Перайсці да зместу

Жан Віго

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Жан Віго
фр.: Jean Vigo
Імя пры нараджэнні фр.: Jean Bonaventure de Vigo Almereyda
Род дзейнасці кінарэжысёр, мантажор, сцэнарыст, рэжысёр
Дата нараджэння 26 красавіка 1905(1905-04-26)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 5 кастрычніка 1934(1934-10-05)[1][2][…] (29 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Бацька Miguel Almereyda[d]
Дзеці Luce Vigo[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жан Віго (фр.: Jean Vigo, поўнае імя Жан Банавенцюр дэ Віго Альмерэйда; 26 красавіка 1905, Парыж — 5 кастрычніка 1934, там жа) — французскі кінарэжысёр. Нягледзячы на ​​нядоўгае жыццё і кароткачасовую кар’еру, зрабіў значны ўклад у развіццё паэтычнага рэалізму (плыні ў французскім кіно 1930-х гадоў), што пасля аказала ўплыў на рэжысёраў французскай новай хвалі.

у 1928 годзе працаваў памочнікам у вядомага кінааператара Леона-Анры Бюрэля, дапамагаў яму на здымках карціны «Венера». Затым, атрымаўшы ў спадчыну пасля смерці сваяка 100 тысяч франкаў, ён набыў старую кінакамеру і ў 1930 годзе пачаў працу над сваім першым фільмам — нямой дакументальнай кароткаметражкі «Наконт Ніцы», якая выявіла здольнасць Віго ўлоўліваць натуральную прыгажосць рэальнасці і надаваць банальным сцэнам стылізаванае паэтычнае гучанне.

Другім фільмам рэжысёра стала дакументальная сюррэалістычная кароткаметражка «Тарыс, або плаванне», выпушчаная ў 1931 годзе, дзе галоўным героем быў плывец-чэмпіён Жан Тарыс. Далей у 1933 годзе рушыла ўслед поўнаметражная карціна «Нуль за паводзіны». Яна апавядала пра жыццё школы-інтэрната для хлопчыкаў і яе вучняў, якія ўзбунтаваліся супраць школьных парадкаў і выкладчыкаў, карыкатурныя вобразы якіх відавочна былі запазычаныя Віго з дзіцячых успамінаў. Гэты фільм цэнзура адправіла на паліцу, і абмежаванні да паказу былі зняты толькі ў 1945 годзе.

У 1934 годзе рэжысёр зняў сваю чацвёртую і апошнюю карціну, павольную меладраму «Аталанта». Сюжэт фільма быў просты і апісваў гісторыю двух маладых, вясковай дзяўчыны Джульеты (Дзіта Парла) і шкіпера Жана (Жан Дастэ). Пасля вяселля яны адплываюць на баржы Жана «Аталанта» па каналах Францыі да Парыжа. Калі Джульета, нягледзячы на ​​забарону мужа, уцякае паглядзець на горад, Жан, раззлаваўшыся, прымае рашэнне сплысці без жонкі. Аднак затым расстанне пачынае прычыняць яму моцныя пакуты. На шчасце, яго памочнік, эксцэнтрычны стары і аматар котак татка Жуль, шукае Джульету, прыводзіць яе назад, і маладыя ўз’ядноўваюцца. Гэтая непатрабавальная гісторыя, насычаная дзякуючы таленту Вігалірызмам і паэтычнымі матывамі, аказала вялікі ўплыў на рэжысёраў французскай новай хвалі.

Праз менш за месяц пасля прэм’еры «Аталанты», 5 кастрычніка 1934 года, памёр ад туберкулёзу ва ўзросце дваццаці дзевяці гадоў.

  1. а б Jean Vigo // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. а б Jean Vigo // Roglo — 1997. — 10000000 экз.