Жорж Бідо
Жорж Бідо | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
фр.: Georges Bidault | |||||||
![]() | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Пераемнік | Paul Rivière[d] | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Фелікс Гуэн | ||||||
Пераемнік | Леон Блюм | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Анры Кей | ||||||
Пераемнік | Анры Кей | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Фелікс Гуэн | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Фелікс Гуэн | ||||||
Пераемнік | Леон Блюм | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Жорж Бідо | ||||||
Пераемнік | П’ер Мендэс-Франс | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Жорж Бідо | ||||||
Пераемнік | Жорж Бідо | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Рабер Шуман | ||||||
Пераемнік | Жорж Бідо | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Жорж Бідо | ||||||
Пераемнік | Рабер Шуман | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Жорж Бідо | ||||||
Пераемнік | Жорж Бідо | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Леон Блюм | ||||||
Пераемнік | Жорж Бідо | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Жорж Бідо | ||||||
Пераемнік | Леон Блюм | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Жорж Бідо | ||||||
Пераемнік | Жорж Бідо | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Жорж Бідо | ||||||
Пераемнік | Жорж Бідо | ||||||
|
|||||||
Пераемнік | Жорж Бідо | ||||||
|
|||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
5 кастрычніка 1899[1][2][…] |
||||||
Смерць |
27 студзеня 1983[5][1][…] (83 гады) |
||||||
Імя пры нараджэнні | фр.: Augustin Georges Bidault[4] | ||||||
Жонка | Suzanne Borel[d] | ||||||
Веравызнанне | Каталіцкая Царква | ||||||
Партыя | |||||||
Член у | |||||||
Адукацыя | |||||||
Бітвы | |||||||
Узнагароды | |||||||
![]() |
Жорж-Агюстэн Бідо (фр.: Georges-Augustin Bidault; 5 кастрычніка 1899, Мулен — 26 студзеня 1983, Камбо-ле-Бэн) — французскі палітык і дзяржаўны дзеяч, двойчы Прэм’ер-міністр Францыі ў 1946 і 1949–1950 гадах.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Атрымаў адукацыю ў Сарбоне і працаваў выкладчыкам гісторыі. У 1931 годзе далучыўся да Народна-дэмакратычнай партыі. З 1934 года быў галоўным рэдактарам лева-каталіцкай газеты, дзе выступаў супраць фашызму, дыктатуры і антысемітызму.
Падчас Другой сусветнай вайны ўдзельнічаў у французскім Руху Супраціву. У 1943 годзе, пасля арышту Жана Мулена, стаў старшынёй Нацыянальнага савета Супраціву, фактычна кіруючы рухам унутры Францыі і спрыяючы вызваленню Парыжа ў жніўні 1944 года.
Пасля вызвалення Францыі займаў пасаду міністра замежных спраў у Часовым урадзе Шарля дэ Голя, падпісаўшы савецка-французскую дамову аб узаемадапамозе ў 1944 годзе. З 23 чэрвеня па 28 лістапада 1946 года і з 28 кастрычніка 1949 па 24 чэрвеня 1950 года быў прэм'ер-міністрам Францыі. Таксама займаў пасады міністра абароны (1951–1952) і міністра замежных спраў (1953–1954).
У 1958 годзе заснаваў правацэнтрысцкую партыю «Французскі народна-хрысціянскі рух». Пасля прыходу да ўлады дэ Голя і яго курсу на прадастаўленне незалежнасці Алжыру, Бідо стаў адным з лідараў апазіцыі. У 1963 годзе, пасля няўдалага замаху на дэ Голя, вымушаны быў эміграваць у Бразілію. У 1968 годзе амніставаны і вярнуўся ў Францыю.
За свае заслугі быў узнагароджаны ордэнам Ганаровага легіёна і ордэнам Вызвалення.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б Georges Bidault // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Georges Bidault // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Бидо Жорж // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ а б в Fichier des personnes décédées mirror Праверана 13 кастрычніка 2021.
- ↑ Georges, Augustin Bidault // Sycomore / Assemblée nationale Праверана 9 кастрычніка 2017.
- Прэзідэнты Францыі
- Прэм’ер-міністры Францыі
- Міністры замежных спраў Францыі
- Нарадзіліся 5 кастрычніка
- Нарадзіліся ў 1899 годзе
- Нарадзіліся ў дэпартаменце Алье
- Памерлі 27 студзеня
- Памерлі ў 1983 годзе
- Памерлі ў дэпартаменце Атлантычныя Пірэнеі
- Кавалеры французскага Ордэна Вызвалення
- Узнагароджаныя французскім медалём Супраціўлення
- Кавалеры Вялікага крыжа ордэна Ганаровага легіёна
- Кавалеры Вялікай стужкі ордэна Алаўіцкага Трона
- Асобы
- Памерлі 26 студзеня