Жак Некер

Жак Некер
фр.: Jacques Necker
Галоўны міністр Францыі[d] 25 чэрвеня 1788 — 11 ліпеня 1789
Папярэднік	Эцьен-Шарль дэ Ламені дэ Брыен
Пераемнік	Луі Агюстэн Лё-Танелье дэ Брэтэйль
міністр фінансаў Францыі[d] 29 чэрвеня 1777 — 19 мая 1781
Міністр-рэзідэнт[d] верасень 1768 — лістапад 1776
Нараджэнне	30 верасня 1732(1732-09-30)[…] Жэнева, Рэспубліка Жэнева[d]
Смерць	9 красавіка 1804(1804-04-09)[…] (71 год) Жэнева, дэпартамент Леман[d], Францыя
Месца пахавання	Coppet Castle[d]
Бацька	Karl Friedrich Necker[d]
Маці	Jeanne Marie Gautier[d]
Жонка	Suzanne Curchod[d]
Дзеці	Germaine de Staël[d]
Член у	Руанская акадэмія навук, літаратуры і мастацтваў[d]
Месца працы	Жэнеўскі ўніверсітэт
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жак Некер (фр.: Jacques Necker; 30 верасня 1732, Жэнева — 9 красавіка 1804, Жэнева) — швейцарскі фінансіст і французскі дзяржаўны дзеяч, галоўны міністр Францыі і міністр фінансаў пры Людовіку XVI і ў пачатковы перыяд Вялікай французскай рэвалюцыі.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і прафесара Жэнеўскага ўніверсітэта. Змалку праяўляў схільнасць да фінансаў і камерцыі. У 1750-х гадах пераехаў у Парыж, дзе стаў паспяховым банкірам, заснаваўшы фінансавы дом «Thellusson, Necker & Cie». Яго банк актыўна фінансаваў урад Францыі.

У 1764 годзе ажаніўся з Сюзантай Кюшэ, якая стала вядомай пісьменніцай. Іх дачка, Жэрмена дэ Сталь, стала адной з вядучых інтэлектуалак свайго часу.

У 1776 годзе стаў дырэктарам фінансаў Францыі, а ў 1777 годзе заняў пасаду міністра фінансаў каралеўства. Імкнуўся стабілізаваць французскую эканоміку праз рэформы:

• Зніжаў дзяржаўныя выдаткі.
• Павялічваў пазыкі для фінансавання ўдзелу Францыі ў Амерыканскай вайне за незалежнасць.
• Скараціў прывілеі асноўных збіральнікаў падаткаў.

У 1781 годзе апублікаваў «Compte rendu au roi» — першы публічны фінансавы справаздачны дакумент у гісторыі Францыі, які паказваў адносна стабільны стан фінансаў краіны (хоць ён быў не цалкам дакладны). Гэта выклікала незадаволенасць прыдворных эліт, і яго прымусілі сысці ў адстаўку.

У 1788 годзе, у крытычны для Францыі перыяд, кароль Людовік XVI зноў прызначыў яго міністрам фінансаў і галоўным міністрам каралеўства. Ён падрыхтаваў скліканне Генеральных Штатаў у 1789 годзе, што стала перадумовай для пачатку рэвалюцыйных падзей.

9 ліпеня 1789 года быў адхілены ад пасады, што выклікала абурэнне і масавыя пратэсты ў Парыжы. Яго звальненне стала адным з фактараў, што прывялі да штурму Бастыліі 14 ліпеня 1789 года.

Пасля кароткага вяртання да ўлады ён канчаткова сышоў з французскай палітыкі ў 1790 годзе і вярнуўся ў Швейцарыю, дзе жыў да канца жыцця.