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 22 жніўня 2019. Праверана 22 жніўня 2019.
  25. ↑ OLEG (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 25 верасня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  26. ↑ A WHITE, WHITE DAY (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 21 жніўня 2019. Праверана 21 жніўня 2019.
  27. ↑ а б GOD EXISTS, HER NAME IS PETRUNIJA (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 23 жніўня 2019. Праверана 23 жніўня 2019.
  28. ↑ а б в PAIN AND GLORY (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 12 жніўня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  29. ↑ DIRTY GOD (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 23 жніўня 2019. Праверана 23 жніўня 2019.
  30. ↑ WEREWOLF (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Праверана 25 кастрычніка 2019.
  31. ↑ SORRY WE MISSED YOU (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 8 кастрычніка 2019. Праверана 8 кастрычніка 2019.
  32. ↑ HIGH LIFE (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 9 лістапада 2019. Праверана 9 лістапада 2019.
  33. ↑ GUNDERMANN (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 9 лістапада 2019. Праверана 9 лістапада 2019.
  34. ↑ HOMEWARD (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 9 лістапада 2019. Праверана 9 лістапада 2019.
  35. ↑ DAFNE (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 23 жніўня 2019. Праверана 23 жніўня 2019.
  36. ↑ NON FICTION (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 25 верасня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  37. ↑ JOY (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 25 верасня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  38. ↑ CLERGY (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 23 жніўня 2019. Праверана 23 жніўня 2019.
  39. ↑ BEANPOLE (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 22 жніўня 2019. Праверана 22 жніўня 2019.
  40. ↑ а б THE TRAITOR (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 25 кастрычніка 2019. Праверана 25 кастрычніка 2019.
  41. ↑ QUEEN OF HEARTS (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 25 верасня 2020. Праверана 8 кастрычніка 2019.
  42. ↑ THE REALM (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 25 кастрычніка 2019. Праверана 25 кастрычніка 2019.
  43. ↑ TWIN FLOWER (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 25 кастрычніка 2019. Праверана 25 кастрычніка 2019.
  44. ↑ BAD POEMS (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 22 жніўня 2019. Праверана 22 жніўня 2019.
  45. ↑ YOUNG AHMED (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 23 кастрычніка 2020. Праверана 25 кастрычніка 2019.
  46. ↑ LITTLE JOE (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 25 верасня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  47. ↑ "I DO NOT CARE IF WE GO DOWN IN HISTORY AS BARBARIANS" (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 21 жніўня 2019. Праверана 21 жніўня 2019.
  48. ↑ BY THE GRACE OF GOD (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 22 жніўня 2019. Праверана 22 жніўня 2019.
  49. ↑ MR. JONES (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 22 жніўня 2019. Праверана 23 верасня 2019.
  50. ↑ IT MUST BE HEAVEN (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 25 верасня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  51. ↑ A TWELVE-YEAR NIGHT (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 21 жніўня 2019. Праверана 21 жніўня 2019.
  52. ↑ JUMPMAN (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 25 верасня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  53. ↑ а б PORTRAIT OF A LADY ON FIRE (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 8 кастрычніка 2019. Праверана 8 кастрычніка 2019.
  54. ↑ а б PIRANHAS (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Праверана 8 кастрычніка 2019.
  55. ↑ ABOUT ENDLESSNESS (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 8 кастрычніка 2019. Праверана 8 кастрычніка 2019.
  56. ↑ а б в SYSTEM CRASHER (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 8 кастрычніка 2019. Праверана 8 кастрычніка 2019.
  57. ↑ THE WHISTLERS (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 25 кастрычніка 2019. Праверана 25 кастрычніка 2019.
  58. ↑ A TALE OF THREE SISTERS (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 21 жніўня 2019. Праверана 21 жніўня 2019.
  59. ↑ SIBEL (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 8 кастрычніка 2019. Праверана 8 кастрычніка 2019.
  60. ↑ SYNONYMS (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 20 жніўня 2019. Праверана 25 кастрычніка 2019.
  61. ↑ SONS OF DENMARK (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 8 кастрычніка 2019. Праверана 8 кастрычніка 2019.
  62. ↑ CHAINED (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 20 жніўня 2019. Праверана 22 жніўня 2019.
  63. ↑ а б TEL AVIV ON FIRE (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Праверана 25 кастрычніка 2019.
  64. ↑ ALL GOOD (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 21 жніўня 2019. Праверана 21 жніўня 2019.
  65. ↑ а б в г THE FAVOURITE (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  66. ↑ STITCHES (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 26 кастрычніка 2019. Праверана 25 кастрычніка 2019.
  67. ↑ FIRE WILL COME (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 23 жніўня 2019. Праверана 23 жніўня 2019.
  68. ↑ а б AN OFFICER AND A SPY (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 8 кастрычніка 2019. Праверана 8 кастрычніка 2019.
  69. ↑ I WAS AT HOME, BUT (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 9 лістапада 2019. Праверана 9 лістапада 2019.
  70. ↑ EFA 2019 | Introduction (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 28 лютага 2023. Праверана 28 лютага 2023.
  71. ↑ Yorgos Lanthimos - European Director 2019. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-04.
  72. ↑ BUÑUEL IN THE LABYRINTH OF THE TURTLES - European Animated Feature Film 2019. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-04.
  73. ↑ Oleg Sentsov at #efa2019. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-04.
  74. ↑ Excellence Awards 2019. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-05.
  75. ↑ Céline Sciamma - European Screenwriter 2019. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-05.
  76. ↑ Antonio Banderas - European Actor 2019. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-05.
  77. ↑ Olivia Colman - European Actress 2019. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-14.
  78. ↑ LES MISÉRABLES - European Discovery 2019. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-14.
  79. ↑ Juliette Binoche - European Achievement in World Cinema. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-14.
  80. ↑ а б Stefan Pape. The Favourite wins big at the 32nd European Film Awards (англ.). Сайт «The Hot Corn» (9 снежня 2019). Праверана 16 сакавіка 2023.
  81. ↑ COLD WAR - EFA People’s Choice Award 2019. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-14.
  82. ↑ Aria to Werner Herzog - #EFA2019. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-15.
  83. ↑ Werner Herzog - EFA Lifetime Achievement Award. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-15.
  84. ↑ THE FAVOURITE - European Comedy 2019. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-16.
  85. ↑ FOR SAMA - European Documentary 2019. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-16.
  86. ↑ THE FAVOURITE - European Film 2019. Сайт «YouTube». Праверана 2023-03-16.
  87. ↑ 2019 Nominations (англ.). Сайт Еўрапейскай кінаакадэміі. Архівавана з першакрыніцы 28 лютага 2020. Праверана 6 сакавіка 2022.
  88. ↑ DITTE & LOUISE (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 9 лістапада 2019. Праверана 9 лістапада 2019.
  89. ↑ ANIARA (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 26 лістапада 2022. Праверана 26 лістапада 2022.
  90. ↑ ATLANTICS (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 26 лістапада 2022. Праверана 26 лістапада 2022.
  91. ↑ IRINA (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 26 лістапада 2022. Праверана 26 лістапада 2022.
  92. ↑ RAY & LIZ (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 26 лістапада 2022. Праверана 26 лістапада 2022.
  93. ↑ BLIND SPOT (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 26 лістапада 2022. Праверана 26 лістапада 2022.
  94. ↑ FOR SAMA (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 12 жніўня 2020. Праверана 28 лістапада 2022.
  95. ↑ THE DISAPPEARANCE OF MY MOTHER (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 27 лістапада 2022. Праверана 28 лістапада 2022.
  96. ↑ HONEYLAND (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 27 лістапада 2022. Праверана 28 лістапада 2022.
  97. ↑ PUTIN'S WITNESSES (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 27 лістапада 2022. Праверана 28 лістапада 2022.
  98. ↑ SELFIE (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 27 лістапада 2022. Праверана 28 лістапада 2022.
  99. ↑ BUÑUEL IN THE LABYRINTH OF THE TURTLES (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 23 кастрычніка 2020. Праверана 28 лістапада 2022.
  100. ↑ THE SWALLOWS OF KABUL (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 6 ліпеня 2022. Праверана 28 лістапада 2022.
  101. ↑ MARONA'S FANTASTIC TALE (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 13 чэрвеня 2020. Праверана 28 лістапада 2022.
  102. ↑ I LOST MY BODY (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 28 лістапада 2022. Праверана 28 лістапада 2022.
  103. ↑ THE CHRISTMAS GIFT (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2022. Праверана 13 снежня 2022.
  104. ↑ THE MARVELOUS MISADVENTURES OF THE STONE LADY (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2022. Праверана 13 снежня 2022.
  105. ↑ WATERMELON JUICE (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2022. Праверана 13 снежня 2022.
  106. ↑ RECONSTRUCTION (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2022. Праверана 13 снежня 2022.
  107. ↑ DOGS BARKING AT BIRDS (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2022. Праверана 13 снежня 2022.
  108. ↑ COLD WAR (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  109. ↑ MAMMA MIA! HERE WE GO AGAIN (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 10 жніўня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  110. ↑ SINK OR SWIM (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 10 жніўня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  111. ↑ GIRL (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 13 мая 2019. Праверана 23 верасня 2019.
  112. ↑ DOGMAN (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 13 мая 2019. Праверана 23 верасня 2019.
  113. ↑ THE PURITY OF VENGEANCE (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 10 жніўня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  114. ↑ THE BREADWINNER (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 11 ліпеня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  115. ↑ BORDER (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 13 мая 2019. Праверана 23 верасня 2019.
  116. ↑ FANTASTIC BEASTS: THE CRIMES OF GRINDELWALD (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 10 жніўня 2020. Праверана 23 верасня 2019.
  117. ↑ HAPPY AS LAZZARO (англ.)(недаступная спасылка). Сайт Еўрапейскай кінапрэміі. Архівавана з першакрыніцы 13 лютага 2019. Праверана 23 верасня 2019.
  118. ↑ Rhonda Richford. Rosanna Arquette, Andrea Bescond Call on European Film Awards to Pull Roman Polanski’s Nominations (англ.). Сайт «The Hollywood Reporter» (2 снежня 2019). Праверана 23 лістапада 2022.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Еўрапейская_кінапрэмія_2019&oldid=4887624"